طبق یک تحقیق جدید، ممکن است تا سال 2030 حیات بیگانه را پیدا کنیم.
به گزارش تکناک، یک آزمایش جدید نشان داده است که ابزارهای روی یک فضاپیما که به یکی از امیدوارکننده‌ترین جهان‌ها برای یافتن حیات می‌رود، به اندازه کافی حساس هستند تا یک سلول زنده را حتی در یک دانه یخ شناسایی کنند.
هنگامی که به این فکر می‌کنید که زندگی در آن سوی زمین برای اولین بار ممکن است پیدا شود، ممکن است تصور شما مریخ یا برخی از سیارات فراخورشیدی دوردست که پیام‌هایی به ما ارسال می‌کنند، باشد. اما به طرز شگفت‌انگیزی، به نظر می‌رسد امیدوارکننده‌ترین مکان‌ها، قمرهای یخی سیارات غول پیکر گازی در منظومه شمسی خودمان باشند. تصور می‌شود که قمر زحل، انسلادوس و قمر مشتری اروپا، هر دو در زیر پوسته‌های یخی خود، دارای اقیانوس‌های جهانی با شرایط و مولکول‌های کلیدی هستند که می‌توانند حیات را پشتیبانی کنند.
برای درک بهتر شرایط، ناسا در اواخر سال جاری مأموریتی را به یکی از این قمرها انجام می‌دهد. فضاپیمای Europa Clipper به دور اروپا می‌چرخد و آن را تجزیه و تحلیل می‌کند و تا ارتفاع 25 کیلومتری (16 مایلی) از سطح بالا می‌رود تا ترکیب و زمین‌شناسی آن را ترسیم کند، اندازه‌گیری‌های اقیانوس داخلی را جمع‌آوری کند، و حتی دانه‌های یخ و غبار را جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل کند. در حالی که این ماموریت برای کشف زندگی طراحی نشده بود، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که به هر حال می‌تواند موجودات فضایی را کشف کند.
گروهی به رهبری دانشمندان دانشگاه واشنگتن و دانشگاه فری برلین، آزمایشی انجام دادند تا ببینند که آیا ابزار Europa Clipper می‌تواند میکروب‌های محصور در دانه‌های یخ را تشخیص دهد.
برای شبیه‌سازی آنچه فضاپیما هنگام جمع‌آوری داده‌ها تجربه می‌کند، محققان یک پرتو نازک از آب مایع را به داخل خلاء شلیک کردند، سپس از لیزر برای تحریک قطرات استفاده کردند و آنها را با طیف‌سنجی جرمی تجزیه و تحلیل کردند تا بفهمند چه چیزی در آنها وجود دارد.
Sphingopyxis alaskensis گونه‌ای رایج از باکتری‌ها بود که در محیط‌های سرد و فقیر از مواد مغذی مانند آب‌های آلاسکا رشد می‌کند. میکروب‌هایی مانند میکروب گفته شده، در یک غشای لیپیدی محصور شده‌اند و می‌توانند لایه‌ای از کف را روی سطح اقیانوس تشکیل دهند که در نهایت با اسپری‌های دریا به هوا منتقل می‌شود.
اگر حیات مشابهی در اقیانوس اروپا وجود داشته باشد، به‌طور بالقوه می‌تواند آن دانه‌های یخ را به فضا ببرد، جایی که طیف‌سنج جرمی کلیپر می‌تواند اسیدهای چرب و لیپیدهای دارای بار منفی آنها را شناسایی کند.
فابیان کلنر، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: ما در اینجا سناریوی قابل قبولی را برای اینکه چگونه سلول‌های باکتریایی می‌توانند در مواد یخی که از آب مایع روی انسلادوس تشکیل شده و سپس به فضا گسیل می‌شوند، ادغام شوند، توصیف می‌کنیم. برای من، جستجو برای لیپیدها یا اسیدهای چرب هیجان‌انگیزتر از جست‌وجوی بلوک‌های سازنده DNA است، و دلیل آن این است که اسیدهای چرب پایدارتر به نظر می‌رسند.
محققان کشف کردند که این ابزار می‌تواند نمونه‌ای بیولوژیکی به کوچکی یک سلول را در یک دانه یخ شناسایی کند.
کلنر می‌گوید: برای اولین بار نشان دادیم که حتی بخش کوچکی از مواد سلولی را می‌توان با طیف‌سنج جرمی روی یک فضاپیما شناسایی کرد. نتایج ما به ما اطمینان بیشتری می‌دهد که با استفاده از ابزارهای آینده، می‌توانیم شکل‌های حیاتی شبیه به موجودات روی زمین را که به‌طور فزاینده‌ای معتقدیم می‌توانند در قمرهای اقیانوس‌دار وجود داشته باشند، شناسایی کنیم.
در حالی که ما تقریباً نسبت به داستان‌های یافتن شواهدی مبنی بر اینکه سیارات و قمرهای دیگر پتانسیل حمایت از حیات را دارند، حساسیت‌زدایی می‌کنیم، بسیار هیجان‌انگیز است که بالاخره یکی از آنها وجود داشته باشد که بتواند حیات فرازمینی واقعی را تشخیص دهد. ما از نزدیک شاهد حضور کلیپر در اروپا در سال 2030 خواهیم بود.
این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شده است.
