به گفته محققان دانشگاه سیدنی انجام اکثر فعالیت‌های بدنی روزانه در عصر با بیشترین فواید سلامتی برای افراد مبتلا به چاقی مرتبط است.
به گزارش تکناک، محققان با استفاده از داده‌های دستگاه‌های پوشیدنی برای طبقه‌بندی فعالیت بدنی شرکت‌کنندگان در صبح، بعدازظهر یا عصر، به این نتیجه رسیدند که افرادی که اکثر فعالیت‌های بدنی هوازی (نوعی از ورزش که ضربان قلب ما را بالا می‌برد و ما را از نفس می‌اندازد) متوسط تا شدید خود را بین ساعت 6 بعد از ظهر و نیمه شب انجام می‌دهند، کمترین خطر مرگ زودرس و مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را داشتند. این نتایج از 30هزار نفر در تقریباً 8 سال به دست آمده است.
اهمیت فعالیت بدنی عصرگاهی
همچنین فرکانس انجام فعالیت بدنی متوسط تا شدید (MVPA) در عصر که در دوره‌های کوتاه تا سه دقیقه یا بیش از سه دقیقه اندازه‌گیری می‌شود نیز به نظر می‌رسد مهم‌تر از میزان کل فعالیت بدنی روزانه آنها باشد.
این مطالعه به رهبری محققان مرکز چارلز پرکینز دانشگاه در 10 آوریل در مجله Diabetes Care منتشر شد.
دکتر آنجلو ساباگ، مدرس فیزیولوژی ورزش در دانشگاه سیدنی می‌گوید: به دلیل تعدادی از عوامل پیچیده اجتماعی، از هر سه استرالیایی دو نفر دارای اضافه وزن یا چاقی هستند که آنها را در معرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی مانند حملات قلبی و سکته مغزی و مرگ زودرس قرار می‌دهد.
وی افزود: ورزش به هیچ وجه تنها راه حل بحران چاقی نیست، اما این تحقیق نشان می‌دهد که افرادی که می‌توانند فعالیت خود را در ساعات خاصی از روز برنامه‌ریزی کنند، ممکن است برخی از این خطرات سلامتی را به بهترین نحو جبران کنند.
بینش و روش مطالعه
تاکنون آزمایش‌های کوچک‌تر نتایج مشابهی را نشان داده‌اند، اما مقیاس بزرگ داده‌های شرکت‌کنندگان در این مطالعه، استفاده از معیارهای عینی فعالیت بدنی و نتایج سخت مانند مرگ زودرس این یافته‌ها را قابل توجه می‌کند.
نویسنده اول این مطالعه، دکتر متیو احمدی نیز تاکید کرد که این مطالعه فقط ورزش ساختاریافته را بررسی نکرده است. بیشتر محققان بر روی ردیابی فعالیت بدنی متوسط تا شدید هوازی مداوم به میزان 3 دقیقه یا بیشتر تمرکز کردند زیرا تحقیقات قبلی نشان می‌دهند که ارتباط قوی بین این نوع فعالیت، کنترل گلوکز و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی در مقایسه با دوره‌های کوتاه‌تر (غیر هوازی) وجود دارد.
دکتر احمدی گفت: ما در مورد نوع فعالیتی که دنبال می‌کردیم تبعیض قائل نشدیم، این فعالیت می‌تواند هر چیزی باشد؛ از پیاده‌روی با قدرت گرفته تا بالا رفتن از پله‌ها باشد، اما همچنین می‌تواند شامل ورزش‌های ساختاری مانند دویدن، مشاغل سخت یا حتی تمیز کردن شدید خانه باشد.
یافته‌های این مطالعه از فرضیه اصلی محققان حمایت می‌کند که می‌گویند افرادی که مبتلا به دیابت یا چاقی هستند، ممکن است بتوانند برخی از موارد را با انجام فعالیت بدنی در عصر جبران کنند.
شرکت‌کنندگان و رویه‌ها
محققان از داده‌های بیوبانک بریتانیا استفاده کردند و 29836 بزرگسال بالای 40 سال مبتلا به چاقی را بررسی کردند که از میان آنها 2995 شرکت‌کننده به دیابت نوع 2 نیز مبتلا بودند.
شرکت‌کنندگان بر اساس زمانی که ورزش شدید تا متوسط هوازی خود را انجام می دادند توسط شتاب‌سنج مچ دستی که به‌مدت 24 ساعت در روز و طی 7 روز در شروع مطالعه به‌طور مداوم استفاده می‌شد، به گرو‌ه‌های صبح، بعدازظهر و عصر طبقه‌بندی شدند.
سپس محققان داده‌های درمانی (از خدمات بهداشت ملی و سوابق ملی اسکاتلند) را برای دنبال کردن مسیر سلامت شرکت‌کنندگان به مدت 7.9 سال به هم مرتبط کردند. در این مدت آنها 1425 مرگ، 3980 رویداد قلبی عروقی و 2162 رویداد اختلال عملکرد میکروواسکولار را ثبت کردند.
برای محدود کردن سوگیری، محققان تفاوت‌هایی مانند سن، جنسیت، سیگار کشیدن، مصرف الکل، مصرف میوه و سبزیجات، زمان بی تحرکی، کل فعالیت بدنی هوازی متوسط تا شدید، تحصیلات، مصرف دارو و مدت زمان خواب را در نظر گرفتند. همچنین آنها شرکت‌کنندگانی را که از قبل بیماری قلبی عروقی و سرطان داشتند، حذف کردند.
محققان می‌گویند که طول مدت پیگیری مطالعه و تجزیه و تحلیل حساسیت‌های اضافی، قدرت یافته‌های آنها را تقویت می‌کند، اما به دلیل طراحی مشاهداتی، آنها نمی‌توانند به‌طور کامل علت چیزی را تعیین کنند. این احتمال وجود دارد که برخی از شرکت‌کنندگان به دلیل بیماری زمینه‌ای یا تشخیص داده نشده، فعالیت هوازی پایین‌تری داشته باشند.
اهمیت و آینده پژوهی
پروفسور امانوئل استاماتاکیس، نویسنده ارشد این مقاله گفت: پیچیدگی مطالعات در زمینه وسایل هوشمند پوشیدنی، بینش عظیمی را در مورد الگوهای فعالیتی که برای سلامتی مفید هستند، ارائه می‌دهد.
وی افزود: اکنون یک زمان واقعاً هیجان انگیز برای محققان و پزشکان در این زمینه است، زیرا داده‌های ضبط شده توسط دستگاه‌های پوشیدنی به ما این امکان را می‌دهد که الگوهای فعالیت بدنی را با وضوح بسیار بالا بررسی کنیم و به‌طور دقیق یافته‌ها را به توصیه‌هایی تبدیل کنیم که می‌توانند نقش مهمی در مراقبت‌های درمانی داشته باشند.
استاماتاکیس در نهایت گفت: در حالی که ما نیاز به انجام تحقیقات بیشتری برای ایجاد پیوندهای علنی داریم، این مطالعه نشان می‌دهد که زمان انجام فعالیت بدنی می‌تواند بخش مهمی از توصیه‌ها برای مدیریت چاقی و دیابت نوع 2 در آینده و به‌طور کلی مراقبت‌های درمانی پیشگیرانه باشد.
(زیرنویس تصویر: طبق یک مطالعع جدید از محققان دانشگاه سیدنی، فعالیت بدنی عصرگاهی ممکن است به‌طور قابل توجهی خطرات سلامتی افراد چاق از جمله مرگ زودرس و مشکلات قلبی عروقی را کاهش دهد)
