7 دارویی که باعث خشکی چشم می شوند

سندرم خشکی چشم یک بیماری مزمن جدی است. تولید ناکافی اشک در چشم‌ها می‌تواند باعث احساس خشکی یا احساس وجود شن در چشم و سوزش چشم‌ها شود.

به گزارش تکناک، دلایل مختلفی برای این بیماری وجود دارد و می تواند یک عارضه جانبی دارویی باشد. اگر چشمان شما خشک و تحریک شده است، شاید دارویی مصرف می‌کنید که دلیل خشکی چشم شما است.

افرادی که داروهای بدون نسخه و نسخه‌ای مصرف می‌کنند، ممکن است متوجه نشوند که قرص‌ها، اسپری‌ها، قطره‌ها و مایعات معمولی تا چه حد می‌توانند از رسیدن آب کافی به چشم جلوگیری کنند. خشکی چشم می تواند ناشی از مصرف داروهای سرماخوردگی، داروهای تجویزی قلب، درمان های آلرژی و غیره باشد.

افرادی که چندین دارو مصرف می کنند، چشم هایشان بیشتر در معرض خطر است.

اگر از داروهایی استفاده می کنید که باعث خشکی چشم شما می شود، با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید چگونه می توانید برای چشمان خود تسکین پیدا کنید.

در ادامه به رایج‌ترین داروهایی که باعث خشکی چشم می‌شوند، می‌پردازیم.

آنتی هیستامین ها و خشکی چشم

آنتی هیستامین هایی مانند فلوناز (فلوتیکاسون)، آلگرا (فکسوفنادین)، کلاریتین (لوراتادین)، زیرتک (سیتریزین) و بنادریل (دیفن هیدرامین) اثر هیستامین شیمیایی را که بدن در حمله خود علیه آلرژن ها تولید می کند، مسدود می کند.

آنتی هیستامین ها می توانند علائم آلرژی و سرماخوردگی از جمله عطسه، خارش، آبریزش چشم و آبریزش بینی را تسکین دهند. با این حال، آنها می توانند مشکلاتی برای چشمان شما نیز ایجاد کنند، مانند کاهش لایه اشک آبکی که آنها را مرطوب نگه می دارد.

این واقعیت که خشکی چشم علائمی مشابه آلرژی دارد می تواند گیج کننده باشد.

داروهای ضد احتقان بینی

دارویی که گرفتگی بینی را تسکین می دهد، ممکن است برای چشم ها چندان ملایم نباشد. داروهای ضداحتقان بدون نسخه، داروهایی هستند که برای کاهش علائم سرماخوردگی و آنفولانزا، تب یونجه و سینوزیت به کار می روند. آنها با باریک کردن رگ های خونی در غشای بینی کار می کنند که جریان خون را به بافت متورم بینی کاهش می دهد. این کار به بینی های بسته اجازه می دهد تا با سهولت بیشتری نفس بکشند.

داروهای ضد احتقان بینی به صورت قرص، مایعات و اسپری بینی عرضه می شوند. آنها تحت چندین نام تجاری حاوی موادی مانند فنیل افرین، سودوافدرین و اکسی متازولین فروخته می شوند. با این حال، مانند آنتی هیستامین ها، ضد احتقان ها تولید اشک را کاهش می دهند. برخی از محصولات موجود در داروخانه ترکیبی از یک آنتی هیستامین و یک ضد احتقان است که یک ضربه مضاعف برای چشم است.

داروهای کاهش دهنده فشار خون

افرادی که از داروهای تجویزی برای کاهش فشار خون و درمان برخی بیماری های قلبی استفاده می کنند نیز ممکن است دچار خشکی چشم شوند. به عنوان مثال، بتا بلوکرها، ضربان قلب، نیروی انقباض عضله قلب و انقباض عروق خونی را کاهش می دهند.. اما تصور می شود که این داروها حساسیت قرنیه که پنجره شفاف چشم است را کاهش می دهند. وقتی این اتفاق می‌افتد، می‌تواند محرک غدد اشکی را کاهش دهد تا اشک‌ها را آزاد کنند.

