سیاهچاله ها در دو نوع مجزای کوچک و بزرگ وجود دارند. مدتهاست که فرضیه وجود گروهی مجزا در وسط این دو مطرح می شود و اکنون هابل شواهدی قوی برای یکی از این سیاهچاله های با جرم متوسط در یک خوشه ستاره ای نزدیک پیدا کرده است.
به گزارش تکناک، سیاهچاله های ستاره وار از رایج ترین نوع سیاهچاله ها هستند که جرم آنها از چند برابر تا چند ده برابر جرم خورشید است. سپس یک شکاف بزرگ بین آنها و نوع بعدی سیاهچاله ها وجود دارد که هیولاهای کلان پرجرم با جرم میلیون ها یا میلیاردها برابر خورشید است، که در مرکز کهکشان ها کمین کرده اند.
ستاره‌شناسان مدت‌ها گمان می‌کردند که سیاه‌چاله‌هایی با اندازه متوسط در وسط این محدوده وجود داشته باشد. اما به طرز عجیبی، شواهدی از آنها وجود ندارد. چند نامزد اینجا و آنجا دیده شده‌اند، اما هنوز هم می‌توان آنها را به اشیا و پدیده‌های دیگر نسبت داد.
در یک مطالعه جدید، دانشمندان ادعا می کنند که بهترین شواهد را برای وجود این نوع از سیاهچاله های مرموز پیدا کرده اند. این تیم داده‌های 12 ساله هابل و گایا را روی یک خوشه ستاره‌ای کروی به نام Messier 4 که در فاصله 6000 سال نوری از زمین قرار دارد را مورد بررسی قرار دادند.
به نظر می رسد که ستارگان این خوشه به دور یک جرم بزرگ در مرکز حلقه می زنند و با مشاهده حرکات آنها در این مدت زمان طولانی، دانشمندان می توانند جرم آن جسم مرکزی را محاسبه کنند. این عدد به حدود 800 برابر جرم خورشیدی رسید که کاملاً در محدوده یک سیاهچاله میانی قرار داشت.
البته، بدون شناسایی مستقیم جسم، دانشمندان نمی توانند به طور کامل تایید کنند که این یک سیاهچاله میانی است. اما اگر اینطور نباشد، اخترشناسان محاسبه کردند که برای ایجاد همین اثر به حدود 40 سیاهچاله با جرم ستاره ای نیاز است که در فضایی به وسعت یک دهم سال نوری جمع شده اند. این یک آرایش ناپایدار خواهد بود، که باعث می شود آنها ادغام شوند یا یکدیگر را از خوشه خارج کنند.
ادواردو ویترال، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: در حالی که نمی‌توانیم کاملاً تأیید کنیم که این نقطه گرانشی مرکزی است، می‌توانیم نشان دهیم که بسیار کوچک است. برای ما خیلی کوچک است که بتوانیم غیر از یک سیاهچاله بودن آن را توضیح دهیم. از طرف دیگر، ممکن است مکانیسم ستاره ای وجود داشته باشد که ما به سادگی از آن اطلاعی نداریم، حداقل در فیزیک فعلی.
