مصرف الکل حساسیت به درد را تشدید می کند

یافته های جدید نشان می دهد که مصرف دائمی الکل و هم چنین ترک آن می تواند منجر به افزایش درد و حساسیت مفرط در افراد شود.

به گزارش تکناک، مصرف بیش از حد الکل می تواند افراد را از طریق دو مکانیسم مولکولی مختلف نسبت به درد حساس‌ کند. یکی از این مکانیسم ها ناشی از مصرف الکل و دیگری مربوط به ترک الکل است. این یک نتیجه گیری جدید توسط دانشمندان موسسه Scripps Research در مورد ارتباطات پیچیده بین الکل و درد است.

این مطالعه که در مجله British Journal of Pharmacology در 12 آوریل 2023 منتشر شد، اهداف دارویی جدید و موثری برای درمان درد مزمن و حساسیت مفرط مرتبط با الکل را بررسی می کند.

دکتر ماریسا روبرتو، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: یک نیاز فوری به درک بین درد مزمن و وابستگی به الکل وجود دارد. درد یکی از اصلی ترین علائم در افرادی است که از وابستگی به الکل رنج می‌برند و همچنین یکی از دلایلی است که باعث می‌شود مردم دوباره به سمت نوشیدن الکل، تمایل پیدا کنند.

بیشتر بخوانید:

اختلال مصرف الکل (AUD) شامل شرایطی است که معمولاً سوء مصرف الکل، وابستگی به الکل و اعتیاد به الکل نامیده می شود. یک نظرسنجی ملی در مورد مصرف مواد مخدر و سلامت در سال 2021 انجام شد، نشان داد که 29.5 میلیون نفر در ایالات متحده تحت تاثیر این اختلال قرار دارند. اختلال AUD، با گذشت زمان، می تواند باعث ایجاد بیماری های مزمن متعددی از جمله بیماری قلبی، سکته مغزی، بیماری های کبد و برخی سرطان ها شود.

در میان اثرات بی شمار مصرف طولانی مدت الکل، مهمترین آنها درد است. بیش از نیمی از افراد مبتلا به AUD، نوعی درد مداوم را تجربه می کنند. این درد شامل نوروپاتی الکلی که نوعی آسیب عصبی با درد مزمن و سایر علائم می شود. همچنین مطالعات نشان داده‌اند که AUD با تغییراتی در نحوه پردازش سیگنال‌های درد توسط مغز و همچنین تغییرات در نحوه فعال‌سازی سیستم ایمنی بدن مرتبط است. این درد به تنهایی می تواند منجر به افزایش مصرف الکل شود. علاوه بر این، در طول ترک مصرف الکل، افراد مبتلا به AUD می توانند عارضه آلوداینیا را نیز تجربه کنند، که در آن یک محرک بی ضرر، توسط فرد دردناک تلقی می شود.

روبرتو و همکارانش علاقه مند به دانستن علل زمینه ای انواع مختلف دردهای مرتبط با الکل بودند. به همین منظور آنها روی سه گروه از موش‌های بالغ آزمایش انجام دادند: موش هایی که به الکل وابسته بودند (مصرف بیش از حد)، موش هایی که دسترسی محدودی به الکل داشتند و وابسته به حساب نمی‌آمدند (مصرف‌های متوسط) و موش هایی که هرگز الکل مصرف نکرده بودند.

در موش‌هایی که به الکل وابسته بودند، آلوداینیا در طول ترک الکل ایجاد شد و با مصرف دوباره الکل، به طور قابل‌توجهی باز هم حساسیت درد در موش ها وجود داشت. به طور جداگانه، حدود نیمی از موش هایی که به الکل وابسته نبودند نیز علائم افزایش حساسیت درد را در طول ترک الکل نشان دادند، اما برخلاف موش های وابسته، این نوروپاتی با قرار گرفتن مجدد در معرض الکل از بین نرفت.

هنگامی که تیم تحقیقاتی روبرتو میزان پروتئین های التهابی را در موش ها اندازه گیری کردند، متوجه شدند که یک سری مسیرهای التهابی در موش های الکلی و غیر الکلی افزایش یافته است، اما یک سری از مولکول های خاص، فقط در موش های الکلی افزایش یافته است. این یافته نشان می دهد که مکانیسم های مولکولی مختلف، ممکن است باعث ایجاد دو نوع درد شوند. همچنین نشان می دهد که کدام پروتئین های التهابی می توانند به عنوان اهداف دارویی برای مبارزه با درد ناشی از الکل مفید باشند.

دکتر ویتوریا بورگونتی، نویسنده اول این مطالعه گفت: این دو نوع درد بسیار متفاوت هستند، به همین دلیل مهم است که بتوانیم بین آنها تمایز قائل شویم و راه های مختلفی را برای درمان هر کدام از آنها پیدا کنیم.

گروه روبرتو در حال ادامه تحقیقات در مورد چگونگی استفاده از این مولکول ها برای تشخیص یا درمان درد مزمن مرتبط با الکل است.