یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مریخ باستانی زمانی به اندازه ای قابل سکونت بوده که میکروب‌های تولیدکننده متان بتوانند بر روی آن زنده بمانند.
به گزارش تک ناک، این گزارش می گوید شاید انسان ها اولین شکل های حیات در منظومه شمسی نبوده اند که با تهدید تغییرات آب و هوایی مواجه می شوند ودر کره مریخ نیز این میکروبها بوده اند که با وارد کردن آسیب‌های جبران‌ناپذیر به جو سیاره سرخ، خود را از بین برده اند.
مریخ کنونی به شدت سرد و خشک‌تر از هر بیابان روی زمین است و اتمسفر بسیار نازکی دارد. اما همیشه اینطور نبوده است با دهه‌ها رصد مریخ نوردها و مدارگردها شواهد کاملاً واضح و گسترده‌ای از رودخانه‌ها، دلتاها، دریاچه‌ها و احتمالاً اقیانوس‌های باستانی به دست آمده است. مریخ با آن شرایط احتمالا برای زندگی میکروسکوپی قابل سکونت بوده است.
برای مطالعه جدید، محققان دانشگاه آریزونا از مریخ باستانی از جمله پوسته، جو و آب و هوای آن الگوبرداری کردند. مهمتر از همه، آنها یک مدل اکولوژیکی از متانوژن ها ( میکروب هایی که دی اکسید کربن و هیدروژن را مصرف می کنند و متان تولید می کنند) اضافه کردند و بررسی کردند که آیا شرایط به آنها اجازه زنده ماندن می دهد یا خیر، و چه اثراتی ممکن است بر اکوسیستم داشته باشند.
بوریس ساتری، نویسنده اول این مطالعه گفت: زمانی که مدل خود را تولید کردیم، آن را برای بررسی پوسته مریخ به کار بردیم. این به ما امکان داد تا ارزیابی کنیم که یک بیوسفر زیرزمینی مریخ چقدر محتمل است و اگر چنین بیوسفری وجود داشته، چگونه شیمی پوسته مریخ را تغییر می داد و این فرآیندها در پوسته چگونه بر ترکیب شیمیایی جو تأثیر می گذاشتند.
تیم دریافت که میکروبها نه تنها می توانستند در مریخ اولیه زنده بمانند، بلکه حتی می توانستند در آنجا رشد کنند. شبیه سازی محققان نشان داد که چند صد متر اول زیر سطح مریخ محتمل ترین جا برای زندگی در مقیاس میکروسکوپ بوده است.
در مرحله بعد، محققان مدل خود را برای شبیه سازی نوع بازخوردی که میکروب ها ممکن است در اکوسیستم داشته باشند، اصلاح کردند و در کمال تعجب متوجه شدند که سلطنت آنها ممکن است نسبتاً کوتاه مدت بوده باشد. میکروبها هیدروژن زیادی را از اتمسفر حذف کرده و متان را جایگزین آن می‌کردند و در عرض چند صد هزار سال یک رویداد خنک‌کننده جهانی را آغاز می‌کردند.
ساتری گفت: مشکلی که این میکروب ها در آن زمان با آن مواجه می شدند این است که جو مریخ اساساً ناپدید شد، به طور کامل نازک شد، بنابراین منبع انرژی آنها ناپدید می شد و آنها باید منبع دیگری از انرژی پیدا می کردند. درجه حرارت به طور قابل توجهی کاهش می یافت و آنها باید به عمق پوسته می رفتند. در حال حاضر، بسیار دشوار است که بگوییم مریخ چه مدت قابل سکونت بوده است.
همانطور که داستان جذاب است، ما هنوز نمی دانیم که این چیزی است که در واقع اتفاق افتاده است. شواهد فراوانی وجود دارد مبنی بر اینکه شرایط برای زندگی میکروبی مریخ مناسب بوده است، اما تاکنون هیچ مدرکی مبنی بر وجود آن پیدا نشده است. خوشبختانه، این یکی از کارهای اصلی مریخ نورد Perseverance است، که در حال حاضر در جستجوی نشانه‌های حیات، دلتای رودخانه امیدوارکننده را می‌کاود. دانشمندان دیگر بر این باورند که این احتمال وجود دارد که برخی از این میکروب های ساکن در اعماق هنوز زنده باشند.
