همه ی ما می دانیم که باورهای قدیمی جذاب و سرگرم کننده هستند. درست است که ما این باورهای قدیمی را زیاد در زندگی خود دخیل نمی کنیم، اما واقعیت پشت پرده آنها می‌تواند به طرز شگفت‌آوری نسبت به آن چیزی که ما معتقدیم درست است،متفاوت باشد.
به گزارش تکناک، یکی از این باورهای قدیمی ادعا می کند که حتی انیشتین فقط از 5درصد مغز خودش استفاده می کرده و همین موضوع باعث شده افراد با ضریب هوشی متوسط و بالا به اندازه ی کافی از مغز خود استفاده نکنند.
این باور استفاده 10 درصد از مغز ممکن است در اوایل دهه 1900 آغاز شده باشد، زمانی که یک جراح مغز و اعصاب به نام کارل لشلی، بخش هایی از مغز موش ها را برداشت و متوجه شد که می تواند به نواحی قشر مغز آسیب برساند در حالی که موش ها به درستی کارها و رفتار طبیعی خود را ادامه می دهند.
یکی دیگر از احتمالاتی که راجع به استفاده 10 درصد از مغز وجود دارد این است که این مسئله توسط روزنامه‌نگاری به نام لاول توماس در مقدمه کتابش به نام چگونه دوستانی به دست آوریم و بر مردم تأثیر بگذاریم، منتشر شد.
مبنای ادعای او «نظریه انرژی ذخیره شده» نوشته ویلیام جیمز است که در دهه 1890 در بخش روانشناسی دانشگاه هاروارد تحقیقاتی انجام داد.
توماس ادعای این روانشناس مشهور آمریکایی را به اشتباه نقل کرد که یک فرد معمولی تنها 10درصد از توانایی ذهنی نهفته خود را توسعه می دهد.در واقع، نظریه جیمز اشاره کلی تری به «انرژی ذهنی نهفته» ما کرده بود.
در طول سال ها، نتایج برخی از مطالعات بر روی مغز که عجیب ترین اندام ما است، منجر به زیاد شدن داستان های ساختگی بیشتری درمورد این ادعای نادرست شد.
یکی از این داستان ها کشف “قشر خاموش” توسط وایلدر پنفیلد در دهه 1930 بود که شامل نواحی مغزی بود که به نظر می رسید وقتی با الکتریسیته تحریک می شوند هیچ عملکردی ندارند. اما امروزه ما می دانیم که این مناطق کاملا کاربردی و مهم هستند.در واقع اغلب مردم مسائل را به گونه ای تفسیر می کنند که دوست دارند.
هم تحقیقات علمی و هم فرهنگ عامه، تصوراتی را مطرح می کنند که از درک ما در مورد میزان استفاده از مغزمان پشتیبانی می‌کنند.
به عنوان مثال، فیلم لوسی با بازی مورگان فریمن و اسکارلت جوهانسون نشان می دهد که مغز انسان می تواند حداکثر 10 درصد استفاده کند.
این فیلم توسط جامعه علمی به دلیل نشان دادن این باور که ما می‌توانیم فقط از 10 درصد مغز خود استفاده کنیم، مورد انتقاد قرار گرفته است. متخصصان ژنتیک می گویند اندام هایی که ما از آنها استفاده نمی کنیم به مرور زمان دچار اختلال می شوند. مغز ما نیز از این قائده مستثنی نیست.
علاوه بر این، حتی آسیب جزئی به مغز می تواند باعث بیماری هایی شود که کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهند و همین موضوع نشان دهنده اهمیت بسزای مغز است. حالا بیاید به سوالی که در ابتدا پرسیده شد پاسخ دهیم. جواب آن “نه” است.
ما نه تنها توانایی استفاده از کل مغز خود را داریم، بلکه باید این کار را انجام دهیم تا به عنوان یک انسان سالم شناخته شویم.
به شما توصیه می کنم بیهوده منتظر داروی معجزه آسایی نباشید که به شما امکان می دهد از تمام مغز خود استفاده کنید.ما باید به آنچه داریم بسنده کنیم.
