در این مقاله شما را با زوایای پیدا و پنهان برنامه‌ی اپل ژورنال آشنا می‌کنیم.
به‌گزارش تکناک، برنامه‌ی اپل ژورنال آن‌قدر ساده است که احتمال دارد در ابتدا تصور کنید اشتباهی رخ داده است. کل برنامه فقط یک صفحه است: یک جدول زمانی از داده‌های ژورنالی شما با دکمه‌ای با علامت «+» در پایین صفحه. با ضربه‌زدن روی این دکمه، صفحه‌ای با چند گزینه ظاهر می‌شود که می‌توانید روی گزینه‌ی ورود جدید در بالا ضربه بزنید یا به یکی از درخواست‌های مجله پاسخ دهید.
هنگامی‌که در حال ایجاد ژورنال جدید هستید، عکس‌ها و ویدئوها را می‌توانید اضافه یا یادداشت صوتی ضبط یا مکان مرتبط با محتوای خود را ثبت کنید. وقتی به جدول زمانی نگاه کنید، با کمک فیلتر‌ها فقط محتوا‌های دارای عکس یا محتوا‌های ویژه‌ای را می‌توانید تماشا کنید که نشانه‌گذاری کرده‌اید. همچنین، از این برنامه می‌توانید استفاده کنید تا به شما یادآوری کند که هر‌روز به اپل ژورنال خود سر بزنید.
دقیقاً نمی‌دانیم که از برنامه‌ی اپل ژورنال چه انتظاری باید داشته باشیم؛ اما این برنامه خیلی ابتدایی است. تا آن‌جا که به‌نظر می‌رسد، دو دلیل وجود دارد که برنامه‌ی ژورنال اپل به نسخه‌ی پایدار IOS 17.2 اضافه شود:
- سلامتی و تندرستی برای اپل به‌عنوان شرکتی بزرگ بسیار مهم است و شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد ژورنال‌نویسی به‌طور منظم ایدهی خوبی است.
- از بسیاری جهات تلفن‌همراه شما در‌واقع مکان مناسبی برای ثبت وقایع روزانه است و به‌نوعی معمولاً این کار را برای شما انجام می‌دهد.
ایدهی پشت برنامه‌ی اپل ژورنال این است که تلفن‌همراه بتواند لحظات ثبت‌شده‌ی شما را تشخیص دهد. این یعنی جایی که بوده‌اید، با کسانی که تماس تصویری گرفته‌اید، تعداد ویدئو‌هایی که ضبط کرده‌اید و اطلاعات دیگری که فقط تلفن شما به آنها دسترسی دارد، می‌تواند بررسی کند و نتیجه بگیرد که احتمالاً این چیزی است که می‌خواهید به‌خاطر بسپارید و دوباره از آن بازدید کنید.
تلفن‌همراه شما تنها وسیله‌ای است که از تمام فعالیت‌های روزانه‌تان خبر دارد. با دسترسی به تمام این اطلاعات، برنامه‌ی اپل ژورنال می‌تواند جمع‌آوری اطلاعاتتان را شروع کند و از شما بخواهد که نه‌تنها آنها را به جدول زمانی شخصی خود اضافه کنید؛ بلکه چند لحظه هم درباره‌ی آنها فکر کنید.
این ایده‌ای واقعاً جذاب است؛ به‌ویژه به این دلیل که اپل فناوری یادشده که «API پیشنهادها برای لحظات» نام دارد، در‌دسترس سایر برنامه‌های ژورنال‌نویسی نیز قرار می‌دهد. تمام مراحل پردازش ماشینی در دستگاه شما اتفاق می‌افتد و برنامه‌ای که استفاده می‌کنید، فقط زمانی به اطلاعات مربوط به لحظات دسترسی دارد که یکی از اطلاعاتتان را برای افزودن به برنامه‌ی اپل ژورنال انتخاب کنید.
این برنامه درعین کارآمد‌بودن، معایب خودش را نیز دارد. برای مثال، زمانی را به‌یاد بیاورید که ویژگی On This Day فیسبوک خاطرات ناخوشایندی را به‌یاد مردم می‌آورد که ترجیح می‌دادند آنها را دوباره نبینند. برنامه‌ی ژورنال به اطلاعات بیشتری از فیسبوک دسترسی دارد و می‌تواند حتی بدتر از این هم انجام دهد.
شما می‌توانید روی اطلاعاتی تمرکز داشته باشید که برنامه‌ی اپل ژورنال برای پیشنهاد لحظه‌ها استفاده می‌کند. همچنین در‌صورت تمایل، آنها را می‌توانید کاملاً غیر‌فعال کنید. بااین‌همه، گزینه‌های غیر‌فعال‌کردن نیز ابتدایی هستند و خیلی بهتر می‌شود اگر Apple (American multinational technology company) در طول زمان گزینه‌های دقیق‌تری ارائه دهد. دیدن اینکه اپل چگونه فرایند تولید لحظه‌ها را مدیریت می‌کند و آیا برنامه‌های دیگر از فناوری API اپل ژورنال استفاده می‌کنند یا نه، جذاب خواهد بود.
روش دیگر برای وارد‌کردن اطلاعات به ژورنال اپل استفاده از گزینه‌ی اشتراک در آیفون است. شما می‌توانید لینک‌ها و رسانه‌ها را از وب یا بسیاری دیگر از برنامه‌ها ذخیره کنید تا برنامه‌ی ژورنال لینکی غنی از این اطلاعات بسازد. به‌طور‌کلی، برنامه‌ی اپل ژورنال جایگزین برنامه‌های دیگر نمی‌شود و تلاشی هم در این زمینه نمی‌شود. برنامه‌ی مذکور به‌قدری روی این موضوع متمرکز شده است که مکانی آسان برای تولید محتوا باشد و حتی به شما فرصت درست‌کردن تگ یا پوشه را نیز نمی‌دهد.
در‌حال‌حاضر، گمان می‌رود که ممکن است برنامه‌ی اپل ژورنال به‌عنوان برنامه‌ای ژورنال‌نویسی ابتدایی جذاب باشد؛ اما به‌احتمال زیاد نمی‌تواند بسیاری از افراد را متقاعد کند که دفترچه‌ی خاطرات روزانه‌شان را کنار بگذارند. این کاملاً درست است که تلفن‌همراهتان شما را می‌شناسد، درست بر‌خلاف سایر دستگاه‌هایی که از آنها استفاده می‌کنید و احتمالاً اپل حق دارد سعی کند تا از اطلاعاتتان برای بهبود زندگی شما استفاده کند.
وقتی به تمام مواقعی فکر می‌کنید که ساعت هوشمندتان درباره‌ی سلامتی‌تان به شما هشدار می‌دهد، تعجب می‌کنید که چطور دستگاه‌هایتان به این خوبی شما را می‌شناسند. آیا واقعاً تمام فعالیت‌های روی صفحه‌نمایش خود را انجام می‌دهیم؟ آیا واقعاً موظفیم تا از دستگاه‌هایمان بخواهیم که حال ما را بهتر کنند؟ آیا این آینده‌ی هوش مصنوعی است که به‌دنبالش هستیم؟
