محققانی که پیش از این انسولین خوراکی توسعه داده بودند، برنامه‌ریزی کرده‌اند که در سال 2025 داروی خود را بر روی انسان‌ها آزمایش کنند.
به گزارش تک‌ناک آنها امیدوارند که در چند سال آینده، این دارو در دسترس عموم قرار گیرد.با توجه به اینکه در سال 2021، 537 میلیون بزرگسال در جهان مبتلا به دیابت بودند به این معنی که از هر 10 نفر یک نفر دیابت داشتند و انتظار می رود این تعداد تا سال 2030 به 643 میلیون افزایش یابد، سرمایه گذاری دانشمندان و محققان برای تولید انسولین خوراکی قابل درک است.
در حال حاضر محققان برای تولید انسولین خوراکی که قبلاً مشخص شد برای حیوانات مؤثر بوده و قرار است تا سال 2025 در انسان‌ها نیز آزمایش شود، با یکدیگر همکاری کرده‌اند.
پیتر مک کورت، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: این روش مصرف انسولین دقیق‌تر است، زیرا انسولین را به سرعت به مناطقی از بدن می‌رساند که بیشتر به آن نیاز دارند. هنگامی که انسولین را با سرنگ مصرف می کنید، در سراسر بدن پخش می شود و ممکن است عوارض جانبی ناخواسته‌ای ایجاد کند.
دیابتی‌هایی که از انسولین تزریقی یا پمپ انسولین استفاده می‌کنند، این کار را برای حفظ کنترل دقیق قند خون (گلیسمیک) خود انجام می‌دهند و در نتیجه احتمال عوارض طولانی‌مدت مانند ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی یا بیماری‌های کلیوی، عصبی و چشمی را کاهش می‌دهند. اما آنها نیاز به نظارت بر عوارض جانبی حاد مانند هیپر (بالا) و هیپوگلیسمی (گلوکز خون پایین) دارند، که هر دو خطرات سلامتی قابل توجهی دارند.
محققان قبلا کشف بودند که رساندن دارو به کبد با استفاده از نانوحامل‌ها امکان پذیر است. در افراد سالم، کبد جایی است که بیشتر انسولین ترشح شده از پانکراس در آن عمل می‌کند.
سیستم تحویل انسولین باید بتواند از شدت اسیدیته بالای معده و عملکرد آنزیم‌های گوارشی که ممکن است داروها را بی‌اثر می‌کند، جان سالم به در ببرد.
مک کورت گفت: ما پوششی ایجاد کرده‌ایم که از انسولین در برابر تجزیه شدن توسط اسید معده و آنزیم‌های گوارشی در مسیر عبور از سیستم گوارش محافظت می‌کند و آن را تا رسیدن به مقصد یعنی کبد، ایمن نگه می‌دارد.
این پوشش جدید حساس به pH و آنزیم که یک کوپلیمر کیتوزان و گلوکز است، روی انسولین متصل به سولفید نقره (Ag2S) نقاط کوانتومی اعمال می‌شود. این پوشش در کبد توسط آنزیم‌هایی شکسته می‌شود که تنها زمانی فعال می‌شوند که گلوکز خون بالا باشد و انسولین آزاد می‌شود تا ذخیره‌سازی گلوکز در کبد، ماهیچه‌ها و چربی را تحریک کند تا بتوان از آن به عنوان منبع انرژی استفاده کرد و آن را از خون خارج کرد.
نیکلاس هانت، سرپرست و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: این بدان معناست که وقتی قند خون بالا است، انسولین به سرعت آزاد می‌شود و مهمتر از آن، وقتی قند خون پایین است، انسولین ترشح نمی‌شود.
محققان انسولین خوراکی جدید خود را روی نماتدها (C. elegans) و موش‌ها قبل از رفتن به سراغ بابون‌ها که ترجیح می‌دادند انسولین خود را با شکلات مصرف کنند، آزمایش کردند.
هانت گفت: برای اینکه انسولین خوراکی را خوش طعم کنیم، آن را در شکلات بدون قند قرار دادیم. این روش به خوبی مورد استقبال قرار گرفت.
محققان انسولین خوراکی خود را روی 20 بابون سالم و غیر دیابتی استفاده کردند. درمان با پنج واحد بین المللی (IU)/kg و 10 IU/kg انسولین خوراکی به ترتیب باعث کاهش 10% و 13% در گلوکز خون با اثرات قابل مشاهده بین 15 تا 30 دقیقه شد.
هیپوگلیسمی در هیچ بابونی رخ نداد. اگرچه بابون‌ها دیابتی نبودند، اما محققان به این نتیجه رسیدند که موش‌هایی که دیابت داشتند، پس از تجویز دارو هیچ رویداد کاهش قند خونی نداشتند.
محققان می گویند این روش به دلیل عدم نیاز به تزریق، محتاطانه تر، بدون نیاز به یخچال، عملی تر و بیمار پسندتر است و نحوه عمل داروی آنها بیشتر شبیه نحوه عملکرد انسولین در افراد سالم است.
هانت می‌گوید: وقتی انسولین را با سرنگ زیر پوست تزریق می‌کنید، مقدار بیشتری از آن به ماهیچه‌ها و بافت‌های چربی می‌رود که معمولاً اگر از لوزالمعده آزاد شود، اتفاق می‌افتد که ممکن است منجر به تجمع چربی شود. همچنین این کار می‌تواند منجر به هیپوگلیسمی شود که ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت خطرناک باشد.
تنها چیزی که باقی می‌ماند این است که محققان انسولین خوراکی خود را روی انسان آزمایش کنند.
هانت گفت: آزمایش‌ها بر روی انسان‌ها در سال 2025 به رهبری شرکت اسپین‌آوت «Endo Axiom Pty» آغاز می‌شود.
آزمایش‌های بالینی در سه مرحله انجام می شود. در مرحله اول ازمایش، ایمنی انسولین خوراکی را بررسی خواهیم کرد و به طور انتقادی به بروز هیپوگلیسمی در بیماران سالم و دیابتی نوع 1 خواهیم پرداخت. آزمایش‌ها از الزامات کیفی سخت‌گیرانه پیروی می‌کنند و باید با همکاری پزشکان انجام شوند تا اطمینان حاصل شود که برای انسان‌ها ایمن هستند.
محققان امیدوارند انسولین خوراکی آنها در دو تا سه سال آینده برای استفاده عموم در دسترس باشد.
