تولید دی اکسید کربن در آستانه ثبت یک رکورد جدید جهانی

دانشمندان روز جمعه در اجلاس آب و هوای COP27 در مصر گفتند که انتشار دی اکسید کربن از سوخت های فسیلی، عامل اصلی تغییرات آب و هوایی است و با رشد 1 درصدی در سال 2022 به بالاترین حد تاریخی خود خواهد رسید.

به گزارش تکناک، لن پیترز، مدیر تحقیقات موسسه تحقیقات آب و هوایی CICERO در نروژ، به خبرگزاری فرانسه گفت: نفت بیشتری پس از بهبود بیماری COVID استخراج می شود، علاوه بر این زغال سنگ و گاز بیشتری پس از رویدادهای اوکراین در دنیا مصرف می شود.

اولین پیش بینی های بررسی شده برای سال 2022 نشان می دهد که انتشار جهانی CO2 از همه منابع  از جمله جنگل زدایی و استفاده بی رویه از زمین به 40.6 میلیارد تن خواهد رسید که دقیقا معادل سطح ثبت در سال 2019 است.

داده‌ها نشان می‌دهند که علیرغم رویدادهای پس از بهبود بیماری همه‌گیر و بحران انرژی ناشی از جنگ در اوکراین، افزایش آلودگی کربنی ناشی از سوزاندن نفت، گاز و زغال‌سنگ با روندهای اساسی مطابقت دارد.

پیترز، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت که این روند بسیار نگران کننده است.

وی خاطرنشان کرد: اکنون میزان انتشار گازهای گلخانه ای 5 درصد بیشتر از زمانی است که توافقنامه پاریس در سال 2015 امضا شد. شما باید بپرسید: کی قرار است پایین بیایند؟

بودجه کربن

ارقام جدید نشان می‌دهند که کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به اندازه کافی برای رسیدن به هدف پاریس برای محدود کردن گرمایش جهانی در 1.5 درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن، چقدر سخت خواهد بود.

دانشمندان هشدار می دهند که گرمایش فراتر از این آستانه خطر ایجاد نقاط اوج خطرناک در سیستم آب و هوا را به همراه دارد.

گرمایش تقریبی 1.2 درجه سانتیگراد تا به امروز منجر به رسیدن به نقطه اوج آب و هوای شدیدا” مرگبار و پرهزینه شده است، از امواج گرما و خشکسالی گرفته تا سیل و طوفان های گرمسیری که با بالا آمدن دریاها ویرانگر تر شده اند.

برای دستیابی به هدف بلندپروازانه پاریس، انتشار گازهای گلخانه ای جهانی باید تا سال 2030 به میزان 45 درصد کاهش یابد و تا اواسط قرن به صفر خالص برسد و هر گونه انتشار باقیمانده با حذف CO2 از جو جبران شود.

برای رسیدن به یک جهان صفر خالص، (حالتی که در آن گازهای گلخانه ای که وارد جو می شوند با حذف از جو متعادل می شوند) انتشار گازهای گلخانه ای باید سالانه 7 درصد در طول هشت سال آینده کاهش یابد. برای در درک بیشتر این موضوع: در سال 2020، با تعطیلی بیشتر اقتصاد جهان، انتشار گازهای گلخانه ای تنها 6 درصد کاهش یافت.

در یک بازه زمانی طولانی تر، افزایش سالانه CO2 ناشی از استفاده از سوخت های فسیلی پس از افزایش سه درصدی سالانه از سال 2000 تا 2010، به طور متوسط به 0.5 درصد در سال در دهه گذشته کاهش یافته است.

بر اساس مطالعه ای که در Earth System Science Data که توسط بیش از 100 دانشمند انجام شده است، برای داشتن یک شانس 50/50 برای ماندن در محدوده 1.5 درجه سانتیگراد، میزان مجاز انتشار CO2 بشر باید  380 میلیارد تن باشد.

با توجه به روند فعلی انتشار 40 میلیارد تن در سال، این “بودجه کربن” در کمتر از یک دهه تمام خواهد شد. برای دو سوم شانس، بودجه یک چهارم کوچک می شود و در عرض هفت سال تمام می شود.

عمیقا ناراحت کننده است

در دهه‌های اخیر، دانشمندان معمولاً می‌توانستند یک خط مستقیم بین روند CO2 و اقتصاد چین، که برای حدود 15 سال بزرگترین آلوده کننده کربن در جهان بوده است، ترسیم کنند.

با این حال، در سال 2022، تولید CO2 چین تقریباً 1 درصد برای سال کاهش می یابد، که تقریباً به طور قطع نشان دهنده کندی اقتصادی مرتبط با سیاست سختگیرانه پکن در برابر کووید صفر است.

با این حال، در سال 2022، تولید CO2 چین تقریباً 1 درصد نسبت به سال گذشته کاهش می یابد، که تقریباً به طور قطع نشان دهنده کندی اقتصادی مرتبط با سیاست سختگیرانه پکن در برابر کووید صفر است.

علیرغم تلاش برای یافتن منابع جایگزین انرژی، از جمله زغال سنگ فشرده، اتحادیه اروپا در مسیر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود تقریباً میزان 0.8 درصد است.

انتشار گازهای گلخانه ای ایالات متحده احتمالاً 1.5 درصد و در هند 6 درصد افزایش خواهد یافت.

به‌روزرسانی سالانه داده ها همچنین نشان داد که توانایی اقیانوس‌ها، جنگل‌ها و خاک برای ادامه جذب بیش از نیمی از انتشار CO2 کند شده است.

Corinne Le Quere، یکی از نویسندگان این مقاله، استاد دانشگاه East Anglia، می گوید: انتشار دی اکسید کربن ضعیف تر از وضعیت موجود می شد اگر تأثیرات آب و هوای در حال تغییر نبودند.

مارک مازلین استاد اقلیم شناسی در دانشگاه کالج لندن می گوید: وضعیت جهانی انتشار کربن برای سال 2022 عمیقاً ناراحت کننده است.

برای داشتن هر گونه شانسی برای ماندن در زیر هدف توافق شده بین المللی 1.5 درجه سانتیگراد، ما باید سالانه کاهش زیادی در انتشار داشته باشیم که هیچ نشانه ای از آن وجود ندارد.