مطالعات جدید محققان دانشگاه راتگرز نشان می دهد که بزرگسالان سیگاری مبتلا به بیماری های روانی همچون اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی در صدر جدول مصرف کافئین در آمریکا قرار دارند.
به گزارش تکناک،جیل ام ویلیامز، مدیر بخش روانپزشکی اعتیاد در دانشکده پزشکی راتگرز رابرت وود جانسون، طی مطالعه ای متوجه شد که سیگاری های بزرگسال مبتلا به اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی نه تنها مشروب می خورند، بلکه بیشترین میزان مصرف کافئین را نیز دارند و در معرض بیشترین خطر عواقب منفی این ماده برای سلامتی خود هستند.
ویلیامز گفت: کافئین به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شود و حتی دارای برخی فواید برای سلامتی است. اما ما هنوز اثرات مغزی و روانپزشکی مصرف زیاد کافئین، به ویژه در میان سیگاری های مبتلا به بیماری روانی را بررسی نکردیم.
کافئین یکی از پرمصرف ترین داروهای روانگردان در ایالات متحده است که اثرات اصلی آن افزایش هوشیاری، توجه و دقت است. اکثر بزرگسالان سالم می توانند حداکثر 400 میلی‌گرم کافئین در روز را مصرف کنند، معادل حدود چهار فنجان قهوه دم کرده، که بی خطر است. اما مصرف بیش از 600 میلی گرم کافئین (caffeine : chemical compound) در روز توصیه نمی شود، زیرا می تواند منجر به اضطراب، بی خوابی، ترشح اسید معده بیش از حد و سوزش سردل شود.
به گفته ویلیامز، در مورد تأثیر کافئین بر عملکرد های اجرایی، مانند استدلال و تصمیم گیری، اطلاعات کمی وجود دارد و مطالعات انجام شده تاکنون عمدتاً شامل بزرگسالان سالم بدون هیچگونه بیماری روانی بوده است. با این حال، در مورد تأثیر مصرف زیاد کافئین بر علائم روانی یا خواب در بزرگسالان مبتلا به بیماری های روانی که سیگار می کشند، تحقیقات کافی انجام نشده است.
برای بررسی این موضوع، ویلیامز و همکارانش از دپارتمان روانشناسی راتگرز و دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو، داده های 248 فرد سیگاری بزرگسالی را که در آزمایش قبلی شرکت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
شرکت کنندگان در این مطالعه به دو دسته تقسیم شدند: یک دسته شامل سیگاری های مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی بودند و دسته دیگر شامل گروهی بدون هیچگونه بیماری روانی بودند اما همه شرکت کنندگان سیگاری بودند.
در ابتدای مطالعه، شرکت کنندگان نظرسنجی هایی در مورد سابقه مصرف سیگار، مصرف کافئین، سلامت جسمانی و بیماری های روانی تکمیل کردند. همچنین، محققان نمونه های خونی را برای اندازه گیری سطح کافئین در خون جمع آوری کردند.
محققان متوجه شدند که میزان مصرف کافئین در شرکت کنندگان مبتلا به اختلال دوقطبی و سپس بزرگسالان مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر از سایرین بوده است.همچنین، گروه تحت کنترل کمترین مقدار کافئین را مصرف می‌کردند.
ویلیامز بیان کرد که چندین نظریه برای توضیح رابطه بین مصرف کافئین و بیماری های روانی وجود دارد. یکی از این نظریه ها، رابطه قطعی بین مصرف کافئین و سیگار کشیدن است. براساس این نظریه، افراد مبتلا به بیماری های روانی دو تا سه برابر بیشتر از افراد عادی سیگار می کشند. بدین ترتیب، به دلیل افزایش قطران موجود در دود سیگار که متابولیسم کافئین را افزایش می دهد، سیگاری ها برای دستیابی به اثرات تحریک کننده سیگار، کافئین بیشتری مصرف می کنند.
به علاوه، ویلیامز به نظریه دیگری اشاره کرد که مصرف زیاد کافئین را با گیرنده های آدنوزین مرتبط می کند. این نظریه، درباره تأثیر احتمالی خود درمانی برای افراد مبتلا به بیماری های روانی است. به نظر می رسد که افراد مبتلا به بیماری های روانی در برابر انواع مواد اعتیاد‌آور آسیب پذیرتر هستند و به همین دلیل مستعد مصرف بیش از حد این مواد، هستند که طبیعتاً به عواقب منفی بیشتری نیز منجر می شود. به‌علاوه، محققان شواهدی پیدا کرده اند که نشان می دهد مصرف کافئین با خلق و خو به ویژه خلق و خوی بد، مرتبط است.
(زیرنویس عکس: .)
