ارتش آمریکا می‌خواهد بالون‌های خودهدایت‌شونده‌ای به نام اِرواستات (Aerostat) را به ناوگان هوایی‌اش اضافه و از آن برای مقابله با تهدیدهای پیچیده استفاده کند.
به‌گزارش تکناک، ارتش ایالات متحده‌ی آمریکا می‌خواهد بالون‌های خود‌هدایت‌شونده را به ناوگان هوایی خود اضافه کند. بالون‌های هوایی خود‌هدایت‌شونده‌ی کوچک قرار است بازگشتی باشکوه را به ارتش ایالات متحده تجربه کنند؛ زیرا آمریکایی‌ها به‌دنبال ارتقای این بالون‌ها برای میدان‌های جنگی پیشرفته هستند.
این فناوری در اصطلاح نظامی امروزی اِرواستات (Aerostat) نام دارد و به‌عنوان تغییری در نظر گرفته می‌شود تا قابلیت‌های نظارتی و ارتباطی نظامی را گسترش دهد. ناگفته نماند که اِرواستات از کلمات هوا و استاتیک در زبان یونان باستان برگرفته شده است.
اِرواستات‌ها نوعی بالون یا هواپیما بدون موتور هستند که برای ماندن در هوا از گازهای سبک‌تر از هوا مثل هلیوم یا هیدروژن استفاده می‌کنند. این دستگاه‌ها برخلاف هواپیماهایی که با استفاده از نیروی پرتابی عمودی در هوا نگه داشته میشوند، براساس اصل شناوری کار می‌کنند. اِرواستات‌ها معمولاً برای انجام کارهای مختلفی مانند پایش و نظارت، مطالعات هواشناسی، تبلیغات یا حتی تفریح استفاده میشوند.
با افزایش تنش‌ها در بین قدرت‌های بزرگ جهان مثل چین و روسیه، ارتش ایالات متحده‌ی آمریکا به‌دنبال راه‌هایی برای مقابله با تهدیدهای پیچیده‌تری است که در دهه‌های اخیر در خاورمیانه تجربه کرده است.
فهرست مطالب
بازگشت بالون‌ها به ارتش آمریکا
در طول تاریخ، بالون‌ها نقش انکارناپذیری در عملیات نظامی ایفا کرده‌اند. در جنگ‌های جهانی اول و دوم، آنها محبوبیت فراوانی پیدا کردند؛ تا جایی که بالون‌های رگ‌بار شهرت یافتند. این بالون‌ها به کابل‌های فولادی متصل مجهز بودند و به‌عنوان اقدام دفاعی در‌برابر هواپیماهای دشمن که در ارتفاع پایین قرار داشتند، عمل می‌کردند. از آن زمان تاکنون، هوانوردی با تغییرات زیادی همراه بوده و به ابزار ضروری در فعالیت‌های نظارتی و شناسایی تبدیل شده است.
ارتش ایالات متحده‌ی آمریکا از بالون‌ها برای کاربرد‌های نظامی مثل نظارت و تشخیص تهدید و امنیت مرزی استفاده می‌کند. «سیستم تشخیص تهدید مداوم» و «سیستم حسگر شبکه‌ای بالابر دفاع موشکی حمله‌ی زمینی مشترک» دو نمونه‌ی مهم هستند؛ اما ممکن است در آستانه‌ی ارتقای مهارت دیگری باشند تا مرتبط بمانند.
لارینا آدامز در کنفرانس انجمن ارتش ایالات متحده‌ی آمریکا که اوایل این ماه در واشنگتن برگزار شد، اعلام کرد: «به‌نظر من، بالون‌ها مترادف با مبارزه‌ی قدیمی ضد‌شورش است.» او اضافه کرد:
می‌خواهیم بررسی کنیم تا ببینیم آیا می‌توانیم کاربرد بالون‌ها را در مأموریت‌های دیگری که ارتش در سال ۲۰۳۰ پشتیبانی می‌کند، گسترش دهیم یا خیر.
هدف این تلاش تبدیل این بالون‌ها به بالون‌های خودمختار است. این اتفاق کاهش نیاز به کارکنان و تدارکات و در‌عین‌حال بهبود تطبیق‌پذیری عملیاتی را نوید می‌دهد. اگرچه جزئیات مشخص نیست، بررسی‌های اخیر نشان داده است که در‌حال‌حاضر ویژگی‌های خودمختار در حال استفاده هستند. این پیشرفتهای فناوری می‌تواند راه را برای احتمالات مختلف از‌جمله پیاده‌سازی محموله‌های ضدپهپاد هموار کند که به‌طور بالقوه می‌تواند بازی را در مبارزه مداوم با تکثیر پهپاد‌ها در جنگ‌های پیشرته تغییر دهد.
لارینا آدامز گفت:
یکی از اولویت‌های من کمک به تجسم مجدد بالون‌هاست. ما این گفت‌وگوها را با گروه‌های مختلف ارتش آغاز کرده‌ایم تا بفهمیم چه نیاز‌هایی وجود دارد. علاوه‌براین، در حال بررسی صنعت هستیم تا ببینیم چه پیشرفت‌هایی به‌ارمغان آمده‌اند.
بالون‌ها راه‌حلی ایدئال برای رویارویی با مشکلات در حال تحول دنیای امروز هستند. قابلیت‌های بالون‌ها در ارائه‌ی نظارت و ارتباط مداوم در منطقه‌ای خاص، آنها را بسیار کارآمد می‌کند. آنها می‌توانند برای مدت طولانی در هوا بمانند و وسیله‌ای مقرون‌به‌صرفه برای حفظ حضور هوایی و افزایش آگاهی موقعیتی هستند.
بالون‌های مقاوم آینده
جدا از قابلیت‌های نظارتی، بالون‌ها می‌توانند به‌عنوان سکو‌های ارتباطی نیز عمل کنند. با کمک سیستم‌های ارتباطی پیشرفته، آنها می‌توانند به‌عنوان رله برای ارتباطات رادیویی و داده و تصویری عمل کنند و توانایی ارتش را برای حفظ ارتباطات ایمن و مطمئن در فواصل طولانی بهبود ببخشند.
بالون‌ها در عملیات‌های نظامی بسیار مفیدند؛ به‌ویژه زمانی‌که به رادار و سیستم‌های حسگر مجهز باشند. این سیستم‌ها به بالون‌ها کمک می‌کنند تا تهدیدهایی مانند هواپیما و هواپیماهای بدون سرنشین و وسایل نقلیه‌ی زمینی و سایر ادوات دشمن را شناسایی و ردیابی کنند. این قابلیت هشدار اولیه در عملیات‌های نظامی پیشرفتهای اهمیت دارد که در آن تشخیص تهدید در زمان واقعی ضروری است.
