طبق مطالعه جدیدی که در مجله BMJ Open منتشر شده است، خواب زیاد یا خیلی کم می تواند باعث ابتلا به بیماری گلوکوم و موجب کاهش بینایی غیرقابل برگشت شود.
به گزارش تکناک، محققان اشاره کردند که این مطالعه نیاز به خواب درمانی را ، به ویژه برای افرادی که در معرض خطر بالای از دست دادن دید چشم خود هستند مشخص می کند.
گلوکوم یکی از علل اصلی نابینایی است که میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. تا سال 2040، تخمین زده می شود که 112 میلیون نفر به این بیماری مبتلا شوند.
گلوکوم یک بیماری چشمی است که باعث می شود سلول های حساس به نور در اعصاب بینایی آسیب ببینند. اگر به موقع درمان نشود، این وضعیت بدتر می شود و منجر به کوری غیرقابل برگشت می شود. تیم تحقیقاتی بیان کرد که افراد در معرض خطر باید از نظر گلوکوم بررسی شوند.
مطالعه چه می گوید؟
این مطالعه بخشی از تحقیقات UK Biobank بود که یک منبع پایگاه داده زیست پزشکی است که حاوی اطلاعات پزشکی از شرکت کنندگان در بریتانیا است.
در این مطالعه، 409053 شرکت‌کننده بین سال‌های 2006 و 2010 انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان تا مارس 2021 تحت نظر بودند. تعدادی از افراد به دلیل تشخیص بیماری گلوکوم قبل از انتخاب شدن ، نداشتن اطلاعاتی در مورد رفتار خواب یا گزارش درمان لیزری برای این بیماری، از لیست نمونه برای مطالعه حذف شدند.
شرکت کنندگانی که برای این مطالعه انتخاب شدند در بازه زمانی 2006 تا 2010 بین 40 تا 69 سال سن داشتند و اطلاعاتی در مورد رفتارها و الگوهای خواب خود داده بودند.
الگوهای خوابی که شامل هفت تا نه ساعت خواب بود، متغیر نرمال در نظر گرفته شد، در حالی که هر چیزی خارج از این محدوده خواب بیش از حد یا خیلی کم در نظر گرفته شد. شدت بی خوابی ، مشکل در به خواب رفتن یا خواب ماندن در طول شب به عنوان هرگز وگاهی اوقات یا معمولاً در پرسشنامه ای که به شرکت کنندگان در مطالعه داده می شد طبقه بندی شد.
نتایج
محققان اطلاعات شرکت کنندگان را از طریق پرسشنامه هایی که قبل از استخدام برای مطالعه گرفته شده بودند، بازیابی کردند. این اطلاعات شامل داده های پس زمینه هر شرکت کننده، مانند سن، جنس، نژاد، سبک زندگی، میزان تحصیلات و وزن بود. میانگین سنی همه شرکت کنندگان 57 سال بود. در طول دوره نظارت نزدیک به 11 سال، محققان 8690 مورد گلوکوم را پیدا کردند. آنهایی که به این بیماری مبتلا بودند، مسن‌تر بودند و احتمال بیشتری داشت که سیگاری مزمن باشند و در مقایسه با افرادی که بیماری گلوکوم نداشتند، در معرض فشار خون بالا یا دیابت بودند.
سایر عوامل ایجادبیماری
الگوهای خواب تنها عوامل بیان شده در این مطالعه نبودند. محققان همچنین گفتند که خروپف، خواب آلودگی در طول روز و بی خوابی همگی با افزایش خطر ابتلا به گلوکوم مرتبط هستند. این مطالعه پنج رفتار خواب را ارزیابی کرد که شامل خواب‌آلودگی در طول روز، خروپف و بی‌خوابی، زمان بندی نا منظم خواب، یا برخی الگوهای خواب که در اصطلاح سحر خیز با یا شب زنده دار نامیده میشود را ارزیابی کرد.
به جز الگوی خواب، چهار عادت مربوط خواب دیگر همگی با افزایش خطر ابتلا به گلوکوم مرتبط بودند.
شرکت‌کنندگانی که خروپف می‌کردند و خواب‌آلودگی در طول روز را تجربه می‌کردند، 10 درصد بیشتر در معرض ابتلا به گلوکوم بودند، در حالی که افراد مبتلا به بی‌خوابی، 13 درصد بیشتر احتمال داشت به آن مبتلا شوند.
محققان می‌خواهند این مطالعه اهمیت غربالگری و تشخیص زودهنگام را در افراد در معرض خطر نشان دهد تا بتوان با اقدامات لازم از گلوکوم پیشگیری کرد. همچنین، محققان می‌خواهند تأثیری را که خوابیدن مناسب می‌تواند بر روی افراد در معرض خطر بالای ابتلا به گلوکوم داشته باشد، نشان دهند.
