چین به تازگی یک ابزار جدید طراحی کرده است که میتواند جنگندههای رادارگریز آمریکا، مانند F-35 و F-22 را شناسایی کند.
به گزارش تکناک، این فناوری بر پایه یک دستگاه تجاری اصلاحشده توسعه یافته و قادر است امواج راداری را شبیهسازی کند تا شناسایی هواپیماهای رادارگریز به صورت مؤثرتر انجام شود.
در حالی که فناوری ایالات متحده برای هواپیماها و دیگر تجهیزات نظامی اهمیت زیادی دارد، تحقیقات اخیر چینیها نشان میدهد که شاید این فناوری قابل نفوذ باشد. LPIR که برای پنهان نگه داشتن سیگنالهای راداری به طور استراتژیک طراحی شده است، بخشی از سیستمهای راداری پیشرفته ایالات متحده است، که در هواپیماهای جنگی مانند F-35 Lightning II، F-22 Raptor و بمبافکن B-2 Spirit به کار میرود.
فهرست مطالب
LPIR چیست؟
رادارهای با احتمال شناسایی کم (LPIR) به گونهای طراحی شدهاند که به راحتی توسط سیستمهای راداری دشمن شناسایی نشوند. این رادارها، سیگنالهای ضعیف منتشر میکنند و از تغییر فرکانسها و موجهای نویزی بهره میبرند تا خود را پنهان نگه دارند. این طراحی، تفاوت عمدهای با سیستمهای راداری سنتی دارد، که سیگنالهای قوی و متمرکز را ارسال میکنند و به راحتی قابل شناسایی هستند.

این فناوری به ایالات متحده امکان میدهد که بدون جلب توجه، به کشف اهداف بپردازد، اما در عین حال، به دلیل ویژگیهای خاص آن، قابل شناسایی نیست.
چگونه چین این فناوری را شبیهسازی کرده است؟
طبق گزارشها، مؤسسه ۳۸ام تحقیقات گروه فناوری الکترونیک چین با استفاده از دستگاههایی که اغلب در ارتباطات مخابراتی کاربرد دارند، توانسته است امواج راداری را شناسایی و منبع آنها را با دقت بالا شبیهسازی کند. یکی از این دستگاهها، TFN RMT744A در اصل یک ابزار تجاری است، اما در آزمایشهای میدانی، عملکردی مشابه حسگرهای نظامی دارد.
این دستگاه قادر است کشف دقیق منابع راداری را در فاصله ۱۰ تا ۱۳.۵ میلیمتری شبیهسازی کند، حتی زمانی که دستگاههای جاسوسی و پارازیتها فعال باشند.
پیامدهای استراتژیک شناسایی جنگندههای رادارگریز
اگر ادعاها در مورد این دستگاه درست باشد، این موضوع میتواند به طور قابل توجهی مزیت رادارهای ایالات متحده را کاهش دهد. در واقع، اگر یک کشور بتواند این رادارها را شبیهسازی کند، قادر خواهد بود هواپیماها و سایر تجهیزات رادارگریز را ردیابی کند یا هدف قرار دهد.
همچنین این فناوری جدید سؤالاتی جدی در مورد استراتژیهای رادارگریزی در آینده ایجاد میکند. با توجه به اینکه تکنولوژی شبیهسازی راداری به طور فزایندهای ارزان و پیچیدهتر میشود، ممکن است کشورهای بیشتری توانایی شبیهسازی این نوع رادارها را پیدا کنند. به همین دلیل، کشورهایی که به شدت به فناوری پنهانکاری راداری وابسته هستند، باید به بازنگری در استراتژیهای خود و سرمایهگذاری در روشهای جدید مقابله با تهدیدها بیاندیشند.

راهکارهای مقابله با شناسایی جنگندههای رادارگریز
این تغییرات نشان میدهند که استفاده از فناوریهای تجاری برای شبیهسازی رادارهای پیشرفته نظامی میتواند هزینهها را کاهش دهد و در عین حال به کشورها امکان میدهد که با این تهدیدات مقابله کنند. با توجه به اینکه جنگهای الکترونیکی و راداری نقش مهمی در درگیریهای نظامی دارند، لازم است که مقررات و راهکارهای جدیدی برای مدیریت این چالشها ایجاد شود.
این پیشرفتها میتوانند باعث تغییرات عمدهای در توازن قدرت جهانی شوند، همچنین بر نحوه طراحی سیستمهای رادارگریز و دفاعی آینده تأثیر بگذارند.