ستاره شناسان دانشگاه جان هاپکینز نقشه ای تعاملی از کیهان ایجاد کرده اند که می تواند موقعیت و رنگ 200 هزار کهکشان قابل مشاهده را ترسیم کند.
به گزارش تکناک، تلسکوپ Sloan Digital Sky Survey (SDSS) بیش از 20 سال است که تقریباً هر شب کیهان را اسکن می کند. این تلسکوپ بخش‌های مختلفی از آسمان را در طول زمان ترسیم میکند تا یک اطلس جامع از کیهان ، از جمله 4 میلیون ستاره کهکشان راه شیری، کهکشان‌های محلی و سایرین که میلیاردها سال نوری از ما فاصله دارند را در مقیاس‌های مختلف ایجاد کند.این نقشه جدید از کیهان در مقیاسی باورنکردنی قابلیت بزرگ‌نمایی دارد.
دو ستاره شناس جان هاپکینز(بریس منارد و نیکیتا اشترکمن) داده های SDSS را جمع آوری کردند تا تصویری متراکم به شکل گُوه یا به عبارتی ساده تر قاچی از پیتزا از کیهان ایجاد کنند.
اگر نشانگر You Are Here (شما اینجا هستید) برای نشان دادن موقعیت ما در این نقشه وجود داشت، در انتهای نوک تیز این تکه پیتزا کیهانی قرار میگرفت.
این نقشه، از زمان حال در منطقه محلی ما، درست به 13.7 میلیارد سال نوری یعنی 13.7 میلیارد سال پیش گسترش می یابد و این گُوِه با ضخامت 10 درجه تنها بخشی از یک دایره از کیهان است که خود فقط بخش کوچکی از یک کره غول پیکر است که می تواند جهان قابل مشاهده را تشکیل دهد.
در این نقشه 200 هزار نقطه ریز نورانی دیده می شود.هرنقطه نشان دهنده یک کهکشان کامل است که حاوی میلیاردها ستاره، سیاره و اجرام دیگر است. رنگ‌های این نقاط فقط برای تزئین نیستند، آنها هویت و ویژگی‌های کهکشان‌ها را نشان می‌دهند
.در این نقشه دو الگوی رنگ واضح از تغییر رنگ آبی به رنگ قرمز وجود دارد.نقطه‌های آبی کم‌رنگ که از پایین شروع می‌شوند، کهکشان‌های مارپیچی هستند که در فاصله حدود ۲ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارند.
فراتر از آن، نقطه‌ها شروع به زرد شدن می‌کنند، و تعداد کهکشان‌های بیضی شکل درنقشه بیشتر می شوند. این کهکشان‌ها درخشان‌تر هستند و از فواصل دور قابل دیدن هستند.بین 4 تا 8 میلیارد سال نوری از ما، رنگ نقاط نورانی در نقشه قرمز می شود. این کهکشان‌ها هنوز کهکشان‌های بیضوی هستند، اما امواج نوری آنها در اثر انبساط کیهان «قرمز شده» یا به سمت رنگ انتهای طیف قرمز کشیده شده‌اند. پس از آن، نقشه دوباره آبی می شود. این اختروش ها، کهکشان هایی با سیاهچاله های بسیار پرجرم بسیار فعال در مرکز خود هستند که نور آبی از خود ساطع می کنند.
در بخش وسیع‌تر نقشه، نقاط دوباره قرمز می‌شوند، زیرا اختروش‌های تغییر رنگ یافته به سرخ اساساً تنها چیزی هستند که هنوز در این فاصله بسیار زیاد قابل مشاهده هستند و سپس، پس از طی یک میلیارد سال نوری در نقشه، به مرز کیهان قابل مشاهده می رسیم. این الگوی لکه دار تصویری از نور است که بلافاصله پس از انفجار بزرگ ساطع شده است.
البته از نظر فنی کیهان فراتر از این مرز هم ادامه پیدا میکند ولی ما نمی‌توانیم آن را ببینیم زیرا زمان کافی برای رسیدن نور فراتر از آن مرز به ما وجود نداشته است.
با این نقشه، تیم تصمیم گرفت تا تصویری از کیهان ایجاد کند که توسط افرادی که متخصص هم نیستند قابل خواندن و درک باشد.
منارد، استاد دانشگاه جانز هاپکینز گفت :وقتی بزرگ می شدم از تصاویر نجومی، ستارگان، سحابی ها و کهکشان ها الهام گرفتم و اکنون زمان آن است که نوع جدیدی از تصویر را برای الهام بخشیدن به مردم ایجاد کنیم.اخترفیزیکدانان در سراسر جهان سال هاست که این داده ها را تجزیه و تحلیل می کنند .تلاش آنها منجر به نوشته شدن هزاران مقاله و اکتشاف علمی شده است. اما هیچ کس برای ایجاد نقشه ای زیبا، از نظر علمی دقیق و قابل دسترس برای افراد غیرمتخصص تلاشی نکرده بود. هدف ما این است که به همه نشان دهیم که جهان واقعاً چگونه است.
