مطالعات جدید نشان می‌دهد که مانوز، یک قند با خواص ضدسرطانی است و تاثیر آن در کند کردن رشد سلول‌های سرطانی و افزایش اثربخشی درمان شیمیایی کاملا مشهود است.
به گزارش تکناک،مطالعات سنفورد برنهام پربیس و موسسه بین المللی سرطان اوزاکا، بینش جدیدی را در مورد خواص ضد سرطانی قند مانوز نشان داده است.
مانوز یک قند حیاتی است که در چندین فرآیند فیزیولوژیکی در بدن انسان نقش دارد و ثابت شده است که از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کند. این مطالعه که 18 ژوئن در مجله eLife منتشر شد، نشان می دهد که مانوز می تواند به عنوان یک درمان ارزشمند برای سرطان عمل کند.
دکتر هادسون فریز، مدیر برنامه ژنتیک انسانی در سنفورد برنهام پربیس و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: این قند می تواند در کنار سایر درمان ها به درمان سرطان کمک کند و از آنجایی که مانوز به طور طبیعی در سراسر بدن یافت می شود، می تواند درمان سرطان را بدون هیچ گونه عوارض جانبی نامطلوب، بهبود بخشد.
نقش مانوز در گلیکوزیلاسیون
مانوز نوعی قند است که بدن را به پروتئین ها متصل می کند. این فرآیند به تثبیت ساختار آنها و تسهیل تعامل آنها با سایر مولکول ها کمک می کند. این فرآیند که به عنوان گلیکوزیلاسیون شناخته می شود، برای زندگی حیاتی است و هرگونه نقص در گلیکوزیلاسیون با بیماری های نادر، اما اغلب مرگبار مرتبط است.
فریز می‌گوید: تا به حال امیدوارکننده‌ترین کاربرد درمانی مانوز برای درمان اختلالات مادرزادی گلیکوزیلاسیون بود، بیماری‌هایی که می‌توانند طیف وسیعی از علائم شدید را در سراسر بدن ایجاد کنند. اما ما معتقدیم که ممکن است راه‌هایی برای استفاده از مانوز در برابر سرطان و سایر بیماری‌ها نیز وجود داشته باشد.
مانوز، زنبور عسل و سرطان
اگرچه قبلاً ثابت شده است که مانوز رشد چندین نوع سرطان را در آزمایشگاه مهار می‌کند، اما مکانیسم اساسی آن هنوز مبهم است. برای رسیدگی به این موضوع، تیم تحقیقاتی یک خاصیت غیرمعمول مانوز را که در یک موضوع بعید مشاهده شده بود مورد مطالعه قرار دادند و آن هم چیزی نبود جز زنبورهای عسل.
فریز می‌گوید: بیش از یک قرن است که مشخص شده است که مانوز برای زنبورهای عسل کشنده است، زیرا نمی‌توانند آن را مانند انسان‌ها پردازش کنند و این مسئله به عنوان «سندرم زنبور عسل» شناخته می‌شود. ما می‌خواستیم ببینیم آیا رابطه‌ای بین سندرم زنبور عسل و خواص ضد سرطانی مانوز وجود دارد که می‌تواند منجر به رویکردی کاملاً جدید برای مبارزه با سرطان شود یا خیر.
یافته های تجربی و پیامدهای آینده
تیم تحقیقاتی با استفاده از سلول های سرطانی دستکاری ژنتیکی شده انسان از فیبروسارکوم (یک سرطان نادری که بافت همبند را تحت تاثیر قرار می دهد)، موفق به تکثیر سندرم زنبور عسل شدند. آنها متوجه شدند که در غیاب آنزیم لازم برای متابولیسم مانوز، سلول‌ها به آرامی تکثیر می‌شوند و به طور قابل توجهی مستعد شیمی‌درمانی می‌شوند.
فریز می‌گوید: ما متوجه شدیم که ایجاد سندرم زنبور عسل در این سلول‌های سرطانی باعث می‌شود که آنها نتوانند بلوک‌های سازنده DNA را سنتز و به طور عادی تکثیر کنند. این مسئله به توضیح اثرات ضد سرطانی مانوز که ما در آزمایشگاه مشاهده کرده‌ایم کمک می‌کند.
اگرچه استفاده از سندرم زنبور عسل به طور موثر می تواند به عنوان یک درمان کمکی امیدوارکننده برای سرطان عمل کند، اما محققان هشدار می دهند که از آنجایی که تأثیر آن به فرآیندهای متابولیکی مهم بستگی دارد، تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه کدام نوع سرطان بیشتر به مانوز پاسخ می دهد، مورد نیاز است.
پتانسیل قندهای گلیکوزیلاسیون برای درمان سرطان
فریز می‌گوید: اگر بتوانیم سرطان‌هایی را پیدا کنیم که دارای فعالیت آنزیمی کم هستند که مانوز را پردازش می‌کند، درمان آنها با مانوز می‌تواند به اندازه کافی برای موثرتر کردن شیمی‌درمانی کمک کند. بسیاری از مردم تصور می‌کنند که شما همیشه درمان‌هایی را در پاسخ به بیماری کشف می‌کنید، اما گاهی اوقات یک ماده زیستی را پیدا می‌کنید که می‌تواند برای درمان مفید باشد و سپس باید بیماری مطابق با آن را پیدا کنید.
در همین حال، این مطالعه پتانسیل گسترده قندهای دخیل در گلیکوزیلاسیون را برای درمان سرطان حوزه‌ای از تحقیقات است که هنوز در مراحل اولیه خود است، نشان می‌دهد.
فریز می‌افزاید: گلیکوبیولوژی متابولیسم قند در سلول‌های سرطانی هنوز یک مرز ناشناخته است و می‌تواند گنجینه‌ای از درمان‌های موثر باشد که منتظر کشف شدن هستند.
