یک مطالعه جدید به رهبری جی استاک، پروفسور انسان شناسی ، نشان می دهد که مصرف شیر بین 7000 تا 2000 سال پیش در برخی مناطق جهان منجر به افزایش توده بدنی و قد انسان های اولیه شده است.
به گزارش تکناک، این مسئله در تضاد با روند رشد اندازه بدن است که در سایر نقاط جهان تجربه شده است.
این مطالعه که شامل تیمی متشکل از 16 محقق بود، قد و توده بدنی 3507 اسکلت از 366 مکان باستان‌شناسی مختلف را در 25000 سال مقایسه کرد و مجموعه داده‌های مقایسه‌ای بزرگی را برای بررسی تغییرات بدن انسان در طول زمان و موقعیت جغرافیایی ایجاد کرد.
بین 15000 تا 10000 سال پیش، انسان ها در سراسر اوراسیا و شمال شرق آفریقا،کاهش قد و توده بدنی را تجربه کرده اند. کشاورزی در مناطق مختلف به طور مستقل توسعه یافت و کشاورزان مهاجر محصولات کشاورزی و لبنی را با خود به مناطقی از اوراسیا که توسط شکارچیان اشغال شده بود آوردند.
در برخی از مناطق، از جمله اروپای مرکزی و شمالی، دام هایی که در غرب آسیا اهلی شده بودند، رشد نکردند و انسان های اولیه از تولید پنیر و ماست که دارای نسبت های پایین تری از قند لاکتوز هستند، به مصرف مستقیم شیر خام که میزان لاکتوز آن بسیار بیشتر است، روی آوردند.
توانایی هضم مقادیر بالاتر لاکتوز منجر به افزایش انرژی بیشتر از محصولات لبنی شد. در مناطقی که شواهد ژنتیکی برای افزایش مصرف شیر توسط انسان های اولیه وجود دارد، افزایش قد و توده بدنی نیز وجود دارد .میراث مصرف شیر باستانی امروزه نیز از طریق فراوانی های مختلف عدم تحمل لاکتوز در جمعیت ها مشهود است.
استوک گفت: این روند تکامل منجر به پدیدار شدن بیماری به نام عدم تحمل لاکتوز شد که امروزه شاهد آن هستیم.مردم شمال اروپا نسبت به مردم جنوب اروپا بیشتر به لاکتوز مقاوم هستند.
استوک گفت محصولات لبنی جزء مهمی از رژیم غذایی در بسیاری از نقاط جهان هستند. میزان بالاتر تحمل لاکتوز که در مناطق آفریقا و آسیا تکامل یافته اند، نمونه هایی از تکامل همگرا هستند، به این معنی که تحمل لاکتوز در این جمعیت ها جدا از جمعیت اروپایی تکامل یافته است.
وی گفت: نوشیدن شیر از نظر فرهنگی در قاره های مختلف اهمیت داشته است و ما امروزه میراث ژنتیکی آن را می بینیم. میزان زیادی از ژن‌های پایداری لاکتاز در جمعیت‌های غرب آفریقا، دره ریفت، و شاخ آفریقا و همچنین برخی از مناطق عربستان و مغولستان وجود دارد.
او در ادامه گفت:فکر می‌کنم همین مکانیسم‌ها به احتمال زیاد باعث تغییر اندازه انسان در آفریقا شده است، به عنوان مثال، گله‌داران ماسایی در شرق آفریقا به‌طور مشخص قد بلندی دارند و سابقه فرهنگی غنی در نوشیدن شیر دارند. متأسفانه، ما در حال حاضر اطلاعاتی برای راستی آزمایی این موضوع نداریم.
استوک گفت: باستان شناسان نقاط بیشتری را در اروپا حفر کرده اند و تحقیقات بیشتری روی اسکلت های اروپایی در قرن گذشته انجام شده است.
در حالی که مدت‌ها استدلال می‌شد که کاهش اندازه بدن به دنبال توسعه کشاورزی صورت گرفته است، شواهدی وجود دارد که افراد قبل از اینکه کشاورزی کنند، کوچک‌تر می‌شدند و این الگو حتی پس از آن نیز ادامه داشت. استوک گفت که کاهش قد به دنبال آخرین یخبندان رخ داد، زمانی که محیط جهانی کمی خنک‌تر از حالا و احتمالاً پرورش و تولید کمتری داشت. این مسئله می توانست به افزایش فشارهای محیطی و کاهش تنوع غذاهای موجود به دلیل پذیرش کشاورزی منجر شود. این موضوع همچنین منجر به پیدا کردن یک منبع غذایی فراوان تر و پایدارتر شد.
استوک درنهایت گفت: آنچه که ما از این نتایج می بینیم این است که نتایج متغیری از پذیرش کشاورزی در نقاط مختلف جهان وجود دارد که منجر به اثرات متفاوتی بر سلامت و زیست شناسی ما شده است. تغییرات جهانی در اندازه بدن تا حدی منعکس کننده این تأثیرات است.
