استفاده از ژنوم های باستانی DNA ، از جمله نمونه هایی از بقایای انسان با قدمت حدود 45هزار سال، جنبه ای ناشناخته از تکامل انسان را روشن کرده است.
به گزارش تکناک، دکتر یاسین سویلمی، رهبر گروه DNA باستانی دانشگاه آدلاید، مطالعه جدیدی را که در Nature Ecology and Evolution منتشر شده است، رهبری می کند.
دکتر سویلمی گفت: به طور گسترده اعتقاد بر این بود که ژنوم های باستانی اجداد انسانی ما به دلیل فشارهای محیطی به اندازه سایر حیوانات تغییر نکرده است، زیرا مهارت های ارتباطی و توانایی ما در ساخت و استفاده از ابزار افزایش یافته است.
با این حال، با مقایسه ژنوم های مدرن با ژنوم های باستانی ، ما بیش از 50 مورد از یک نوع متغییر ژنتیکی مفید اولیه نادر را کشف کردیم که در همه اعضای گروه های انسانی باستان شایع شده است.
برخلاف بسیاری از گونه‌های دیگر، شواهدی مبنی بر این نوع تغییرات ژنتیکی سازگاری در مورد انسان متناقض بوده است. این کشف در نتیجه دیدگاه غالب در مورد سازگاری انسان را به چالش می‌کشد، و بینشی جدید و هیجان‌انگیز را در مورد چگونگی سازگاری انسان‌ها با فشارهای جدید محیطی که با پراکندگی ما در سراسر کره زمین با آن مواجه می‌شوند، به ما می‌دهد.
دکتر Ray Tobler یکی از محققان دانشگاه آدلاید و محقق DECRA در دانشگاه ملی استرالیا می گوید که بررسی DNA باستانی در کشف رازهای تکامل انسان بسیار مهم بوده است.
دکتر توبلر گفت: ما معتقد بودیم که رویدادهای اختلاط تاریخی بین گروه‌های انسانی ممکن است نشانه‌های پنهانی از تغییرات ژنتیکی در ژنوم انسان مدرن داشته باشد.
ما DNA بیش از 1000 ژنوم باستانی را مورد بررسی قرار دادیم که قدیمی‌ترین آنها حدود 45 هزار سال قدمت داشت تا ببینیم آیا انواع خاصی از سازگاری ژنتیکی در تاریخ ما رایج‌تر از آن چیزی است که مطالعات ژنوم‌های مدرن نشان داده‌اند.
پروفسور کریستین هوبر، نویسنده ارشد مقاله تحقیقاتی، عضو کمکی در دانشگاه آدلاید و استادیار دانشگاه ایالت پنسلوانیا است.
پروفسور هوبر گفت: استفاده از ژنوم‌های باستانی بسیار مهم بود، زیرا این ژنوم‌ها نسبت به بسیاری از رویدادهای اختلاط تاریخی مهم که ریشه‌های ژنتیکی مدرن اروپایی را به‌طور بنیادی تغییر دادند تقدم داشتند.این امکان بازیابی نشانه های تاریخی سازگاری را فراهم کرد که برای تجزیه و تحلیل استاندارد ژنوم های مدرن نامرئی هستند.
مرکز DNA باستانی استرالیا که در سال 2005 تأسیس شده است، یک رهبر جهانی در تحقیق و توسعه رویکردهای پیشرفته DNA باستانی برای کاربردهای تکاملی، محیطی و حفاظتی است.
محققان مستقر در کلینیک مایو، مؤسسه تحقیقات پزشکی گاروان، مؤسسه ماکس پلانک برای علم تاریخ بشر در آلمان، دانشگاه نیو ساوت ولز و دانشگاه مسی در نیوزلند نیز در این مقاله تحقیقاتی مشارکت داشتند.
