محققان دانشگاه استنفورد می گویند مغز نوجوانان پس از پایان همه گیری کووید، در مقایسه با پیش از آن چندین سال پیر تر شده است.
به گزارش تکناک، تا به حال، چنین تغییرات سریعی در سن مغز تنها در کودکان با مشکلات مزمن مانند غفلت و اختلال در عملکرد خانواده مشاهده شده بود.
عوامل استرس زای مرتبط با همه‌گیری از نظر فیزیکی مغز نوجوانان را تغییر داده است و باعث چندین سال پیرتر شدن ساختار مغز آنها نسبت به مغز همسالان مشابه پیش از همه‌گیری شده‌است.
این اطلاعات بر اساس یک مطالعه جدید از دانشگاه استنفورد منتشر شده در 1 دسامبر 2022 در مجله Biological Psychiatry: Global Open Science است.
تنها در سال 2020، گزارش‌های مربوط به اضطراب و افسردگی در بزرگسالان نسبت به سال‌های گذشته بیش از 25 درصد افزایش یافته است. یافته‌های جدید نشان می‌دهد تأثیرات عصب‌شناختی و سلامت روانی همه‌گیری کووید-۱۹ بر نوجوانان ممکن است حتی بدتر بوده باشد.
ایان گوتلیب، استاد روانشناسی مارجوری موهون دانشکده علوم انسان‌شناسی، و اولین نویسنده مقاله گفت: ما پیشتر از تأثیر نامطلوب همه‌گیری بر سلامت روان جوانان از تحقیقات جهانی مطلع بودیم، اما از اثر فیزیکی بر ساختار مغز آنها اطلاعی نداشتیم.
گوتلیب اشاره می کند با افزایش سن، تغییرات در ساختار مغز به طور طبیعی رخ می دهد. در طول بلوغ و سال‌های اولیه نوجوانی، بدن کودکان با رشد بیشتر هیپوکامپ و آمیگدال ، نواحی مغز مربوط به دسترسی به کنترل خاطرات خاص و کمک به تعدیل احساسات مواجه است و در عین حال، نازک‌ترشدن بافت‌های قشر، ناحیه‌ای با نقش در عملکرد اجرایی ، را تجربه می‌کنند.
با مقایسه اسکن‌های مغزی MRI گروهی متشکل از 163 کودک که قبل و در طول همه‌گیری گرفته شده‌اند، مطالعه گوتلیب نشان داد این فرآیند رشد در نوجوانان با تجربه قرنطینه کووید-۱۹ سرعت گرفته‌است.
او می‌گوید تا به حال، ظهور این نوع تغییرات سریع در «سن مغز» فقط در کودکان با تجربه ناملایمات مزمن، از خشونت، غفلت، اختلال در عملکرد خانواده یا ترکیبی از عوامل متعدد مشاهده شده‌است.
گوتلیب خاطرنشان کرد: اگرچه این تجربیات با پیامدهای بد سلامت روان در آینده مرتبط است، اما ارتباط این تغییرات مشاهده‌شده در ساختار مغز توسط تیم استنفورد با تغییرات در سلامت مشخص نیست.
گوتلیب که همچنین مدیر آزمایشگاه توسعه عصبی، تأثیر و آسیب شناسی روانی استنفورد (SNAP) در دانشگاه استنفورد است، گفت: دائمی بودن این تغییرات، تطابق سن تقویمی و مغزی در آینده و نتایج باقی‌ماندن سن مغز بزرگتر از سن تقویمی مشخص نیست. برای یک فرد 70 یا 80 ساله، انتظار برخی مشکلات شناختی و حافظه بر اساس تغییرات در مغز وجود دارد، اما برای یک نوجوان 16 ساله با بروز زودرس پیری در مغز چه معنایی دارد؟
گوتلیب توضیح داد: در اصل، مطالعه او برای بررسی تأثیر کووید-۱۹ بر ساختار مغز طراحی نشده بود. قبل از همه‌گیری، آزمایشگاه او گروهی از کودکان و نوجوانان را از سراسر منطقه خلیج سانفرانسیسکو برای شرکت در یک مطالعه طولانی‌مدت در مورد افسردگی در دوران بلوغ انتخاب کرده بود اما هنگام شیوع همه‌گیری، او نتوانست اسکن‌های MRI منظم و برنامه‌ریزی شده روی آن جوانان را انجام دهد.
زمانی که گوتلیب توانست اسکن مغز گروه خود را ادامه دهد، مطالعه یک سال از برنامه عقب افتاد. در شرایط عادی، امکان تصحیح آماری تأخیر در حین تجزیه و تحلیل داده‌های مطالعه وجود دارد اما همه‌گیری یک رویداد عادی نبود. گوتلیب گفت: این روش تنها با فرض بر شباهت مغز نوجوانان 16 ساله امروزی با توجه به ضخامت قشر و حجم هیپوکامپ و آمیگدال با مغز نوجوانان 16 ساله قبل از همه‌گیری کار می‌کند. پس از بررسی داده‌ها، متوجه عدم شباهت آنها شدیم. در مقایسه با نوجوانان ارزیابی‌شده پیش از همه‌گیری ، نوجوانان پس از همه‌گیری، نه تنها مشکلات سلامت روان درونی‌سازی شدیدتری داشتند، بلکه با کاهش ضخامت قشر مغز ، حجم هیپوکامپ و آمیگدال بزرگتر و سن مغزی پیشرفته‌تر نیز در آنها مواجه شدیم.
این یافته‌ها می‌تواند پیامدهای عمده‌ای برای سایر مطالعات طولی پس از همه‌گیری کووید نیز داشته باشد. اگر کودکانی که همه‌گیری را تجربه کرده‌اند رشد سریعی در مغز خود نشان دهند، دانشمندان باید در تحقیقات آینده مربوط به این نسل، نرخ رشد غیرعادی مغز آنها را در نظر بگیرند.
گوتلیب گفت: همه‌گیری یک پدیده جهانی است، هیچ‌کسی وجود ندارد که آن را تجربه نکرده باشد. بنابراین، هیچ گروه کنترل واقعی وجود ندارد.
جوناس میلر، یکی از نویسندگان مقاله، افزود: این یافته‌ها ممکن است عواقب جدی برای یک نسل کامل از نوجوانان در آینده داشته باشد. در طول این مطالعه، او در ابتدا در آزمایشگاه گوتلیب فوق دکترا بود و اکنون استادیار علوم روانشناسی در دانشگاه کانکتیکات است.
میلر می‌گوید: نوجوانی دوره سازمان‌دهی مجدد سریع در مغز است و در حال حاضر با افزایش نرخ مشکلات سلامت روان، افسردگی و رفتارهای پرخطر مرتبط است. با این رویداد جهانی در حال رخ دادن ، همه در حال تجربه نوعی ناملایمات به شکل اختلال در کارهای روزمره خود هستند. بنابراین، ممکن است مغز بچه هایی که امروز 16 یا 17 ساله هستند قابل مقایسه با مغز همتایان چند سال پیش آنها نباشد.
در آینده، گوتلیب قصد دنبال کردن همان گروه از کودکان تا نوجوانی و بزرگسال و پیگیری تغییر مسیر رشد مغز آنها در دراز مدت را دارد. او همچنین قصد دارد سلامت روان این نوجوانان را ردیابی و با مقایسه ساختار مغز افراد آلوده‌شده به ویروس با افراد آلوده نشده، تفاوت‌های ظریف ممکن رخ داده را شناسایی کند.
