یک مطالعه جدید نشان داده است که درمان با یک محافظ شیمیایی به کاهش تجمع پلاک های پروتئینی و بازیابی عملکرد شناختی در موش‌های مبتلا به بیماری آلزایمر کمک می کند.
به گزارش تکناک، این یافته ها می تواند به روش های جدیدی برای کمک به درمان این بیماری ناتوان کننده منجر شود.
اگرچه علل آسیب شناسی بیماری آلزایمر (AD) تاکنون به طور کامل شناخته نشده است، این بیماری با دو چیز مشخص می شود: زوال شناختی و تجمع پروتئین ها در مغز که معمولاً به عنوان رگه های تاو یا تجمعات بتا آمیلوئید شناخته می شوند که به عنوان لکه شناخته می شوند. حفظ هموستاز پروتئین یا پروتئوستاز برای عملکرد و بقای سلول حیاتی است، بنابراین تجمعات نابجای دیده شده در بیماری آلزایمر نشان دهنده عدم تعادل در پروتئوستاز است.
تجمعات پروتئینی رایج در آلزایمر استرس شبکه آندوپلاسمی (ER) را نیز افزایش می دهد. ER پروتئین‌هایی را برای عملکرد بقیه سلول تولید می‌کند و استرس زمانی رخ می‌دهد که پروتئین‌ها به اشتباه جمع شوند و واکنش پروتئین بازشده (UPR) را فعال کنند که یک فرآیند کنترل کیفیت پروتئین است که برای بازگرداندن پروتئوستاز طراحی شده است. در طول این فرآیند، یک پروتئین چپرون(محافظ) طبیعی به نام پروتئین ایمونوگلوبولین اتصال (BiP) که از تجمعات جلوگیری می کند، تولید می شود تا به تاخوردگی مناسب پروتئین کمک کند.
محققان دانشکده پزشکی پرلمن در دانشگاه پنسیلوانیا (پن) کشف کرده‌اند که مکمل BiP با یک چپرون شیمیایی دیگر، تجمع پروتئین را مهار می‌کند و پروتئوستاز و عملکرد شناختی را در موش‌های مبتلا به آلزایمر بازیابی می‌کند.
نیرینجی نایدو، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: با بهبود کلی سلامت عصبی و سلولی، می‌توانیم پیشرفت بیماری را کاهش داده یا به تعویق بیاندازیم. علاوه بر این، کاهش پروتئوتوکسیسیته که آسیب جبران ناپذیری به سلول است که به دلیل تجمع پروتئین های مختل شده و نادرست ایجاد می شود، می تواند به بهبود برخی از عملکردهای مغزی که قبلاً از دست رفته اند، کمک کند.
از مطالعات قبلی بر روی موش‌های پیر، محققان می‌دانستند که مکمل‌سازی سطوح BiP با 4phenylbutyrate (PBA) که یک چپرون شیمیایی است، کیفیت خواب و عملکرد تست‌های شناختی را بهبود می‌بخشد و به عادی سازی پروتئوستاز کمک می‌کند. برای مطالعه کنونی، آنها اثرات PBA را در موش‌های مبتلا به آلزایمر، با تجمع پروتئین‌های غیرطبیعی در مغزشان بررسی کردند.
اول، آنها تأیید کردند که موش‌ها نشانه‌هایی از پروتئوستاز ناکارآمد، از جمله فعالیت مزمن UPR و میزان پایین BiP را از خود نشان دادند. سپس آنها را با PBA درمان کردند و به این نتیجه رسیدند که به بازیابی علائم پروتئوستاز طبیعی در مناطق کلیدی مرتبط با حافظه مغز کمک می کند. این درمان توانایی موش‌ها را برای تمایز بین اجسام متحرک و جابه‌جا نشده در تست حافظه استاندارد نیز بازیابی کرد.
چه در اوایل زندگی موش‌ها و چه در اواخر زندگی، اثرات مشابهی مشاهده شد. درمان در اوایل زندگی و میانسالی نشانه هایی از مهار فرآیند تشکیل پلاک های آمیلوئید بتا را نشان داد.
محققان می‌گویند: در مجموع، داده‌های ما نشان می‌دهد که پروتئوستاز مختل شده و فعالیت مزمن UPR نقش کلیدی در بیماری آلزایمر ایفا می‌کند و مکمل‌سازی میزان چپرون برای بازگرداندن پروتئوستاز و شناخت در طول پارادایم‌های مداخله در مراحل اولیه و پایانی کافی است.
محققان می گویند یافته های آنها می تواند به درمان های جدیدی برای آلزایمر منجر شود زیرا FDA قبلا PBA را به عنوان درمانی برای سندرم های متابولیک ژنتیکی در کودکان، بیماری سلول داسی شکل و تالاسمی تایید کرده است.
این مطالعه در مجله Aging Biology منتشر شد.
