اخیرا یک مطالعه بزرگ در مورد اثربخشی داروهای میگرن نشان داده است که برخی از داروهای ارزانتر به اندازه داروهای جدید و گرانتر در پیشگیری از میگرن، مؤثر هستند.
به گزارش تکناک، این یافتهها گزینههایی را برای مبتلایان به میگرن فراهم میکند که ممکن است در تلاش برای یافتن گزینه های درمانی با قیمت مناسب باشند.
میگرن بیشتر از سردرد، میتواند باعث ضربان یا نبض دردناک در یک طرف سر شود و اغلب با تهوع، استفراغ و حساسیت به نور یا صدا همراه است. داروهایی که برای درمان میگرن استفاده میشوند یا به طور کلی درد را از بین می برند که برای درمان علائم حاد استفاده میشوند، یا پیشگیرانه هستند که دفعات، شدت و مدت حملات میگرنی را کاهش میدهند.
داروهای پیشگیری کننده میگرن شامل داروهای قدیمی تر مانند مسدود کننده های بتا، داروهای ضد افسردگی و ضد تشنج هستند. داروهای پیشگیری جدیدتر شامل آنتی بادی های مونوکلونال مسیر پپتیدی مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP mABs) و سم بوتولینوم A (BtA یا بوتاکس) برای میگرن مزمن است. افراد مبتلا به میگرن مزمن، در مقایسه با کسانی که حملات اپیزودیک دارند، نیاز به داروهای قابل توجهی دارند که می تواند تأثیر مالی قابل توجهی بر این بیماران داشته باشد.
در یک مطالعه جدید، محققان دانشگاه برگن در نروژ، استفاده از داروهای پیشگیری کننده از میگرن را برای تعیین مدت زمان و اثربخشی درمان با بررسی تعداد دفعات مصرف نسخه تریپتان که دارویی است که پس از انجام اقدامات پیشگیرانه، برای درمان علائم حاد میگرن استفاده میشود، بررسی کردند.
تریپتان ها دسته ای از داروها هستند که برای کاهش علائم حملات حاد میگرنی استفاده می شوند. آنها نه پیشگیری کننده هستند و نه ضد درد. آنها به گیرنده های سروتونین در مغز متصل می شوند که تورم و التهاب رگ های خونی را کاهش می دهد. تریپتان هایی که معمولاً تجویز می شوند عبارتند از سوماتریپتان (Imitrex، Onzetra، Tosymra)، ریزاتریپتان (Maxalt) و زولمیتریپتان (Zomig).
محققان از یک پایگاه داده نروژی 104072 بیمار مبتلا به میگرن استفاده کردند که 78.7 درصد آنها زن بودند و بین سالهای 2010 تا 2020 نسخههای داروهای پیشگیری کننده از میگرن را دریافت کردند. پیامدهای اولیه میزان ماندگاری و اثربخشی برای داروهای زیر بود:
پروپرانولول و متوپرولول، کاندسارتان، لیزینوپریل، توپیرامات، mABs CGRP، BtA، کلونیدین، و سیمواستاتین. این داروها برای پیشگیری از میگرن توصیه می شوند یا معمولاً برای این منظور استفاده می شوند.
در این تحقیق، نرخ ماندگاری به عنوان مدت زمان دوره های درمان بدون وقفه، بر حسب روز تعریف شد. اثربخشی به عنوان کاهش مصرف تریپتان در طی 360 روز، تقسیم به دوره های 90 روزه، پس از شروع مصرف یک داروی پیشگیری کننده از میگرن در مقایسه با مصرف تریپتان قبل از شروع آن دارو تعریف شد.
در هر دوره 90 روزه متوالی، فقط بیمارانی که درمان را قطع نکرده بودند، در محاسبه اثربخشی لحاظ شدند. مسدودکننده های بتا به عنوان معیاری برای مقیاس فعال به منظور حفظ و اثربخشی انتخاب شدند، زیرا آنها رایج ترین داروهای تجویز شده برای پیشگیری از میگرن هستند.
محققان به این نتیجه رسیدند که میزان ماندگاری و اثربخشی به طور قابل توجهی در گروههای دارویی متفاوت است. یک سال پس از اولین نسخه، بیشترین نسبت بیماران در گروه هایی که BtA (38.98%)، mABs CGRP (31.43%) و سیمواستاتین (21.97%) مصرف می کردند، بود. نسبت کلونیدین (1.71٪)، توپیرامات (9.14٪) و آمی تریپتیلین (10.34٪) کمترین مقدار بود.
برای تمام داروها در مجموع، 50.22٪ از بیماران در طول 90 روز پس از تجویز نخستین داروی تریپتان، حداقل 30٪ کاهش در مصرف تریپتان را داشتند. در این دوره، نسبت به کاهش 30٪ یا بیشتر، بیشترین مقدار برای سیمواستاتین (56.71٪)، CGRP mABs (54.71٪) و آمی تریپتیلین (53.29٪) بود، به طوری که بیمارانی که نسخههای این داروها را تجویز میکنند، احتمال رسیدن به 30٪ کاهش مصرف تریپتان در آنها، بالاتر از بیمارانی است که نسخههای بتابلوکر را مصرف می کنند.
بیورک گفت: آمی تریپتیلین و سیمواستاتین نیز داروهایی هستند که به ترتیب برای افسردگی، درد مزمن و کلسترول بالا استفاده میشوند، در حالی که مهارکنندههای CGRP به طور خاص برای میگرن مزمن ساخته و استفاده میشوند.
سیمواستاتین با اثربخشی و ماندگاری بالاتر نسبت به بتابلوکرها همراه بود، در حالی که استفاده از آمی تریپتیلین با احتباس کمتر از بتابلوکرها اما اثربخشی بالاتر در طول 90 روز اول درمان همراه بود. BtA با بالاترین احتباس درمانی در بین تمام داروهای پیشگیرانه همراه بود، اما نسبت بیماران با کاهش مصرف تریپتان برای BtA کمتر از بتابلوکرها بود.
در حالی که mAB های CGRP با احتباس بیشتر و اثربخشی بالاتر نسبت به مسدود کننده های بتا همراه بود، استفاده از تریپتان پایه برای بیمارانی که تحت این درمان پیشگیرانه قرار داشتند، بطور قابل توجهی بالاتر بود. با توجه به هزینه بالای mAB های CGRP، محققان می گویند که یافته های آنها نشان می دهد که داروهای پیشگیری کننده میگرن ارزانتر و بهتری وجود دارد که به همان اندازه موثر هستند.
بیورک گفت: تحلیل ما نشان میدهد که برخی داروهای ثابت و ارزانتر میتوانند اثر درمانی مشابهی با داروهای گرانتر داشته باشند.
محققان به محدودیت های مطالعه خود اشاره می کنند. قابل ذکر است، مقایسه مصرف تریپتان قبل و بعد از شروع یک داروی پیشگیری کننده از میگرن، اندازه گیری غیرمستقیم تعداد روزهای میگرن است. همچنین، تأثیر داروهای پیشگیرانه بر استفاده از داروهای حاد غیراختصاصی مورد ارزیابی قرار نگرفت و برخی از داروها به دلیل عدم تایید آنها به عنوان پیشگیری کننده از میگرن در نروژ در طول دوره مطالعه، لحاظ نشدند.
محققان قبل تر یک مطالعه بزرگ برای اندازه گیری اثر داروهای کاهش دهنده کلسترول به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در برابر میگرن های مزمن و اپیزودیک، آغاز کرده اند.
این مطالعه در مجله اروپایی نورولوژی منتشر شد.
