شبیه سازی های جدید در مورد منشاء شکل گیری کره ماه نشان می دهد نشان می دهد که ماه میلیاردها سال پیش، از زباله های حاصل از برخورد های کیهانی با زمین شکل گرفته است.
به گزارش تک ناک، شبیه سازی های جدید در مورد منشاء شکل گیری کره ماه با وضوح بالا نه تنها این ایده را با جزئیات خیره‌کننده نشان می‌دهند، بلکه نشان می‌دهند که تولد ماه ممکن است تنها چند ساعت طول کشیده باشد.
یک فرضیه اصلی در مورد منشاء شکل گیری کره ماه می‌گوید، حدود 4.5 میلیارد سال پیش پس از تشکیل خود زمین، ماه خیلی زود ظاهر شده است. گفته می شود که این حادثه محرک برخورد بین دنیای اولیه ما و یک پیش سیاره فرضی به اندازه مریخ به نام تیا بوده است.
این برخورد ماموت احتمالاً مقادیر عظیمی از مواد را از هر دو جهان به مدار فرستاده‌است، جایی که برخی از آنها برای شکل‌گیری چیزی که اکنون به نام ماه می‌شناسیم، منجمد شدند.
این داستان برخی از ویژگی‌های ماه، از جمله جرم و مدار آن را توضیح می‌دهد، اما برخی حفره‌های اصلی را به جای می‌گذارد که پر کردن آنها سخت است.
برای نمونه، شبیه‌سازی‌های قبلی از برخورد و پیامدها نشان می‌دهد که ماه عمدتاً باید از مواد تایتان تشکیل شده باشد، اما مطالعات ایزوتوپی سنگ‌های ماه که توسط ماموریت‌های آپولو بازگردانده شده‌اند نشان می‌دهد که بسیار شبیه به مواد زمین است.
برای مطالعه جدید، دانشمندان ناسا و دانشگاه دورهام از یک ابر رایانه برای اجرای صدها شبیه‌سازی با وضوح بالا از ضربه، تغییر متغیرهایی مانند زاویه ضربه، سرعت، جرم، چرخش سیاره‌ها و عوامل دیگر استفاده کردند. نتایج نهایی پویایی جدیدی را نشان می‌دهد که سایر شبیه سازی‌ها فاقد آن بودند.
این ویدئو مانند یک لامپ گدازه کیهانی به نظر می‌رسد، در حالی که دو حباب نارنجی به هم نزدیک می‌شوند و با هم برخورد می‌کنند، رشته های طولانی مواد را به مدار زمین اولیه می‌پاشند. به زودی این ماده پرتاب شده دو حباب دیگر را تشکیل می‌دهد، حباب بزرگتر نزدیکتر به زمین و حباب کوچکتر دورتر. حباب نزدیکتر به آرامی به زمین بازمی‌گردد، اما نه قبل از اینکه گرانش آن لکه کوچکتر را به سمت بیرون در مداری پایدار و گسترده منحرف کند و حالا یک ماه متولد می‌شود.
این تیم می‌گوید که این سناریو نشان می‌دهد که بیشتر موادی که ماه را تشکیل داده‌اند از گوشته زمین سرچشمه گرفته‌اند که ترکیب ایزوتوپی مشابه را توضیح می‌دهد. همچنین چند اسرار دیگر را به خوبی توضیح می‌دهد، از جمله اینکه چرا مدار ماه از خط استوای زمین فاصله دارد و چرا به نظر می‌رسد که پوسته نسبتاً نازکی دارد.
البته، برای یافتن مدلی که بالا ترین میزان تناسب را دارد، به مطالعات بیشتری نیاز خواهد بود، و برخی از قوی‌ترین شواهد احتمالاً از تجزیه و تحلیل بیشتر سنگ‌هایی که از بخش‌های مختلف سطح و عمیق‌تر در پوسته ماه گرفته شده‌اند، به دست می‌آیند. با توجه به اینکه انسان‌ها در آستانه بازگشت به ماه در سال 2024 هستند، ممکن است به زودی پاسخ‌های بیشتری داشته باشیم.
