یک پژوهش بین‌المللی نشان داده است که آسیایی‌های باستان طولانی‌ترین مهاجرت انسان را در دوران کهن انجام داده‌اند.
به گزارش تکناک، این سفر، که بیش از ۲۰٬۰۰۰ کیلومتر طول داشته، از شمال آسیا آغاز شده و تا جنوبی‌ترین نقطه آمریکای جنوبی، در منطقه تیرا دل‌فوئگو آرژانتین، ادامه داشته است.
فهرست مطالب
همکاری جهانی برای کشف ریشه‌های مهاجرت انسانی
این مطالعه حاصل همکاری گسترده ۴۸ دانشمند از ۲۲ مؤسسه علمی جهانی بوده و با حمایت کنسرسیوم GenomeAsia100K انجام شده است. محققان با تحلیل DNA بیش از ۱٬۵۳۷ فرد از ۱۳۹ گروه قومی مختلف، مسیرهای مهاجرت بشر را از آفریقا تا آمریکای جنوبی بازسازی کردند.
پژوهشگران با استفاده از فناوری پیشرفته توالی‌یابی کامل ژنوم (Whole-genome sequencing) توانستند الگوهای وراثتی مشترک بین نسل‌ها را شناسایی کنند. این داده‌ها نه‌تنها زمان انشعاب جمعیت‌ها را مشخص می‌کند، بلکه نشان می‌دهد آنها چگونه خود را با شرایط محیطی کاملاً متفاوت سازگار کرده‌اند.
براساس این پژوهش، نخستین مهاجران حدود ۱۴٬۰۰۰ سال پیش به بخش شمالی آمریکای جنوبی، یعنی ناحیه‌ای که امروز پاناما و کلمبیا در آن قرار دارند، رسیده‌اند.
کاهش تنوع ژنتیکی و آسیب‌پذیری در برابر بیماری‌ها
دکتر کیم هیه لیم، یکی از پژوهشگران این مطالعه، توضیح می‌دهد: این مهاجران تنها بخش کوچکی از تنوع ژنی نیاکان خود را با خود به همراه بردند. کاهش تنوع ژنتیکی منجر به کاهش تنوع ژن‌های مرتبط با سیستم ایمنی شد که توانایی آنها را در مقابله با بیماری‌های مختلف محدود می‌کرد.
این مسأله می‌تواند توضیح دهد که چرا برخی جوامع بومی نسبت به بیماری‌هایی که توسط مهاجران بعدی مانند استعمارگران اروپایی وارد شدند، آسیب‌پذیرتر بودند.
سازگاری فوق‌العاده با محیط‌های متنوع
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که گروه‌های اولیه انسانی با وجود روبرو شدن با شرایط اقلیمی و زیستی بسیار متفاوت، توانستند خود را با محیط‌های مختلف تطبیق دهند. دکتر النا گوسارِوا، پژوهشگر اول این مطالعه، می‌گوید: یافته‌های ما بر توان فوق‌العاده سازگاری بومیان اولیه با محیط‌های گوناگون تأکید دارد. با استفاده از توالی‌یابی ژنومی با وضوح بالا، اکنون می‌توانیم تاریخ ژرف مهاجرت انسانی و اثرات ژنتیکی آن را بازسازی کنیم.
بازتعریف مفهوم تنوع ژنتیکی انسان
یکی دیگر از یافته‌های مهم این پژوهش، زیر سؤال بردن فرضیات قدیمی درباره تنوع ژنتیکی جهانی است.
پروفسور استفان شوستر، پژوهشگر ارشد مطالعه، اعلام کرد: مطالعه ما نشان می‌دهد که بیشترین تنوع ژنومی در جمعیت‌های آسیایی وجود دارد، نه اروپایی؛ و این تصورات پیشین به دلیل سوگیری در نمونه‌برداری مطالعات ژنتیکی بزرگ مقیاس بوده است.
شوستر افزود: این یافته‌ها، نگاه ما به جابه‌جایی تاریخی جمعیت‌ها را دگرگون می‌کند و پایه‌ای قوی‌تر برای مطالعات آینده درباره تکامل انسان فراهم می‌آورد. همچنین، اهمیت گنجاندن جمعیت‌های آسیایی در پژوهش‌های ژنتیکی را برای توسعه پزشکی شخصی‌سازی‌شده و سلامت عمومی برجسته می‌سازد.
پیامدهای علمی و پزشکی این پژوهش
درک عمیق‌تر از نقش مهاجرت، سازگاری و انزوا در شکل‌گیری ژنتیک انسان می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا سلامت جمعیت‌های امروزی را بهتر تحلیل کنند، سیاست‌های سلامت عمومی را هوشمندانه‌تر طراحی کنند و رویکردهای مؤثرتری در پزشکی فردمحور (Personalized Medicine) توسعه دهند.
این مطالعه در یکی از معتبرترین نشریات علمی جهان، یعنی Science منتشر شده و نشان‌دهنده گامی بلند در ترکیب ژنتیک، انسان‌شناسی و تاریخ مهاجرت بشر است.
