آیا ما از تبدیل بیابان‌ها به مزارع سود می‌بریم؟

جمعیت بیش از حد، آلودگی و آزارهای جزئی وارده که از آن به عنوان فروپاشی زیست محیطی جهانی ، یاد می کنیم، زمین را به چیزی با ارزش تبدیل کرده است اما نه هر سرزمینی.

به گزارش تکناک، زمینی که برای کشاورزی مناسب است و اغلب به آن زمین زراعی نیز گفته می شود، برای امنیت غذایی ضروری است و در آینده نزدیک نیز چنین خواهد بود.

برای درک بیابان زدایی به عنوان یک مفهوم از نظر کشاورزی، باید بدانیم چه عواملی در رشد گیاهان نقش دارند. چهار عامل اساسی در این مورد وجود دارد. گیاهان برای رشد کامل به نور، آب، مواد مغذی و دمای ایده آل نیاز دارند.

ترکیبی از این چهار عامل تعیین می کند که آن منطقه چقدر حاصلخیز است. اگر به یک منطقه به اندازه کافی باران، نور خورشید و گرما بدهید ، اکوسیستم آن با انواع گیاهان شکوفا می شود. به همین دلیل است که جنگل‌های بارانی آمازون پر از گونه‌های میوه‌های مغذی بی‌شماری است که مملو از ویتامین‌ها هستند و زمین‌های خشک جنوب غربی ایالات متحده مملو از … علف‌های سبز است که واقعاً برای چیزهای دیگری به جز تغذیه قاطرها، مفید نیستند.

اگر می خواهید یک بیابان را به زمینی حاصلخیزتر تبدیل کنید، اولین چیزی که نیاز دارید یک منبع آب پاک است که می تواند با ایجاد یک دریاچه مصنوعی در نزدیکی زمینی که قصد داریم به زمین قابل کشت تبدیل کنیم، آن ها را فراهم کنید. حجم زیادی از آبی که برای آبیاری استفاده می شود می تواند مشکل گرمای بسیار زیاد در بیابان را نیز برطرف کند، زیرا تحقیقات نشان داده است که کانال های مصنوعی می توانند به کاهش دما کمک کنند.

بیشتر بیابان‌ها نور خورشید زیادی دریافت می‌کنند. وقتی این واقعیت را در نظر بگیرید که ما قبلاً زمین هایی را که در کشاورزی استفاده می کردیم، بارور می کردیم، به نظر نمی رسد که زمین سازی به هیچ وجه یک مفهوم علمی تخیلی باشد.

بیابان زدایی قبلاً در کشورهایی مانند مصر و فلسطین اشغالی که از روش آبیاری قطره‌ای برای کشاورزی با منبع محدود آب استفاده می‌کنند، انجام داده‌ایم. بیابان زدایی یک روش کند اما مؤثر برای شکل دهی زمین در مقیاس کوچک است. پس چرا ما قبلا این کار را انجام نمی دادیم؟ زیرا زمینی که اکنون در اختیار داریم برای تغذیه جهان بیش از اندازه کافی است.

ما فقط می توانیم غذای مورد نیاز خود را از کشورهای مجاور که زمین های قابل کشت فراوانی دارند وارد کنیم و از این طریق به مشکل رسیدگی کنیم. اما آیا این موضوع در آینده و در زمانی که جمعیت به افزایش خود ادامه می دهد و همچنین وضعیت اکولوژیکی رو به کاهشی که در آن قرار داریم، شروع به تبدیل شدن از وضعیت بد به وضعیت بسیار بدتر می کند، کافی خواهد بود؟ بعلاوه، ما هنوز فکر می‌کنیم که تبدیل بیابان‌ها به زیستگاه‌های مختلف برای کشاورزی مزایایی دارد، حتی اگر لزوماً به غذای بیشتری نیاز نداشته باشیم.

اولین مزیت این موضوع، تنوع خواهد بود. بله، کشور شما ممکن است واردکننده اصلی سیب زمینی در جهان باشد، اما این بدان معنا نیست که شما هر از چند گاهی هوس یک آناناس آبدار نخواهید کرد. پرورش خانگی سبزیجات و میوه های مختلف با قیمت های مناسب باعث می شود غذاهای عجیب و غریب بیشتری در نقاط مختلف جهان در دسترس باشند. این موضوع خطوط عرضه را کوتاه‌تر می‌کند و ترافیک کشتی‌هایی را که شبانه روز برای واردات و صادرات کالا به سرتاسر جهان سفر می‌کنند کاهش می‌دهد و حمل و نقل را آسان‌تر می‌کند. احتمالاً آن هفته را به خاطر دارید که همه ما از افسردگی ناشی از COVID-19 برای مسخره کردن کشتی ای که در کانال سوئز گیر کرده بود، استراحت کردیم. حتی آن رویداد به ظاهر جزئی و مسلماً پوچ تأثیر قابل توجهی بر تجارت جهانی داشت و از تجارت 9.6 میلیارد دلاری جلوگیری کرد.

امروزه، بیابان زدایی به عنوان یک مفهوم جدید استفاده می شود. افزایش علاقه به استفاده از مریخ برای زندگی، باعث شکل گرفتن این مفهوم شده است. بسیاری از سیارات در مجاورت ما، توسط انسان قابل سکونت نیستند و اگر بخواهیم از آنها استفاده کنیم، تبدیل آنها به سیارات قابل زندگی به نفع ما خواهد بود. چه کسی می خواهد در یک غول گازی زندگی کند؟