اخیرا محققان دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو بیماران مبتلا به ویروس کرونا در ایالات متحده را که از طولانی‌ترین و دلخراش‌ترین نبردها با این ویروس جان سالم به در برده بودند، مورد مطالعه قرار دادند.
به گزارش تکناک، آنها به این نتیجه رسیدند که تقریباً دو سوم از این بازماندگان تا یک سال پس از ابتلا به ویروس کرونا، به تجربه طیفی از مشکلات جسمی، روانی و شناختی ادامه دادند.
این مطالعه که اخیراً در مجله Critical Care Medicine منتشر شده است، تأثیر تغییر دهنده زندگی ویروس SARS-CoV-2 را بر روی این افراد نشان می‌دهد که اکثر آنها باید به‌طور متوسط یک ماه از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می‌کردند.
این بیماران به یک سری بیمارستانهای ویژه معروف به بیمارستانهای مراقبت‌های حاد طولانی مدت (LTACHs) منتقل شدند. این بیمارستان‌ها در قطع دستگاه تنفس مصنوعی از بیماران و ارائه مراقبت‌های توانبخشی تخصص دارند و بخش مهمی از مقابله با این ویروس همه‌گیر بودند.
از میان 156 شرکت‌کننده در مطالعه، 64 درصد گزارش کردند که هنوز پس از یک سال دچار اختلالات مداوم بودند از جمله اختلالات فیزیکی (57 درصد)، اختلالات تنفسی (49 درصد)، اختلالات روانپزشکی (24 درصد)، و اختلالات شناختی (15 درصد). تقریباً 47 درصد از بیماران بیش از یک نوع مشکل داشتند و 19 درصد همچنان به اکسیژن مکمل نیاز داشتند.
پیگیری طولانی‌مدت به تشریح وسعت مشکلات بیمارانی که در اوایل همه‌گیری به شدت به کووید مبتلا شده‌اند، کمک می‌کند.
دکتر آنیل ماکام،نویسنده اول این مطالعه گفت: ما میلیون‌ها بازمانده از شدیدترین و طولانی‌ترین حالت ویروس کرونا را در سطح جهان داریم. مطالعه ما برای درک بهبودی و اختلالات طولانی مدت آنها و ارائه درک دقیقی از تجربه آنها، مهم است.
ناتوانی‌های ناشی از اقامت طولانی مدت در بیمارستان
محققان 156 نفر را که به دلیل کووید به یکی از 9 بیمارستان مراقبت‌های حاد طولانی مدت در نبراسکا، تگزاس، جورجیا، کنتاکی و کانکتیکات بین مارس 2020 تا فوریه 2021 منتقل شده بودند، بررسی کردند. محققان از آن بیماران یک سال پس از بستری شدن در بیمارستان از طریق تلفن یا به شکل آنلاین، سؤال‌هایی پرسیدند. میانگین کل مدت اقامت در بیمارستانهای مراقبت‌های حاد طولانی مدت بیماران مورد بررسی، حدود دو ماه بود. میانگین سنی آنها 65 سال بود و بیشتر آنها گفتند که قبل از ابتلا به کووید سالم بوده‌اند.
شرکت‌کنندگان علاوه بر بیماری‌های ماندگار ناشی از کووید، مشکلات مداومی را نیز در بستری طولانی مدت خود در بیمارستان داشتند، از جمله زخم بستر دردناک و آسیب عصبی که استفاده از دست‌ها یا پاهای آنها را محدود می‌کرد.
مکام گفت: بسیاری از شرکت‌کنندگانی که با آنها مصاحبه کردیم، بیشتر از همه از این عوارض شکایت داشتند، بنابراین پیشگیری از وقوع این عوارض در وهله اول کلید بهبودی است.
79 درصد از شرکت‌کنندگان گفتند که به سلامت معمول خود بازنگشته‌اند، 99 درصد به خانه بازگشته‌اند و 60 درصد از کسانی که قبلاً شاغل بوده‌اند، گفتند که به سر کار بازگشته‌اند.
آنها از زنده ماندن خود بسیار سپاسگزار بودند و اغلب بقای خود را به عنوان یک معجزه توصیف می کردند اما بهبودی آنها بیش از حد انتظار طول کشید.
نتایج نشان می‌دهد که برای فردی که از چنین بیماری شدیدی جان سالم به در برده است، طبیعی است که مشکلات سلامتی مداوم داشته باشد.
مکام گفت: اختلالات طولانی‌مدتی که مشاهده کردیم برای بازماندگان هر بیماری بحرانی طولانی‌مدت، مشترک است و فقط مختص کووید نیست و این حالات به بهترین وجه از طریق توانبخشی چند رشته‌ای برطرف می‌شوند.
