بیماری اتلاف مزمن (CWD) که یک بیماری پریون کشنده است و حیات وحش را تحت تاثیر قرار می دهد، قلب پارک ملی یلوستون را درنوردیده است. اخیرا نگرانی‌های زیادی در مورد پیامدهای این بیماری برای سلامت انسان به‌وجود آمده است.
به گزارش تکناک، این بیماری که نام آن بیماری گوزن زامبی است، نه تنها اکولوژی پارک ملی یلوستون را تهدید می‌کند، بلکه زنگ خطری برای سایر گونه‌ها را نیز به صدا در می‌آورد و ترس‌هایی را که یادآور شیوع بیماری جنون گاوی است، ایجاد می‌کند. در میان این نگرانی ها، کارشناسان بر نیاز فوری به هوشیاری و اقدامات پیشگیرانه تاکید می کنند.
این بیماری که ناشی از مرگ یک گوزن دم‌سفید است به‌وسیله پریون‌ها که عوامل قابل انتقال غیرطبیعی هستند، به‌آرامی در سراسر آمریکای شمالی گسترش یافته و توجه محققان را به خاطر تأثیر آن بر حیات وحش جلب کرده است.
کارشناسان با توصیف تأثیر این بیماری بر مغز و سیستم عصبی میزبان که باعث می‌شود که حیوانات از بزاقشان آب بیاید، لاغر شوند و نگاهی خیره از خود نشان دهند، آن را به بیماری زامبی برای گوزن‌ها تشبیه می‌کنند. با این حال، پیامدهای این بیماری فراتر از رفتار حیات وحش است و ترس از جهش در میان موانع گونه‌ها برای انسان را ایجاد می‌کند.
دکتر توماس روفه، رئیس سابق بهداشت حیوانات ایالات متحده، بر پیامدهای زیست محیطی تأکید می کند و زنگ هشداری را برای توجه عمومی نشان می دهد. یلوستون که خانه متنوع و غنی از پستانداران وحشی است، اکنون مانند آزمایشگاهی برای مشاهده ویرانی CWD در یک اکوسیستم دست نخورده است.
دکتر مایکل اوسترهولم، یک اپیدمیولوژیست که به دلیل مطالعه خود در مورد بیماری جنون گاوی مشهور است، CWD را یک فاجعه آهسته نامید. او گفت که گسترش بی امان آن که با ویژگی های کشنده، غیرقابل درمان و بسیار مسری مشخص می شود، نگرانی هایی را در مورد مشلات ریشه کنی، هم در حیوانات و هم در محیط های آلوده، ایجاد می کند.
هر چند بیشتر تأثیر CWD بر روی حیوانات شاخدار مانند گوزن، گوزن شمالی و موس است، اما خطر نقض مرز گونه‌ای قابل توجهی درمورد این بیماری وجود دارد. دکتر کوری آندرسون، کارشناس مسیرهای انتقال CWD، بر عدم وقوع وضعیت سفید به عنوان تضمینی در برابر خطرات آینده اشاره می‌کند و به مواردی مشابه با شیوع جنون گاوی در بریتانیا اشاره می‌کند.
دکتر راینا پلاوریت که یک بوم‌شناس بیماری است، CWD را در یک زمینه جهانی گسترده‌تر از عوامل بیماری‌زای مشترک انسان و دام که از موانع گونه‌ها فراتر می‌روند، توضیح می‌دهد. با تجاوز سکونتگاه های انسانی به زیستگاه های حیات وحش، خطر تماس با حیوانات ناقل بیماری تشدید می شود و نگرانی ها در مورد شیوع احتمالی شیوع بیشتر می شود.
با شروع فصل شکار، مقامات خواستار آزمایش دقیق حیوانات شکارچی برای بیماری‌ها هستند. با این حال، تخمین اتحادیه حیات وحش عمومی درباره هزاران حیوان مبتلا که سالانه بدون آگاهی توسط مردم مصرف می‌شوند، سایه‌ای بر سلامت عمومی انداخته است.
CDC بر خطرات بالقوه این بیماری تاکید می کند و به مطالعات حیوانی اشاره می کند که تهدیدی برای پستانداران غیر انسانی است. پیامدها وخیم هستند. از سال 1997، سازمان بهداشت جهانی از اقدامات سختگیرانه برای جلوگیری از ورود بیماری های پریون به زنجیره غذایی انسان حمایت کرده است.
از آنجایی که بیماری گوزن زامبی به حیات وحش یلوستون نفوذ کرده است، خطرات آن بالا است و به یک واکنش جمعی و هوشیارانه برای کاهش خطرات زیست‌محیطی و بالقوه سلامت انسان نیاز دارد.
