یک مطالعه جدید نشان داده است که افراد مبتلا به چاقی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفتند، دو سال پس از آن، ذهن پایداری داشتند و عملکرد اجرایی آنها بهبود یافت.
به گزارش تکناک، اگرچه تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما با توجه به ارتباط بین چاقی و زوال سریع عقل، محققان یافته های خود را بسیار مهم میدانند.
در طول 50 سال گذشته، نرخ چاقی در سراسر جهان سه برابر شده است و یک بحران بهداشت عمومی گسترده ایجاد کرده است. پیش بینی می شود تا سال 2030، نزدیک به 50 درصد از بزرگسالان ایالات متحده تحت تأثیر چاقی قرار بگیرند. همراه با مدیریت شرایط اولیه، چاقی با بیماری های مختلف از جمله اختلال ذهنی همراه است.
یک مطالعه جدید توسط محققان موسسه سیاستگذاری و نوآوری مراقبتهای بهداشتی دانشگاه میشیگان، تأثیر جراحی چاقی را بر عملکرد شناختی افراد چاق بررسی کرده است.
87 شرکت کننده با میانگین سنی 46.8 این مطالعه را تکمیل کردند. 73.6 درصد زن و 77.0 درصد سفیدپوست بودند. اندازهگیریهای پایه شامل لیپیدهای ناشتا، HbA1c (معیار کنترل قند خون)، فشار خون، قد، وزن و شاخص توده بدنی (BMI) بود.
ضریب هوشی، مهارت های تحصیلی در خواندن و ریاضی، هیجانات و اضطراب شرکتکنندگان نیز اندازه گیری شد. شناخت با استفاده از باتری شناختی جعبه ابزار مؤسسه ملی سلامت (NIH) (NIHTB-CB) ارزیابی شد که توجه، عملکرد اجرایی، حافظه اپیزودیک، حافظه کاری و سرعت پردازش را اندازهگیری میکند.
همه شرکت کنندگان دارای چاقی کلاس II (BMI از 35 تا کمتر از 40) یا کلاس III (BMI از 40 یا بالاتر) بودند. در ابتدا، میانگین BMI 46.4 کیلوگرم بر متر مربع بود، 27.6 درصد دیابت داشتند و 28.7 درصد از شرکتکنندگان داروهای کاهش دهنده گلوکز خون استفاده می کردند.
برخی از شرکت کنندگان دارای عوارض دیابت مانند نوروپاتی و رتینوپاتی بودند. از 87 شرکت کننده، 77 نفر (5/88%) تحت عمل جراحی اسلیو معده و 10 نفر (5/11%) تحت عمل بای پس معده قرار گرفتند. نتیجه اولیه تغییر در نمره NIHTB-CB شرکت کننده دو سال پس از جراحی بود.
میانگین نمره NIHTB-CB در ابتدا (106.0) و دو سال پس از جراحی چاقی (106.7) بالاتر از میانگین و نسبتاً بدون تغییر بود. یک زیر مجموعه عملکرد اجرایی NIHTB-CB به طور قابل توجهی در طی دوره پیگیری بهبود یافت و حافظه تاخیری شرکت کنندگان پس از جراحی به طور قابل توجهی کاهش یافت.
در حالی که همه عوامل خطر متابولیک به طور قابل توجهی پس از جراحی بهبود یافتند، به جز فشار خون و کلسترول تام، هیچ بهبودی در هیچ یک از عوامل خطرناک متابولیک با بهبود شناخت مرتبط نبود. هیچ تغییری در عوارض دیابت با تغییرات نمره NIHTB-CB ارتباط معنیداری نداشت.
برایان کالاگان، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: عوامل متابولیک از جمله دیابت و چاقی، با زوال عقل مرتبط هستند، اما ما هنوز باید درک بهتری از نحوه درمان این عوامل برای بهبود نتایج شناختی بیماران داشته باشیم.
در حالی که این بزرگترین مطالعه برای ارزیابی تغییرات شناختی دو سال پس از جراحی چاقی است، یافتهها با نتایج مطالعه ارزیابی طولی جراحی چاقی (LABS) که نشان میدهد جراحی چاقی به طور کلی عملکرد اجرایی و حافظه را بهبود میبخشد، در تضاد است.
ایوان رینولدز، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: این مطالعه عمدتاً از بیمارانی تشکیل شده بود که بایپس معده کردند، در حالی که مطالعه ما عمدتاً از افرادی تشکیل شد که گاسترکتومی اسلیو نیز انجام دادند.
مطالعات بیشتری برای ارائه بهترین شواهد در مورد اثربخشی جراحی چاقی بر شناخت و همچنین وجود متغیرهای مخدوشکننده مورد نیاز است. علاوه بر این، مطالعات طولانیمدت تعیین خواهند کرد که آیا تغییرات شناختی پس از جراحی خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش میدهند یا خیر.
رینولدز میگوید: از آنجایی که افراد چاق نسبت به افراد غیر چاق، کاهش شناختی سریعتری را تجربه میکنند، شناخت پایدار دو سال پس از جراحی چاقی ممکن است موفقیتآمیز تلقی شود، اما آزمایشهای کنترلشده بیشتری در آینده برای تائید صحت این مسئله مورد نیاز است.
این مطالعه در مجله تغذیه، سلامت و پیری منتشر شد.
