گروهی از دانشمندان معتقدند که به ابزاری سریع و آسان برای تشخیص اوتیسم در کودکان دست یافته‌اند.
به گزارش تکناک، این دانشمندان مطالعه‌ای انجام دادند که در آن یک بازی ویدئویی یک دقیقه‌ای توانست کودکان مبتلا به اوتیسم را از کودکان سالم با دقت 80 درصد شناسایی کند.
دکتر باهر تونچ‌گنچ، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه ناتینگهام ترنت، می‌گوید: روش‌های کنونی برای تشخیص اوتیسم و ADHD دیگر جوابگوی نیازهای ما نیستند. تست‌های طولانی‌مدتی که معمولاً بر اساس گزارش‌های خود فرد یا ارزیابی‌های رفتاری از میزان تطابق فرد با هنجارهای اجتماعی انجام می‌شوند، به شدت به داوری‌های شخصی بستگی دارند و نمی‌توانند همیشه دقیق و معتبر باشند.
وی ادامه می‌دهد: ما به روش‌های عینی، سریع و مقرون به صرفه نیاز داریم که شواهد علمی محکمی پشت آنها باشد.
این تیم علمی که شامل محققانی از موسسه کندی کریگر در مریلند، دانشگاه جان هاپکینز و دانشگاه پنسیلوانیا است، امیدوارند که روش جدیدشان بتواند تفاوت‌ها را بهتر تشخیص دهد. علاوه بر شناسایی درست کودکان مبتلا به اوتیسم و تمایز آنها از کودکان سالم، آنها توانستند با دقت 70 درصد اوتیسم را از ADHD تشخیص دهند. این موضوع اهمیت دارد چون این دو اختلال اغلب مشابه هم به نظر می‌رسند و با هم تداخل دارند.
دکتر تونچ‌گنچ توضیح می‌دهد: اوتیسم و ADHD در 50 تا 70 درصد موارد همزمان باهم رخ می‌دهند. اساس تشخیص این دو اختلال بیشتر بر اساس رفتار افراد می‌باشد، اما این روش ممکن است باعث اشتباه شود. این مشکل مهم است چون درمان‌های هرکدام از این اختلالات کاملاً متفاوت هستند.
در این مطالعه، از 183 کودک خواسته شد تا حرکات رقص یک آواتار ویدیویی را شبیه‌سازی کنند. کودکان فقط باید یک دقیقه این حرکات را تقلید می‌کردند و دوربین‌هایی که جلوی آنها و پشت سرشان قرار داشت، عملکردشان را ضبط می‌کردند. سپس یک الگوریتم به نام CAMI (ارزیابی رایانه‌ای تقلید حرکات) به هر کودک امتیازی بین 0 و 1 می‌داد. این الگوریتم هر کودک را دو بار ارزیابی می‌کرد تا نتایج دقیق‌تری از عملکرد آنها به دست بیاورد.
یکی از نکات برجسته این مطالعه، استفاده از تقلید حرکات به عنوان یک روش تشخیصی است که آن را از سایر روش‌ها متمایز می‌کند.
دکتر تونچ‌گنچ در این‌باره می‌گوید: اوتیسم معمولاً با مشکلات اجتماعی و ارتباطی، مانند سختی در حفظ تماس چشمی یا درک هنجارهای اجتماعی، یا رفتارهای محدود و تکراری شناخته می‌شود. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهند که افراد مبتلا به اوتیسم مشکلات حسی و حرکتی نیز دارند، به طوری که تقریباً 88 درصد از افراد مبتلا به اوتیسم با مشکلات حرکتی روبرو هستند.
یکی دیگر از مزایای این روش، سرگرم‌کننده بودن آن است. کودکان نسل جدید از رقصیدن خوششان می‌آید.
دکتر تونچ‌گنچ می‌گوید: من شخصاً از اینکه کودکان چقدر از انجام این بازی لذت می‌بردند، هیجان‌زده شدم. واقعاً خوشحال‌کننده است که دیدیم توانستیم ابزاری توسعه دهیم که نه تنها دقیق و مفید است، بلکه لبخند را روی صورت کودکان می‌آورد.
سیستم‌های درمانی به راه‌حل‌هایی برای پاسخ به تقاضای زیاد ارزیابی‌های اوتیسم نیاز دارند، اما برخی از کارشناسان معتقدند که باید در فرآیند تشخیص دقت بیشتری به خرج داده شود.
آناوشکا پاتندن، مدیر مشارکت‌های تحقیقاتی انجمن ملی اوتیسم بریتانیا، به نگرانی‌هایی در این زمینه اشاره کرده و می‌گوید: اگرچه ما به راه‌حل‌هایی برای پاسخ به تقاضای زیاد نیاز داریم، اما باید در تشخیص اوتیسم دقت بیشتری داشته باشیم. ارزیابی‌ها باید توسط متخصصان به‌طور کامل و دقیق انجام شود.
وی همچنین افزود: نگران‌کننده است که این تحقیق پیشنهاد می‌دهد که کودکان مبتلا به اوتیسم باید حرکات دیگران را تقلید کنند. در حالت کلی ماسک زدن می‌تواند تاثیرات منفی بر سلامت روان، احساس و صحت تشخیص داشته باشد.
ماسک‌زدن به معنی سرکوب رفتارهای طبیعی افراد ناتوان از نظر عصبی برای ظاهر شدن به شکل افراد سالم است، که می‌تواند به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه انجام شود.
پاتندن افزود: ما معتقدیم که این مطالعه برای داشتن پیامدهای بالینی کافی نیست.
با وجود این، دکتر تونچ‌گنچ و گروهش امیدوارند که تحقیقات بیشتری انجام دهند و در حال بررسی این هستند که چگونه می‌توانند این رویکرد را به بیمارستان‌ها و پزشکان معرفی کنند. همچنین، CAMI می‌تواند برای افراد با نیازهای دسترسی خاص تنظیم شود زیرا به عنوان مثال، نیازی به ارتباط کلامی ندارد.
دکتر تونچ‌گنچ تأکید می‌کند: اوتیسم یک اختلال بسیار متنوع است. هر دو فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است ویژگی‌ها و چالش‌های متفاوتی داشته باشند. این امر نشان‌دهنده نیاز به ابزارهای تشخیصی مختلف است.
وی همچنین افزود: تشخیص درست برای یک کودک خیلی مهم است، زیرا می‌تواند کمک کند تا او به خدماتی دسترسی پیدا کند که زندگی‌اش را آسان‌تر کند، چه در مدرسه، دانشگاه، سیستم‌های قانونی یا محل کار.