دیورتیک ها که به عنوان قرص های آب نیز شناخته می شوند، نوع دیگری از داروهای کاهش دهنده فشار خون هستند که با تشویق بدن به دفع بیشتر ادرار عمل می کنند. داروهایی مانند میکروزید (هیدروکلروتیازید) و لازیکس (فوروسماید) آب اضافی را از بدن و چشم ها خارج می کنند.

داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی و پارکینسون

الاویل (آمی تریپتیلین) که یک داروی ضد افسردگی سه حلقه ای است، و تیوریدازین که برای درمان اسکیزوفرنی تجویز می شود، از جمله داروهایی هستند که دارای اثرات آنتی کولینرژیک هستند. این داروها از انتقال برخی تکانه های عصبی جلوگیری می کنند و عوارض جانبی خاصی مانند خشکی چشم دارند.

آرتان (تری هگزی فنیدیل) که برای مبارزه با سفتی، لرزش و اسپاسم در بیماری پارکینسون استفاده می شود، دارای همان خواص آنتی کولینرژیک است. به طور معمول، یک عصب سالم خشکی چشم را حس می‌کند و سیگنالی را ارسال می‌کند تا رسیدن به مقصد و رها شدن، اشک از آن عبور می‌کند، اما وقتی این شبکه ارتباطی از بین می‌رود، پیام غیرقابل انتقال می‌شود و این مسئله منجر به خشکی چشم می‌شود.

داروهای محبوب مانند زولوفت (سرترالین) و پاکسیل (پاروکستین) به دسته متفاوتی از داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) تعلق دارند، اما می‌توانند باعث خشکی چشم نیز شوند.

هورمون درمانی و داروهای ضد بارداری خوراکی

هورمون درمانی تاثیر پیچیده ای بر خشکی چشم دارد. افرادی که برای درمان اثرات یائسگی از هورمون درمانی استفاده می کنند، به ویژه استروژن به تنهایی، احتمال بیشتری برای ابتلا به خشکی چشم دارند. خطر خشکی چشم در افرادی که پس از یائسگی استروژن استفاده می‌کنند، 70 درصد افزایش می‌یابد و افرادی که از ترکیب استروژن و پروژسترون استفاده می‌کرنند، 30 درصد بیشتر در معرض خطر خشکی چشم هستند.

همچنین به دلیل تغییرات هورمونی مرتبط با استفاده از قرص های ضدبارداری، احتمال ابتلا به خشکی چشم نیز بیشتر است. افرادی که از قرص های ضد بارداری استفاده می کنند، امتیاز SANDE بالاتری دارند که یک سیستم امتیازدهی از علائم خشکی چشم است. نمره بالا مربوط به خشکی چشم است.

رابطه دقیق بین هورمون ها و خشکی چشم نامشخص است. ممکن است استروژن بر غدد تولید کننده چربی چشم تأثیر نامطلوب بگذارد. استروژن همچنین ممکن است به لایه اشک را کاهش دهد.

داروی آکنه و خشکی چشم

متخصصان پوست گاهی اوقات ایزوترتینوئین را برای آکنه های شدید و زخمی یا آکنه هایی که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند، تجویز می کنند. این داروی قدرتمند پس از فروش با نام تجاری  Accutane، اثر خشک کننده ای بر غدد چربی دارد. این دارو باعث تحریک چشم ها و پلک ها، در میان سایر عوارض جانبی رایج می شود.

این دارو باعث کاهش تولید و ترشح کلی مخاط می شود.

سابقه بد داروی آکوتان شامل ارتباطی با نقص مادرزادی، افسردگی، افکار خودکشی و اختلالات روده است. اگرچه این دارو در سال 2009 از بازار خارج شد، نسخه های عمومی هنوز در دسترس هستند.

قطره چشم

ممکن است تعجب آور به نظر برسد، اما برخی از قطره های چشمی در واقع علائم خشکی چشم را تشدید می کنند.

از قطره‌هایی که چشمان شما را قرمز می‌کنند، اجتناب کنید. به عنوان مثال ویزین (تتراهیدروزولین چشمی) با باریک کردن رگ های خونی در چشم ها برای کاهش قرمزی عمل می کند اما وقتی قطره ها از بین می روند، عروق گشاد می شوند و می توانند دوباره ملتهب شوند.

نکته مهم این است که بفهمیم چه چیزی باعث قرمزی چشم شده است، نه اینکه سعی کنیم قرمزی را پنهان کنیم.