بر اساس گزارش سازمان جهانی مخابرات سهم هر کاربر ایرانی (مجموعه پهنای باند، تقسیم بر تعداد کاربران) از متوسط سرعت بین‌الملل به علت فیلترینگ 15.2 است، این در حالی است که همین رقم در آرژانتین 41.13 است.
به گزارش تک ناک،محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات دولت دوازدهم طی یادداشتی برای روزنامه اعتماد نوشت: باید دید شاخص‌های ایران در حوزه آی‌تی‌سی کجاست. 3شاخص عمده جهانی داریم که بیانگر جایگاه کشور‌هاست.
بر اساس گزارش سازمان جهانی مخابرات سهم هر کاربر ایرانی (مجموعه پهنای باند، تقسیم بر تعداد کاربران) از متوسط سرعت بین‌الملل 15.2 است، این در حالی است که همین رقم در آرژانتین 41.13 است. دلیل این تفاوت معنادار میان ایران با کشوری مثل آرژانتین چیست؟ در یک کلام باید گفت که فیلترینگ.
چنانچه فقط شبکه مجازی یوتیوب از فیلترینگ خارج شود و دولت هم ارتقای لازم را در ظرفیت‌ها ایجاد کند و در دایر کردن ظرفیت پهنای باند بین‌الملل خساست به خرج ندهد، این شاخص در ایران بالا می‌رود.
ممکن است این پرسش مطرح شود که پهنای باند چه ارتباطی با فیلترینگ و یوتیوب دارد؟ وقتی یوتیوب، فیلتر می‌شود، کاربر از دسترسی به یک محتوای ارزشمند محروم می‌شود.
وقتی این روند محدود می‌شود، تعداد ایرانیانی که از یوتیوب استفاده می‌کنند از یک زنجیره محروم می‌شوند. برخی اشاره می‌کنند که یک بخشی از این کاربران از ظرفیت آپارات استفاده می‌کنند. اما آقای شکوری مقدم زمانی به من گزارش داد که محتوایی که آپارات تولید می‌کند و آن را در یوتیوب می‌گذارند در یوتیوب میزان بازدید بیشتری به نسبت آپارات دارد. چرا چون یوتیوب فقط یک پلتفرم نیست، یک زنجیره است، یک اکوسیستم و یک شبکه است.
منطقه شبکه چگونه به وجود آمد؟ صاحب‌نظران آمدند گفتند، اندیشه‌های مختلف، تجربیات مختلف و دانش‌های مختلف وجود دارد، برای جلوگیری از دوباره کاری و بالا بردن پرفرمنس و افزایش بهره‌وری، بهتر است این دانش‌ها به هم متصل شوند. یعنی کاری که یک فردی در گوشه‌ای از جهان انجام داده، شخص دیگری دوباره آن را تجربه نکند و از داده‌های اطلاعاتی قبلی استفاده کند.
در واقع مردم به فکر اختراع دوباره چرخ نباشند. شما فرض کنید اندیشگاهی که 8میلیارد انسان ظرفیت دسترسی به آن دارند را با اندیشگاهی که 80 میلیون ایرانی تنها امکان دسترسی به آن را دارند. اصلا قابل مقایسه نیست. تازه این موارد مفهوم شبکه‌ای موضوع است، موضوع این است که ما ظرفیت داریم، قبلا هم سرمایه‌گذاری لازم برای استفاده از آن را انجام داده‌ایم، ساختارها را هم داریم ولی از آن استفاده نمی‌کنیم و این روند در شاخص جهانی، جایگاه ما را پایین می‌کشد.
