3D NAND یا TLC NAND به چه معناست؟ چگونه بهترین SSD را برای رایانه شخصی خود انتخاب می کنید؟ این سوالات ممکن است در ذهن کسانی که به دنبال فضای ذخیره‌سازی اضافی هستند، شکل بگیرد.
به گزارش تکناک، این راهنما کمک می‌کند تا برخی از اصطلاحات را برای شما توضیح دهد. ما به این موضوع می پردازیم که درایو SSD چیست، در مقایسه با یک هارد دیسک مکانیکی چگونه کار می کند، و هر آنچه شما باید در مورد انتخاب یک درایو مناسب بر اساس مشخصات منتشر شده بدانید.
فهرست مطالب
SSD چیست و چگونه کار می کند؟
SSD تراشه های حافظه ای هستند که روی PCB لحیم شده اند. یک کنترلر همه چیز را کنترل می کند و حتی ممکن است مقداری حافظه پنهان و حافظه محلی برای کمک به عملکرد وجود داشته باشد. رابط هایی مانند SATA، USB یا PCIe به درایو اجازه می دهد تا به مادربرد و سایر قطعات رایانه شخصی متصل شود.
تفاوت SSD با درایو مکانیکی عدم وجود قطعات متحرک است. به جای استفاده از صفحات چرخان و بازوهای محرک با آهنربا، یک SSD از تراشه های حافظه NAND استفاده می کند که نیاز به برق دارند.
به دلیل این تفاوت، یک SSD برای لپ‌تاپ‌ها و سایر دستگاه‌های قابل حمل از جمله گوشی هوشمند شما مناسب‌تر است. همچنین برای ذخیره داده‌ها بر روی رایانه رومیزی با سرعت انتقال سریع‌تر و پهنای باند بالاتر برای فایل‌های بزرگ‌تر، که در بازی‌ها و نرم‌افزارهای مدرن رایج است، عالی است. هنگامی که یک فایل را به یک SSD منتقل می کنید، به صورت دیجیتالی به کنترل کننده ارسال می شود، که تصمیم می گیرد تمام بایت های داده در کجای ماژول های حافظه ذخیره شوند. برخلاف RAM، اطلاعات ذخیره شده در SSD حتی پس از قطع برق نیز باقی می مانند.
بهترین نوع حافظه SSD چیست؟
یک SSD دارای NAND منفی و (NAND) یا عمودی NAND (V-NAND) برای نگهداری تمام سلول های حافظه SLC، MLC یا TLC است. NAND یک فرمت قدیمی‌تر است که در نسل‌های اول درایوهای حالت ثابت یافت می‌شود و تعداد سلول‌های قابل نصب و ذخیره داده را محدود می‌کند. درایوهای مدرن از V-NAND استفاده می‌کنند که به سلول‌ها اجازه می‌دهد روی هم چیده شوند. هرچه تعداد سلول‌های بیشتری روی PCB وجود داشته باشد، ظرفیت بیشتری را ارائه خواهد کرد. ذخیره سازی مبتنی بر NAND مانند SSD دارای کد تصحیح خطا (ECC) است تا بررسی کند که همه داده ها بدون خطا نوشته و خوانده می شوند.
شما اغلب با مخفف‌های MLC، SLC و TLC مواجه می‌شوید، بنابراین بیایید به انواع سلول‌های حافظه موجود نگاهی بیندازیم:
سلول تک سطحی (SLC): گرانترین شکل NAND برای SSD سلول‌های تک سطحی است. این ها هر کدام یک بایت داده را نگه می دارند و سریع ترین و بادوام ترین شکل حافظه فلش هستند، اما اغلب در گران ترین هاردها یافت می شوند. آنها فوق العاده قابل اعتماد هستند، باید برای مدت طولانی دوام بیاورند و به قدرت زیادی نیاز ندارند.
سلول چند سطحی (MLC): سلول های چند سطحی مورد بعدی هستند. همانطور که از نام آن مشخص است، این ها می توانند دو بایت داده در هر سلول را در خود نگه دارند، که اجازه می دهد ظرفیت های بسیار بیشتری را در SSD های سلول تک سطحی بدون افزایش فیزیکی اندازه درایو داشته باشد. حافظه های SSD با تراشه های MLC مقرون به صرفه تر خواهند بود، اما سرعت انتقال پایین تری دارند و به اندازه درایوهای SLC ماندگاری ندارند. MLC برای ذخیره سیستم عامل، فایل ها و اسناد بهتر است.
سلول سه سطحی (TLC): سپس سلول سه سطحی وجود دارد. سه بایت داده را می توان در هر سلول نگه داشت، که امکان استفاده از SSD های فوق العاده بزرگ را با قیمت های مناسب فراهم می کند. مانند SSD های MLC، این درایوها از سرعت خواندن و نوشتن کندتر و استقامت ضعیف تر رنج می برند.
