به‌تازگی محققان دانشگاه ناگویا در ژاپن کشف کرده‌اند که آلدئیدها محصولات جانبی متابولیکی هستند که با پیری زودرس مرتبط هستند.
به گزارش تکناک، یافته‌های آنها که در مجله Nature Cell Biology منتشر شده است، بینش‌هایی را در مورد بیماری‌های مرتبط با پیری زودرس و استراتژی‌های موثر برای مبارزه با پیری در افراد سالم از جمله کنترل قرار گرفتن در معرض مواد آلدئید از جمله الکل، آلودگی و دود نشان می‌دهد.
سلامتی افراد می‌تواند توسط آلدئیدها آسیب ببیند. با این حال، یافته‌های جدید محققان نشان می‌دهد که این اثرات مضر شامل پیری نیز می‌شود. محققانی که این کشف را انجام دادند شامل یاسویوشی اوکا، یوکا ناکازاوا، مایوکو شیمادا و تومو اوگی از دانشگاه ناگویا بودند.
اوکا گفت: آسیب DNA با فنوتیپ‌های پیری مرتبط است. با این حال برای اولین بار، ما رابطه‌ای بین آسیب DNA مشتق شده از آلدئید و پیری زودرس را مشاهده کردیم.
ارتباط بین آلدئیدها و پیری
محققان فرض کردند که ممکن است بین آلدئیدها و پیری ارتباطی وجود داشته باشد زیرا افراد مبتلا به اختلالات پیری زودرس مانند سندرم AMeD، فعالیت ناکافی آنزیم‌هایی مانند ALDH2 را از خود نشان می‌دهند که آلدئیدها را تجزیه می‌کنند.
در افراد سالم، ALDH2 در پاسخ بدن به الکل نیز مهم است. وقتی فردی محصولات حاوی الکل می‌نوشد، کبد الکل را به آلدئید متابولیزه می‌کند تا از بدن خارج شود. فعالیت ALDH2 برای تبدیل آلدئیدها به یک ماده غیر سمی، بسیار مهم است.
آلدئیدها مضر هستند زیرا با DNA و پروتئین‌ها به میزان زیادی واکنش نشان می‌دهند. در بدن، آنها پیوندهای عرضی پروتئین DNA (DPC) را تشکیل می‌دهند که آنزیم‌های مهم را در فرآیندهای تکثیر سلولی و نگهداری معمولی مسدود می‌کنند و باعث می‌شوند این فرآیندها عملکرد نادرست داشته باشند و بیمار پیر شود.
دانشمندان با تمرکز بر DPC های ناشی از آلدهید، از روشی به نام DPC-seq برای بررسی ارتباط بین تجمع آلدئید و آسیب DNA در بیماران مبتلا به بیماری پیری زودرس استفاده کردند. در یک سری آزمایش، محققان کشف کردند که کمپلکس TCR، VCP/p97 و پروتئازوم در حذف DPCهای ناشی از فرمالدئید در مناطق فعال رونویسی شده، نقش دارند. این موضوع توسط یک موش فاقد هر دو فرآیند پاکسازی آلدئید و مسیر TCR که علائم سندرم AMeD را بدتر نشان می‌داد، تأیید شد.
این فرآیندها بسیار حائز اهمیت هستند زیرا با پاکسازی آلدئیدها مرتبط هستند که نشان‌دهنده ارتباط بین پیری زودرس و تجمع آلدئید است.
یافته‌های تحقیق و جهت‌گیری‌های آینده
پروفسور اوگی در مورد پیامدهای یافته‌های آنها امیدوار است و می‌گوید: با روشن ساختن مکانیسمی که آسیب DNA به سرعت التیام می‌یابد، بخشی از علت پیری زودرس ژنتیکی را آشکار کرده‌ایم.
اوکا گفت: تحقیق ما راه‌های جدیدی را برای درک مکانیسم‌های اساسی بیماری‌های پیری زودرس باز می‌کند و اهداف بالقوه‌ای را برای مداخلات درمانی ارائه می‌کند. ما با نشان دادن نقش آلدئیدها در آسیب DNA و پیری، راه را برای مطالعات آینده با هدف توسعه درمان‌ها و مداخلات جدید هموار می‌کنیم.
وی ادامه داد: تاکنون توسعه داروهای درمانی پیشرفت نکرده است زیرا ما به‌طور کامل علل سندرم AMeD و سندرم Cockayne را درک نکرده‌ایم. این مطالعه نشان می‌دهد که وضعیت پاتولوژیک بیمار با DPC مشتق شده از آلدئیدهای تولید شده در سلول‌ها مرتبط است. انتظار می‌رود این نتایج به جستجوی ترکیباتی که آلدئیدها را حذف می‌کنند، کمک کند و با این کار به فرمول‌بندی گزینه‌های دارویی مناسب کمک می‌کند.
این تحقیق پیامدهایی فراتر از بیماری‌های ژنتیکی دارد، زیرا یافته‌های آنها نشان می‌دهد که آسیب DNA ناشی از آلدئید ممکن است در روند پیری در افراد سالم نیز نقش داشته باشد. این مطالعه با مشخص کردن آلدئیدها به عنوان موادی که به پیری کمک می‌کنند، ارتباط پیچیده بین عوامل محیطی و پیری سلولی را روشن می‌کند. این تحقیق ممکن است پیامدهای مهمی برای سلامتی و طول عمر انسان داشته باشد.
