تحقیقات دانشگاه استون نشان می دهد که ارتعاشات مکانیکی می توانند عملکرد عضلات را تقویت کرده و کنترل تعادل را افزایش دهد.
به گزارش تکناک، دانشمندان کالج مهندسی و علوم فیزیکی، تاثیر ارتعاشات مکانیکی را بر دوک های عضلانی مطالعه کردند که با سیستم عصبی مرکزی ارتباط برقرار می کنند تا به ما در حفظ وضعیت بدن و مستقیم راه رفتن کمک کنند.
نتایج آنها دیدگاه های جدیدی را در مورد کاربردهای ارتعاشات مکانیکی کل بدن ارائه می دهد و راه را برای تحقیقات آینده در مورد تعامل بین سیستم عصبی مرکزی و ماهیچه های محیطی هموار می کند.
این تحقیق می تواند در آینده برای بهبود تعادل در افراد مسن و کمک به کاهش افتادن استفاده شود، این کمک می تواند از طریق استفاده از دستگاه های پوشیدنی یا با یک تحریک روزانه اعمال شود.
شکستگی لگن به تنهایی 1.8 میلیون روز بستری در بیمارستان و 1.1 میلیارد پوند هزینه بیمارستان را در هر سال تشکیل می دهد،تازه همه اینها بدون در نظر گرفتن هزینه های بالای مراقبت های اجتماعی است.
یکی دیگر از مزایای اساسی این تحقیق این است که این نوع تحریک می تواند برای ورزشکاران برای کاهش زمان واکنش های عضلانی آنها اعمال شود. هدف از این مطالعه این بود که بفهمیم آیا ارتعاشات مکانیکی می‌توانند نحوه پردازش و واکنش بدن ما به نوسانات کوچک بدن را بهبود ببخشند یا خیر.
17 مرد و زن جوان داوطلب بزرگسال بین 20 تا 28 سال به طور جداگانه روی سکوها ایستاده بودند که این سکوها شبیه به صفحات ارتعاشی موجود در سالن های ورزشی بود که باعث انقباض عضلات پا می شد. عضلات ساق پا به عنوان عضلاتی مورد هدف قرار گرفتند که حرکات آنها بیشترین کمک را به حفظ وضعیت ایستاده ثابت می کند.
محققان ساق های پا را با فرکانس 30 هرتز تحریک کردند و چهار آزمایش یک دقیقه ای برای سنجش تعادل بدون اختلال را برای اندازه گیری پایه ثبت کردند و نتایج به دست آمده را با اندازه گیری های انجام شده پس از تحریک مقایسه کردند. پس از انجام آزمایش، آنها متوجه شدند که به نظر می رسد تعادل شرکت کنندگان بهبود یافته است.
این تحقیق توسط دکتر آنتونیو فراتینی، مدرس ارشد مهندسی مکانیک انجام و در Scientific Reports منتشر شد.
دکتر فراتینی گفت: ما از نتایج به دست آمده هیجان زده هستیم، زیرا آنها می توانند تأثیر مفیدی بر سلامت و کیفیت زندگی تعداد زیادی از مردم داشته باشند.
وی در ادامه افزود: نتایج ما نشان می‌دهد که ارتعاش در کل بدن در ابتدا تعادل را به چالش می‌کشد، و تلاش بیشتری را برای کنترل وضعیت ایستاده و تغییر فرکانس عضلانی به سمت کنترل فوق نخاعی آغاز می‌کند که این مسئله منجر به تنظیم مجدد عضله می‌شود. به نظر می رسد که سیستم عصبی عضلانی از چنین اختلالی بهبود می یابد و کنترل را در بازه زمانی طولانی تری به دست می گیرد. در واقع، در حالی که جذب عضله و تلاش قشر مغز در دراز مدت بدون تغییر به نظر می رسند،اما به نظر می رسد تعادل، علاوه بر عضلات ساق پا که به وضوح تحت تأثیر قرار گرفته است، نه تنها ترمیم می شوند، بلکه بهبود نیز می یابند.
