محققان استرالیایی تلاش می کنند با استفاده از سازه های کامپوزیتی هوشمند و تشخیص به موقع نقص و خرابی ها مانع بروز سانحه هوایی و ایجاد مشکل در برخی از صنایع شوند.
به گزارش تک ناک به نقل از پایگاه خبری فناوری نانو، همکاری بین اسپارک تکنولوژیز (Sparc Technologies) و دانشگاه سوئینبرن بر روی سازه‌های کامپوزیتی هوشمند تمرکز دارد تا به مهندسان کمک کند نقص‌های ساختاری در هواپیماها و موشک‌ها را قبل از ایجاد فاجعه شناسایی کنند.
این پروژه مرتبط با صنعت، کامپوزیت‌های هوشمند مجهز به گرافن را برای هوانوردی، هوافضا و انرژی‌های تجدیدپذیر ایجاد می‌کند.
این پروژه توسط کمک هزینه شورای تحقیقات استرالیا (ARC) از طرف دولت فدرال، با بیش از ۱ میلیون دلار استرالیا (حدود ۶۴۰۰۰۰ دلار آمریکا) در دانشگاه سوئینبرن سرمایه‌گذاری شده است.
سازه‌های هوشمند را می‌توان به‌صورت بی‌سیم برای نقایصی که به سختی قابل تشخیص است با استفاده از یک دستگاه هوشمند کنترل کرد و به جلوگیری از خرابی‌های فاجعه‌بار کمک کرد.
این پروژه نسل بعدی کامپوزیت‌های هوشمند را ایجاد می‌کند که می‌تواند ایمنی و قابلیت اطمینان را بهبود بخشد و در عین حال هزینه‌ها را در بخش‌های انرژی، حمل و نقل و هوافضا به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
پروفسور کارن هاپگود، معاون پژوهشی دانشگاه سوئینبرن، گفت که این پروژه از توانایی‌ها و تخصص پیشرو در جهان در صنعت فضا، هوافضا و مواد پیشرفته برای تأثیرگذاری در دنیای واقعی استفاده می‌کند.
او گفت: کامپوزیت‌های هوشمند، مانند آن‌هایی که توسط این پروژه ایجاد می‌شوند، آینده شهرها، ساختارها و شبکه‌های ما را نشان می‌دهند.
مایک بارتلز، مدیرعامل اسپارک تکنولوژیز، گفت که این پروژه نمونه‌ای از راه‌حل‌های نوآورانه است که می‌تواند از طریق همکاری دانشگاه و صنعت محقق شود. ما با همکاری دانشگاه سوئینبرن، مرزهای توانایی در تولید پیشرفته و فناوری‌های مبتنی بر گرافن را برای دگرگونی واقعی صنایع پیش می‌بریم.
کامپوزیت‌های فیبر کربن بخشی ضروری از زیرساخت‌های مدرن هستند، اما نیروهای فیزیکی و محیطی که آن‌ها تجربه می‌کنند اغلب باعث ایجاد نقص‌هایی می‌شوند که با بازرسی بصری قابل تشخیص نیستند.
هدف این پروژه استفاده از نانومواد مبتنی بر گرافن برای ایجاد نمونه اولیه از یک ساختار هوشمند با اتصال بی‌سیم است که می‌تواند از راه دور برای نقص‌ها نظارت کند. این فناوری به تکنسین‌ها برای نظارت بر پره‌های توربین بادی در مناطق دورافتاده کوهستانی یا ساحلی و تشخیص عیوب در قطعات هواپیما و موشک قبل از کمک می‌کند.
نیشار حمید، محقق ارشد این پروژه، گفت که این پروژه پیامدهای مهمی برای ایمنی، قابلیت اطمینان و هزینه در فضا، هوافضا و انرژی‌های تجدیدپذیر خواهد داشت. حمید توضیح داد: ما به ایجاد یک شبکه به هم پیوسته از کامپوزیت‌های هوشمند کمک می‌کنیم که می تواند نحوه ساخت و نگهداری سازه‌های عظیم مانند هواپیماها و توربین‌های بادی را تغییر دهد. این فناوری می‌تواند به پرداخت هزینه‌های هنگفت انسانی، اقتصادی، زیست‌محیطی ناشی از بلایای فاجعه‌بار مانند سقوط هواپیما کمک کند و در عین حال مزایایی را در طیف وسیعی از صنایع ارائه می‌دهد.
