یک مطالعه جدید نشان داده است که پلاستیک توسط باکتری Rhodococcus ruber مصرف و هضم می شود.
به گزارش تک ناک، این پژوهش به طور تجربی در شرایط آزمایشگاهی توسط مائکه گودریان دانشجوی Ph.D در موسسه رویال هلند برای تحقیقات دریا (NIOZ) انجام شد.
گودریان بر اساس یک مطالعه که در آزمایشگاه انجام شد، کشف کرد که باکتری ها می توانند حدود یک درصد پلاستیکی را که هر سال می خوردند به CO و سایر ترکیبات بی ضرر تبدیل کنند.
گودریان تأکید میکند: اما این مطمئناً راه‌حلی برای مشکل پلاستیک در اقیانوس‌های ما نیست. با این حال، این بخش دیگری از پاسخ به این سوال است که همه «پلاستیک‌های گمشده» در اقیانوس‌ها کجا رفته‌اند.
برای انجام این آزمایش، گودریان یک پلاستیک مخصوص ساخته شده با نوع خاصی از کربن (C) را در نظر گرفت. او سپس مشاهده کرد پس از آنکه پلاستیک ها در معرض نور خورشید (اشعه ماورای بنفش) قرار گرفتند و باکتری به آنها اضافه شد مقداری CO در بالای سطح آب مشاهده گردید.
این محقق می‌گوید: تیمار با اشعه ماوراء بنفش ضروری بود، زیرا از قبل می‌دانیم که نور خورشید تا حدی پلاستیک را به تکه‌های کوچکی تبدیل می کند که برای باکتری‌ها قابل استفاده می شود.
گودریان توضیح می‌دهد: این اولین بار است که به این روش ثابت می‌کنیم که باکتری‌ها پلاستیک را به CO و سایر مولکول‌ها تبدیل می‌کنند. قبلاً مشخص بود که باکتری Rhodococcus ruber می تواند ماده ای به نام بیوفیلم را روی پلاستیک در طبیعت ایجاد کند. همچنین اندازه‌گیری شده است که پلاستیک در زیر آن بیوفیلم ناپدید می‌شود. او گفت: اما اکنون ما نشان داده‌ایم که باکتری‌ها پلاستیک را هضم می‌کنند.
بر اساس محاسبات گودریان از مقدار کل پلاستیک تبدیل شده به دی اکسید کربن، باکتری ها می توانند سالانه حدود یک درصد از پلاستیک موجود را تجزیه کنند. او می افزاید: این احتمالاً تخمین کمی است.
ما فقط مقدار کربن 13 را در CO اندازه‌گیری کردیم، بنابراین در سایر محصولات تجزیه پلاستیک اندازه‌گیری نشد. مطمئناً کربن در چندین مولکول دیگر وجود خواهد داشت، اما گفتن اینکه چه بخشی از آن توسط اشعه ماوراء بنفش شکسته شده است و چه بخشی توسط باکتری ها هضم شد دشوار است.
گودریان می‌گوید که هضم میکروبی راه‌حلی برای مشکل بزرگ همه پلاستیک‌های شناور در اقیانوس‌های ما نیست، اگرچه او در مورد باکتری‌هایی که پلاستیک می‌خورند هیجان‌زده است.
این آزمایش‌ها عمدتاً نشان دهده تایید اصول هستند. اگر سعی کنید همه زباله ها را ردیابی کنید، مقدار زیادی پلاستیک از بین می رود. هضم توسط باکتری ها می تواند بخشی از توضیح را ارائه دهد.
او همچنین گفت که تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا مشخص شود آیا میکروارگانیسم‌های می‌توانند پلاستیک را به همان شیوه در دنیای واقعی تجزیه کنند یا خیر؟
گودریان قبلاً چند آزمایش ابتدائی با آب واقعی دریا و مقداری رسوبی که از کف دریا جمع آوری کرده بود انجام داد.
او می‌گوید: اولین نتایج این آزمایش‌ها به تخریب پلاستیک حتی در طبیعت اشاره میکند. گودریان اضافه میکند: یک دانشجوی جدید دکترا باید این کار را ادامه دهد. در نهایت، شما امیدوارید که محاسبه کنید چگونه باکتری ها پلاستیک های زیادی را در اقیانوس ها تجزیه می کنند. اما خیلی بهتر از پاکسازی، پیشگیری است. و تنها ما انسان ها می توانیم این کار را انجام دهیم.
آنالیسا دلره، که با گودریان کار می کند، اخیراً تحقیقی در مورد چگونگی شکستن پلاستیک روی سطح اقیانوس توسط نور خورشید منتشر کرده است. میکروپلاستیک شناور در آب به مواد شیمیایی تبدیل می شود که باکتری ها می توانند به طور کامل آنها را تجزیه کنند.
بر اساس محاسبات انجام شده توسط آنالیسا دلره و همکارانش برای آخرین شماره بولتن سالانه آلودگی دریایی، حدود دو درصد از پلاستیک شناور قابل مشاهده از سطح اقیانوس حذف می شود.
دلره می‌گوید: این ممکن است کوچک به نظر برسد، اما سال به سال، این اتفاق می‌افتد. داده‌های ما نشان می‌دهد که نور خورشید می‌تواند مقدار قابل توجهی از پلاستیک شناور را که از دهه 1950 در اقیانوس‌ها ریخته شده است، تخریب کند.