SLC های SSD برای استفاده سنگین تر طراحی شده اند. به سرورها، NAS و سیستم‌هایی با نرم‌افزاری فکر کنید که حجم خوبی از داده‌ها را می‌نویسند. آنها نسبت به سایر انواع سلول های حافظه گران تر هستند اما برای استفاده طولانی مدت بسیار مناسب هستند. این بدان معنا نیست که درایوهای MLC و TLC در زمان کوتاهی از کار می افتند. یک درایو MLC کمی مقرون به صرفه تر است و می تواند داده های بیشتری را در خود جای دهد، اما کندتر است و با نوشتن داده های زیاد، خیلی خوب عمل نمی کند. TLC مقرون به صرفه ترین و در عین حال بهترین ظرفیت ها را ارائه می دهد و برای ذخیره فایل های بزرگ (و تعداد زیادی از آنها) عالی است.
انواع رابط‌های SSD چیست؟
چند رابط برای اتصال SSD به مادربرد موجود است. اینها عبارتند از NVMe، PCIe، SATA III و USB. USB برای SSD های خارجی، کارت های SD و درایوهای فلش USB محبوب ترین است. اسلات های M.2 توسط SSD های نازک استفاده می شوند و می توانند SATA III یا NVMe (PCIe) باشند. SSD های 2.5 اینچی به پورت SATA III موجود متصل می شوند. در اینجا همه چیزهایی که باید در مورد آنها بدانید آمده است:
سریال ATA (SATA): SATA سالهاست که وجود داشته و هنوز هم استفاده می شود. بسته به فرم فاکتور، SSD های SATA می توانند از اسلات M.2 یا هدر کابل روی مادربرد استفاده کنند.
Universal Bus (USB) :درایوهای USB به یک پورت موجود در رایانه شخصی متصل می شوند. این درایوها به دلیل محدودیت های اتصال با USB اغلب کندترین هستند. کارت‌های SD در اینجا همراه با آداپتورها گنجانده شده‌اند.
اتصال اکسپرس اجزای جانبی (PCIe): درایوهای SSD PCIe از همان اتصال SATA استفاده نمی کنند و در عوض از یکی از خطوط PCI موجود پردازنده استفاده می کنند. این به درایوها اجازه می دهد تا با سرعت بیشتری کار کنند، اگرچه بهترین نتایج را با درایو NVMe PCIe دریافت خواهید کرد.
حافظه غیر فرار (NVMe): این جدیدترین و بهترین نوع فناوری ذخیره سازی است. NVMe که برای SSD ها طراحی شده و از خطوط PCI استفاده می کند، به SSD اجازه می دهد تا درخواست ها را از چندین هسته پردازنده دریافت کند. سریعترین و گرانترین درایوهای موجود SSDهای NVME PCIe هستند.
مادربردهای مدرن معمولا مجموعه ای از پورت های SATA III (چهار تا هشت) برای SSD های 2.5 اینچی و درایوهای مکانیکی دارند. همچنین چند اسلات M.2 نیز وجود دارد. مادربردهای گران‌تر می‌توانند تا شش اسلات M.2 داشته باشند که حتی برخی از آنها در کارت توسعه PCI اختیاری قرار دارند. اسلات PCIe NVMe M.2 باید در درجه اول برای درایو سیستم عامل و ذخیره برنامه ها و بازی های پرکاربرد استفاده شود. آنها باید اولین مورد برای ذخیره داده ها در رایانه شما باشند و به دنبال آن اسلات های SATA M.2 ثانویه برای SSD های کندتر قرار گیرند.
در نهایت می توان از پورت های SATA III موجود استفاده کرد. توصیه می شود از آنها به عنوان آخرین راه حل استفاده کنید مگر اینکه به دنبال مقرون به صرفه ترین SSD باشید. آنها به برق نیاز دارند که باید به جای مادربرد مستقیماً از PSU تغذیه شوند و به کابل اضافی نیاز دارند.
انتخاب بهترین SSD برای کامپیوتر شما
اکنون که به تمام اطلاعات لازم برای انتخاب SSD مناسب دست پیدا کردید، دریای بی پایان گزینه ها به مراتب کمتر دلهره آور به نظر می رسد. ما سالهاست در حال بررسی، آزمایش و نوشتن در مورد فضای ذخیره‌سازی فلش بوده‌ایم و می‌توانیم به شما کمک کنیم تا انتخاب درستی برای ارتقای سیستم موجود یا سریعترین درایو برای یک ساخت جدید داشته باشید. تا زمانی که فاکتور فرم را با اتصال موجود روی مادربرد مطابقت دهید (M.2 در مقابل SATA III)، مشکلی در نصب SSD نخواهید داشت.
