چرا برخی از افراد با ناهنجاری‌های مفصلی خاص، یک سری علائم را تجربه می‌کنند در حالی که دیگران این علائم را ندارند. ما در این مقاله به آن پاسخ خواهیم داد.
به گزارش تکناک، متخصصان مراقبت‌های درمانی با مجموعه‌ای از فناوری‌های تصویربرداری پیشرفته که در اختیار دارند، می‌توانند ناهنجاری‌های بافتی و مفصلی را از طریق روش‌های غیرتهاجمی با دقت استثنایی تشخیص دهند. با این حال، یک سوال آزاردهنده همچنان وجود دارد: چرا برخی از بیماران با ناهنجاری‌های مفصلی خاص علائمی را تجربه می‌کنند، در حالی که دیگران این علائم را ندارند؟
منیسک قطعه‌ای از غضروف است که مفصل زانو را بین استخوان ران و ساق پا (استخوان ساق پا) وصل می‌کند. برخی از افراد با تغییرات مورفولوژیکی مادرزادی در منیسک خود به دنیا می‌آیند که به آن منیسک جانبی دیسکوئید (DLM) می‌گویند که در آن منیسک در طرف خارجی زانو ضخیم می‌شود. ناهنجاری‌های DLM باعث می‌شود که منیسک جانبی به جای شکل هلالی، شکل دایره‌ای پیدا کند و غضروف را ضخیم کرده و آن را مستعد پارگی کند. برخی از بیماران دچار علائمی مانند درد زانو و گرفتگی می‌شوند که منجر به جراحی می‌شود.
تحقیق در مورد موارد DLM علامت‌دار در مقابل DLM بدون علامت
به منظور درک بهتر عواملی که موارد DLM دارای علامت را از موارد بدون علامت جدا می‌کند، یک گروه از محققان به سرپرستی دکتر کازویا نیشینو، 61 زانو را با جراحی منیسک جانبی دیسکوئید بدون دررفتگی (علامت دار) تجزیه و تحلیل کردند. درصد منیسک به ترتیب در بخش کرونال و ساژیتال محاسبه شد. محققان ارتفاع نازک‌ترین و ضخیم‌ترین قسمت منیسک را نیز اندازه‌گیری کردند.
نتایج نشان داد که درصد منیسک پوشاننده استخوان درشت نی در صفحه تاجی و ساژیتال در گروه علامت‌دار بیشتر از گروه بدون علامت بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که قد منیسک در گروه علامت‌دار بیشتر از گروه بدون علامت بود.
به طور کلی، تصویربرداری قبل از عمل برای تعیین میزان برداشتن بافت مورد نیاز برای بیماران مبتلا به DLM علامت‌دار، مفید است. انتظار می‌رود تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی جراحی بر اساس این ویژگی‌ها به روند درمان کمک کند. دکتر نیشینو گفت: در آینده تغییرات مورفولوژیکی منیسک قبل و بعد از جراحی را به صورت سه‌بعدی بررسی خواهیم کرد.
در حالی که تفاوت در مورفولوژی DLM های علامت‌دار و بدون علامت مهم‌ترین یافته در این مطالعه بود، MRI بیماران علامت‌دار پارگی منیسک یا سایر شواهد بی‌ثباتی را نیز نشان داد. محققان می‌گویند که این ویژگی‌های مورفولوژیکی می‌توانند مسئول علائم DLM در بیماران علامت‌دار باشند.
