محققان دانشگاه تولین در لوئیزیانا سرانجام پس از بررسی های فراوان معمای تقویم 819 روزه مایاهای باستان را حل کردند.
به گزارش تکناک، با استفاده از یک بازه زمانی 45 ساله، محققان توانستند چرخه های سیاره ای تمام سیاراتی را که ممکن است برای ستاره شناسان قابل مشاهده بوده باشند، مطابقت دهند.
تحقیقات در مورد تمدن مایاهای باستان تقویم های متعددی را یافته است که احتمالاً توسط محققان آن زمان استفاده می شد، اما همه آنها در دنیای امروز معنی ندارند. یکی از این تقویم‌ها در متون گلیف (سیستم نوشتاری بومی مایاها) کشف شد و محققان را در مورد هدف آن متعجب کرد.
چگونه از یک تقویم 819 روزه استفاده می شد؟
برای تمدنی که به تقویم 365 روزه عادت دارد، تشخیص تقویمی که 819 روز دارد دشوار است، به خصوص که دوره چرخش سیاره خودمان به این عدد نزدیک نیست.
علاوه بر این، گلیف‌های باستانی نشان داده‌اند که تقویم از چهار قسمت تشکیل شده است و حتی دارای یک طرح رنگی جهت دار است که این رمز و راز را حتی جذاب‌تر می‌کند. با این حال، محققان به نام جان لیندن و ویکتوریا بریکر هدف تقویم را صرفاً با گسترش دیدگاه خود شکست داده اند.
lمایا ها به جای نگاه کردن به تقویم در بازه های زمانی کوتاه، از آن برای بیش از 20 دوره 819 روزه استفاده کردند و الگویی را یافتند که در رابطه با دوره سینودیک سیارات پدیدار شد. دوره سینودیک فاصله زمانی است که یک سیاره به صورت بصری در همان مکان در آسمان از زمین دیده می شود.
بیست شمارش از دوره 819 روزه 16،380 روز یا تقریباً 45 سال است. با نگاهی به سیارات در آسمان، می توان دریافت که دوره 819 روزه کاملاً با دوره سینودیک عطارد که 117 روز است مطابقت دارد.
محققان بیان می‌کنند که مایاها در دوران باستان به جای محدود کردن تمرکز خود به یک یا دو سیاره، یک سیستم تقویم بزرگ ایجاد کردند که می‌توان از آن برای پیش‌بینی دوره‌های سینودیک تمام سیارات قابل مشاهده استفاده کرد.
ممکن است به نظر برسد که ریاضیات کمی پیچیده تنها چیزی است که برای فهمیدن این موضوع لازم بود، اما برای مایاهای باستان، قبل از ساختن تقویم، مشاهدات زیادی انجام شده است.
