درمان آرتروز دست با یک داروی مقرون به صرفه

یک مطالعه جدید نشان داده است که متوترکسات که یک داروی در دسترس و مقرون به صرفه است در کاهش درد و سفتی دست در افراد مبتلا به آرتروز دست موثر است.

به گزارش تکناک، تاکنون هیچ درمان موثری برای این بیماری وجود نداشته است.

استئوآرتریت (osteoarthritis : form of arthritis caused by degeneration of joints) یا همان آرتروز باعث نازک شدن غضروف مفاصل و خشن شدن سطوح مفصلی می شود، به این معنی که ممکن است مفاصل به نرمی حرکت نکنند. اگرچه OA می تواند هر مفصلی در بدن را تحت تاثیر قرار دهد، اما سفتی و درد ناشی از OA دست، به طور ویژه ای بر توانایی فرد برای گرفتن و نگه داشتن اشیا، لباس پوشیدن و خوردن تاثیر می گذارد.

طبق اعلام موسسه ملی بهداشت ایالات متحده، بین سال‌های 1990 تا 2019، 82 درصد افزایش در بروز آرتروز دست در جهان وجود داشته است. تقریباً نیمی از افراد مبتلا به آرتروز علامت‌دار دست، علائمی مانند سینوویت که به معنای التهاب غشای پوشش دهنده مفصل که با درد همراه است و همچنین پیشرفت بیماری را دارند.

تلاش برای درمان آرتروز 

مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه موناش و بیمارستان آلفرد در استرالیا انجام شده است، نشان داده است که یک داروی قابل دسترس و مقرون به صرفه به نام متوترکسات در کاهش درد و سفتی در افراد مبتلا به آرتروز دست موثر است.

فلاویا سیکوتینی، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: در تحقیق ما، مانند بسیاری از مطالعات در مورد آرتروز، درد هر دو گروه مصرف کننده دارونما و متوترکسات در یک ماه اول بهبود یافت. با این حال، میزان درد در گروهی که دارونما مصرف می کرند، ثابت ماند، اما در گروهی که در طی سه تا شش ماه متوترکسات مصرف می کردند، کاهش یافت. بهبود درد در گروهی که متوترکسات مصرف می کردند، دو برابر بیشتر از گروهی که دارونما مصرف می کردند بود.

متوترکسات یک سرکوب کننده سیستم ایمنی است که به طور گسترده به عنوان خط اول درمان برای اشکال خود ایمنی و التهابی آرتروز، مانند آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریاتیک استفاده می شود. از اواسط دهه 1980 از این دارو برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می شود.

در مطالعه حاضر، 97 شرکت کننده مبتلا به آرتروز دست که بیماری آنها با سینوویت همراه بود، با استفاده از MRI شناسایی شدند، 20 میلی گرم متوترکسات یا دارونما را به صورت خوراکی یک بار در هفته به مدت شش ماه مصرف کردند. نتیجه اولیه کاهش درد بود که با استفاده از مقیاس 100 میلی‌متری آنالوگ بصری (VAS) اندازه‌گیری شد. از شرکت کنندگان خواسته شد تا علامتی را بر روی مقیاس مربوط به درد خود بگذارند. سپس فاصله بر حسب میلی متر، از انتهای پایین ترازوی اندازه گیری و ثبت شد.

میانگین تغییر درد VAS در شش ماه 15.2- میلی متر در گروه مصرف کننده متوترکسات و -7.7 میلی متر در گروه مصرف کننده دارونما بود. محققان به این نتیجه رسیدند که متوترکسات اثر متوسط اما از نظر بالینی معنی داری بر کاهش درد دارد.

سیکوتینی گفت: بر اساس این نتایج، استفاده از متوترکسات را می توان در مدیریت آرتروز دست با الگوی التهابی در نظر گرفت. این دارو یک گزینه درمانی مناسب را برای پزشکان فراهم می کند.

این واقعیت که اثر متوترکسات در حدود سه ماه وجود داشت و تا شش ماه هم حفظ شد به این معنی است که بیمار و پزشک می توانند تصمیم بگیرند که آیا می خواهند درمان را بیش از شش ماه ادامه دهند یا خیر.

عوارض جانبی در 62 درصد از شرکت کنندگان در گروه مصرف کننده متوترکسات و 60 درصد از شرکت کنندگان گروه مصرف کننده دارونما مشاهده شد. عوارض جانبی رایج متوترکسات شامل حالت تهوع، استفراغ و از دست دادن اشتها است که به راحتی قابل کنترل است. در صورت مصرف طولانی مدت، متوترکسات ممکن است باعث آسیب کبدی شود. همچنین از آنجایی که متوترکسات فعالیت سیستم ایمنی را کاهش می دهد، مصرف کنندگان آن ممکن است مستعد ابتلا به عفونت باشند.

سیکوتینی گفت: آزمایش‌های بیشتری برای تعیین اینکه آیا اثر متوترکسات بیش از شش ماه طول می‌کشد، تا چه مدت بیماران به درمان با آن نیاز دارند و اینکه آیا متوترکسات آسیب مفاصل را در بیماران مبتلا به آرتروز دست و التهاب مرتبط کاهش می‌دهد، نیاز است.