بازسازی بافت عملکردی مثانه با سلول‌های مغز استخوان

به‌تازگی محققان با موفقیت توانستند بافت عملکردی مثانه را در یک بابون با استفاده از سلول‌های مغز استخوان خود حیوان بازسازی کنند.

به گزارش تکناک، با کارکرد این اندام در عرض چند ماه و سالم ماندن در طول مطالعه دو ساله، یافته‌ها راه را برای درمان جدیدی برای اختلال عملکرد شدید مثانه باز می‌کنند که درمان آن در حال حاضر محدود است.

برخی شرایط می‌توانند بر مثانه تأثیر بگذارند، از جمله اسپینا بیفیدا که آسیب‌های نخاعی بدخیمی هستند که منجر به نشتی، سفتی مثانه و از دست دادن ظرفیت مثانه می‌شوند. درمان فعلی برای اختلال عملکرد شدید و نهایی مثانه محدود به جراحی است که شامل سیستوپلاستی تقویتی است که با استفاده از بخشی از روده کوچک یا بزرگ، مثانه را بزرگتر می‌کند. با این حال، عوارض ناشی از ناسازگاری مثانه/روده منجر به جستجوی راه‌های جایگزین برای درمان اختلال عملکرد مثانه شده است.

اکنون محققان با استفاده از سلول‌های مغز استخوان خود بابون، بافت عملکردی مثانه را در این حیوان با موفقیت بازسازی کردند.

آرون شارما، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: رویکرد نوآورانه ما نویدبخش ایجاد تفاوت بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به اسپینا بیفیدا و سایر افراد مبتلا به اختلال عملکرد مثانه در مرحله نهایی است. در مطالعه ما، مثانه در عرض چند ماه شروع به کار کرد و عملکرد خود را در طول مطالعه نشان داد. این یک پیشرفت بزرگ است که عمل بالینی را متحول خواهد کرد.

رویکرد نوآورانه شامل استفاده از داربست زیست تخریب‌پذیر جدید با سلول‌های بنیادی و پیش‌ساز گرفته شده از مغز استخوان بابون بود. محققان به این نتیجه رسیدند که داربست‌های بذر سلولی بافت مثانه قوی، از جمله ماهیچه صاف و بازسازی اعصاب و رگ‌های خونی را تولید می‌کنند.

مثانه بازسازی شده شکل یک مثانه سالم را حفظ کرد و محققان افزایش تدریجی ظرفیت مثانه را در طول زمان مشاهده کردند. آنها می‌گویند که این امر به‌طور ویژه برای اطفال که رشد مثانه باید همگام با رشد بیمار باشد، مهم است. پس از دو سال، بافت مثانه بازسازی شده سالم ماند و به عنوان یک مدل پیش‌بالینی برای انسان عمل کرد.

از آنجایی که محققان از سلول‌های مغز استخوان خود بابون استفاده کردند، هیچ رد بافتی وجود نداشت. علاوه بر این، داربست زیست تخریب پذیر مورد استفاده در این تحقیق غیرسمی بود.

شارما گفت: نتایج ما فوق‌العاده بود و به مسیر جدیدی در این زمینه اشاره می‌کند. احتمال اینکه پلتفرم نوآورانه ما در انسان قابل اجرا باشد، بسیار زیاد است و ما پیش‌بینی می‌کنیم که به زودی آن را روی انسان نیز آزمایش کنیم.

این مطالعه در مجله PNAS Nexus منتشر شد.