محققان موسسه Mount Sinai در یکی از اولین مطالعات خود در زمینه تغییرات میزان ژن خون بیماران مبتلا به کووید 19 به سرنخ های جدیدی از علل ماندگاری علائم این بیماری یکسال پس از بستری و ابتلا به کووید طولانی دست یافتند.
به گزارش تکناک، کووید طولانی نام رایجی است که از نظر فنی بیشتر به عنوان عواقب حاد پس از بهبودی ویروس SARS-CoV-2 شناخته می شود.
این یافته‌ها که در مجله Nature Medicine در 8 دسامبر منتشر شد،نیاز به توجه بیشتر به این ویروس برای درک بهتر چگونگی فرآیندهایی که شروع می‌شوند و در نهایت منجر به کووید طولانی‌مدت می‌شوند، نشان می‌دهد.
این امر می‌تواند به بهبود استراتژی‌های که به پیشگیری و توسعه گزینه‌های درمانی برای برای بهبود یافتگان این بیماری که هنوز پس از بهبودی،علائم بیماری را دارند،کمک کند.
در میان سایر یافته‌ها،تیم تحقیقاتی دو زیرمجموعه مولکولی متمایز از علائم کووید طولانی را با الگوهای ظهور ژن متضاد در طی بروز کرونا حاد در سلول‌های پلاسما یعنی سلول‌های تولیدکننده آنتی‌بادی سیستم ایمنی شناسایی کردند.
در بیمارانی که به مشکلات ریوی دچار شدند،ژن های تولید آنتی بادی کمتر،افزایش یافت.با این حال، برای بیمارانی که علائم دیگری مانند از دست دادن بویایی یا چشایی و اختلالات خواب داشتند،ژن‌های تولید آنتی‌بادی مشابه فراوان‌تر بودند.این الگوهای متضاد مشاهده شده در سلول‌های مشابه،و همچنین الگوهای منحصربه‌فرد دیگری که در انواع سلول‌های دیگر مشاهده شده‌اند، به وجود فرآیندهای مستقل متعددی اشاره می‌کنند که منجر به علائم کووید طولانی می شود.این فرآیندها قبلاً در ابتلا به نوع حاد کرونا دیده شده بود.
دکتر نوام دی. بکمن، نویسنده همکار در این مطالعه گفت:یافته های ما نشان می دهد که فرآیندهای مولکولی منجر به کووید طولانی مدت در زمان ابتلا به COVID-19 قابل تشخیص هستند.علاوه بر این، ما شاهد شروع چندین مسیر متمایز مولکولی هستیم که منجر به کووید طولانی مدت می‌شود و دیدگاه منحصربه‌فردی را نسبت به تفاوت‌ها بین علائم طولانی‌مدت ارائه می‌کند.
محققان با استفاده از بانک اطلاعات پزشکی کووید-19 موسسه Mount Sinai ،داده‌های میزان ژن را در نمونه‌های خون بیش از 500 بیمار بستری شده با کووید-19 بین آوریل تا ژوئن 2020 بررسی کردند.بیش از 160 نفر از این بیماران گزارش داده اند که هنوز شش ماه یا بیشتر پس از بستری شدن در بیمارستان،علائم کرونا هنوز در آنها وجود دارد. این تیم همه ژن موجود در خون را برای ارتباط با علائم کووید طولانی شامل بستری شدن در ICU، شدت COVID-19 در طول بستری، جنسیت، سن و سایر متغیرها آزمایش کردند. سپس این تیم برای ارتباط خاص هر یک از 13 نوع مختلف سلول ایمنی،از جمله سلول های پلاسما، آزمایشی انجام دادند.در نهایت،این ارتباط ها بر اساس اینکه آیا با تغییرات در سطح آنتی بادی های اختصاصی ویروس موجود در بدن بیماران مطابقت دارند یا خیر، دسته بندی شدند.
دکتر رایان سی تامپسون، نویسنده اصلی این مطالعه گفت:برای علائم طولانی مدت کووید،مانند مشکلات بویایی یا چشایی،ارتباط میزان ژن آنتی بادی در سلول های پلاسما با سطوح واقعی آنتی بادی ها علیه پروتئین SARS-CoV-2 نشان دهنده ارتباط مستقیم با پاسخ بدن به ویروس است.از سوی دیگر، الگوی میزان ژن برای مشکلات ریوی با سطوح آنتی بادی اختصاصی SARS-CoV-2 مطابقت ندارد و فرآیندهای ایمنی متفاوتی را که منجر به COVID-19 طولانی مدت می شود،نشان می دهد.
این تیم گفت که کووید طولانی هنوز به خوبی تعریف نشده است و مطالعات آینده باید مرحله اولیه عفونت را برای توصیف جامع‌تر فرآیندهای مولکولی کووید طولانی و شناسایی نشانگرهای زیستی که می‌توانند به پیش‌بینی، درمان و پیشگیری از علائم طولانی‌مدت کمک کنند،در نظر بگیرند.
دکتر الکساندر چارنی،نویسنده همکار این مطالعه گفت:یافته‌های ما نشان می‌دهد که پتانسیل استفاده از داده‌های مرحله عفونت برای پیش‌بینی آنچه ممکن است ماه‌ها بعد برای بیمار رخ دهد،وجود دارد.ما نباید مرحله عفونت را در تحقیقات طولانی مدت کووید نادیده بگیریم زیرا این مرحله به وضوح یک پنجره زمانی مهم است که در آن پاسخ بدن به SARS-CoV-2 ممکن است زمینه را برای آنچه در آینده پیش خواهد آمد،فراهم کند.
