افزایش وزن و چاقی با بسیاری از مشکلات سلامتی از جمله سرطان مرتبط است. یک مطالعه جدید ارتباط بین اضافه وزن و خطر ابتلا به سرطان دستگاه گوارش را نشان داده است.
به گزارش تکناک، تاکنون ارتباط بین سرطان و چاقی به خوبی مورد بررسی قرار گرفته است. صندوق جهانی تحقیقات سرطان و آژانس بین المللی تحقیقات سرطان تخمین زده اند که تقریباً 20 درصد سرطان ها ممکن است به افزایش وزن بیش از حد ربط داشته باشد.
مطالعات قبلی نشان داده اند که سلول های چربی به سلول های ایمنی سیگنال می دهند که به مناطقی از بدن که حاوی سلول های چربی زیادی است، مهاجرت کنند. التهاب حاصل باعث می شود سلول ها سریعتر تقسیم شوند و در طول زمان، خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. یک مطالعه جدید توسط محققان مرکز پزشکی Wexner دانشگاه ایالتی اوهایو، ارتباط بین شاخص توده بدن (BMI) در مراحل مختلف زندگی و خطر ابتلا به سرطان دستگاه گوارش را بررسی کرد.
دکتر هالی لومانز نویسنده این مطالعه می گوید: در زمانی که میزان چاقی در سطح جهان در حال افزایش است و 70 درصد از جمعیت ایالات متحده دارای اضافه وزن یا چاق در نظر گرفته می شوند، درک ارتباط بین چاقی و خطر ابتلا به بیماری های درازمدت و وخیم، مانند سرطان، برای بهبود سلامت عمومی، بسیار حائز اهمیت است.
قبل از شروع بحث در مورد این مطالعه، توجه به این نکته مهم است که برخی متخصصان، شاخص BMI را که چربی بدن را بر اساس قد و وزن فرد محاسبه می‌کند، معیاری منسوخ و نادرست می‌دانند، زیرا این معیار، توده عضلانی، تراکم استخوان، و همچنین ترکیب و تفاوت های نژادی و جنسیتی را در نظر نمی‌گیرد. نسبت دور کمر به باسن ممکن است معیار دقیق تری برای اندازه گیری سلامتی باشد زیرا به وزن مربوط می شود. اما با این وجود، BMI یک ابزار استاندارد برای شناسایی سریع و آسان خطرات سلامتی است.
محققان داده‌های 131161 بیمار را که در آزمایش غربالگری سرطان پروستات، ریه، روده بزرگ و تخمدان ثبت‌نام کرده بودند، جمع‌آوری کردند. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به گروه‌های درمان مستقیم و گروه های تحت کنترل تقسیم شدند. افراد گروه تحت درمان مستقیم، غربالگری را برای سرطان پروستات، ریه، روده بزرگ و تخمدان دریافت کردند. گروه تحت کنترل تحت درمان های استاندارد قرار گرفتند.
BMI شرکت کنندگان از طریق پرسشنامه های تکمیل شده در هنگام ثبت نام با استفاده از معادله استاندارد محاسبه شد. فرمول BMI به شرح زیر است:
BMI = (وزن (پوند) / قد (به مجذور)) x 703 یا BMI = وزن (کیلوگرم) / قد (متر مربع).
سپس شرکت کنندگان بر اساس دستورالعمل های سازمان بهداشت جهانی طبقه بندی شدند که به شرح زیر بود:
کمبود وزن (BMI کمتر از 18.5). نرمال (18.5 تا 24.9)؛ اضافه وزن (25 تا 29.9)؛ و چاق (بالای 30).
علاوه بر این، شرکت کنندگان گزارش دادند که در 12 ماه گذشته چند بار آسپرین یا داروهای مشتق شده از آسپرین را مصرف کرده اند. مطالعات قبلی نشان داده است که مصرف آسپرین خطر ابتلا به سرطان دستگاه گوارش را کاهش می دهد.
به منظور پیشبرد اهداف این مطالعه، شرکت کنندگان بر اساس سن تقسیم بندی شدند.
پس از 13 سال پیگیری، محققان متوجه شدند که شرکت‌کنندگانی که BMI آنها نشان دهنده اضافه وزن یا چاقی در اوایل بزرگسالی آن ها بود و آن‌هایی که BMI آنها از کم یا طبیعی در اوایل بزرگسالی به BMI اضافه وزن یا چاقی در بزرگسالی تغییر کرد، در معرض خطر ابتلا به همه موارد سرطان های دستگاه گوارش، از جمله سرطان روده بزرگ بودند.
مصرف آسپرین هم این خطر را تغییر نداد، که به گفته محققان، ممکن است به این معنی باشد که BMI بالا اثرات پیشگیری از سرطان داروها را خنثی می کند. البته مطالعات بیشتری برای تشخیص تأثیر آسپرین بر افرادی که اضافه وزن یا چاق هستند مورد نیاز است.
این مطالعه ارتباط بین وزن و خطر ابتلا به سرطان دستگاه گوارش را نشان می دهد و نشان نمی دهد که اضافه وزن یا چاقی عامل ایجاد کننده سرطان است.
(زیرنویس عکس: تحقیقات نشان داده است که بین اضافه وزن یا چاقی در مراحل زندگی و افزایش خطر ابتلا به سرطان دستگاه گوارش ارتباطی وجود دارد.)
