یک تیم تحقیقاتی بینالمللی از آزمایشگاه ملی شمال غرب اقیانوس آرام اعلام کردند به دنبال کمک گرفتن از برخی پلانکتونها برای حذف دی اکسید کربن اضافی از محیط اطراف زمین هستند.
به گزارش تکناک، شکی نیست که ما نیاز فوری به حذف دی اکسید کربن اضافی از محیط اطراف زمین داریم. اما چگونگی دستیابی به این وظیفه مهم علم را گیج کرده است.
فناوریهای جدید همیشه در حال ظهور هستند، اما به نظر میرسد تا به حال هیچ یک از آنها راهحلی را که ما به شدت به دنبال آن هستیم نیافته اند.
استفاده از پلانکتون های اقیانوسی
تیم تحقیقاتی متشکل از مایکل هوچلا و همکارانش در حال ارزیابی امکان استفاده از پلانکتون های اقیانوسی برای ذخیره دی اکسید کربن در کف اقیانوس ها هستند. آنها می توانند با تغذیه فیتوپلانکتون ها که گیاهان میکروسکوپی و بخش مهمی از اکوسیستم اقیانوس هستند، رشد آنها را افزایش داده و در ادامه با جذب دی اکسید کربن توسط آنها به این امر دست یابند.
هوچلا گفت: ایده این است که فرآیندهای موجود را تقویت کنیم. انسان ها برای قرن ها زمین را بارور کرده اند تا محصولات کشاورزی تولید کنند. ما میتوانیم یاد بگیریم که اقیانوسها را مسئولانه بارور کنیم.
در حال حاضر، مواد مغذی از خشکی ها از طریق رودخانهها و وزش گرد و غبار به اقیانوسها هدایت میشوند تا پلانکتونها را بارور کنند. این تیم تحقیقاتی ایده درخشانی داشتند که این فرآیند را یک قدم جلوتر ببرند تا CO2 اضافی از طریق اقیانوس حذف شود.
آنها از طریق مطالعه دقیق و کامل دریافتند که افزودن ترکیبات خاصی از مواد با مهندسی دقیق می تواند به طور موثری اقیانوس ها را بارور کند و فیتوپلانکتون ها را تشویق کند تا به عنوان یک مخزن کربن عمل کنند. این موجودات اقیانوسی می توانند کربن را در مقادیر زیاد جذب کنند.
پس از مرگ فیتوپلانکتون ها آنها در اعماق اقیانوس فرو می روند و کربن اضافی را با خود می برند. محققان استدلال میکنند که این روش پیشنهادی به صورت موثری کربن را از جو جدا می کند و برای هزاران سال در اعماق اقیانوس نگه می دارد.
زمان مهم است
هوچلا گفت: در این مرحله، زمان بسیار مهم است. برای مبارزه با افزایش دما، باید سطح CO2 را در مقیاس جهانی کاهش دهیم. بررسی همه گزینههای ما، از جمله استفاده از اقیانوسها بهعنوان ذخیره گاه CO2، بهترین شانس را برای خنک کردن سیاره به ما میدهد.
محققان همچنین استدلال میکنند که نانوذرات مهندسی شده چندین مزیت را ارائه میدهند: میتوان آنها را به شدت کنترل کرد و به طور خاص برای محیطهای مختلف اقیانوسی طراحی کرد. همچنین میتوان آنها را برای برآوردن نیازهای محیطهای اقیانوسی خاص تنظیم کرد.
یک منطقه خاص اقیانوسی ممکن است بیشترین سود را از ذرات مبتنی بر آهن داشته باشد، در حالی که سایر مناطق ممکن است ذرات مبتنی بر سیلیکون را سودمندتر بدانند. علاوه بر این، بهتر از همه اینکه همه مواد غیر سمی هستند.
محققان 123 مطالعه منتشر شده را برای یافتن چندین ماده غیر سمی فلزی اکسیژنی که می توانند به طور ایمن رشد پلانکتون ها را افزایش دهند، بررسی کردند و تصمیم گرفتند که از آنها در مطالعات خود استفاده کنند. این مواد پایدار و فراوان هستند و به راحتی تولید می شوند و برای استفاده به عنوان کودهای پلانکتون گزینه های مناسبی هستند.
در حال حاضر هزینه همچنان یک مسئله باقی مانده است زیرا تولید و توزیع این ذرات بسیار گران است. با این حال، نتایج حاصل از این آزمایشها به اندازه کافی موثر است که این هزینه بری را توجیه کند.