یک یوتیوبر ماینکرفت را روی چاپگر رسید بازی کرد + ویدئو

اجرای ماینکرفت روی چاپگر حرارتی نشان می‌دهد که خلاقیت گیمرها مرزی ندارد و حتی چاپگر رسید می‌تواند به نمایشگر بازی تبدیل شود.

به گزارش سرویس فناوری تک‌ناک، به نظر می‌رسد بازی‌کردن روی نمایشگرهای نامتعارف به روندی محبوب در میان علاقه‌مندان به دنیای کامپیوتر تبدیل شده است. پس‌از آنکه ماه گذشته گیمری بازی Battlefield 6 را روی صفحه‌نمایش کوچک خنک‌کننده CPU اجرا کرد، اکنون یوتیوبری با نام مستعار «اسمیلی» (Smelly) این چالش را وارد مرحله جدیدی کرده است. او در ویدئویی که به‌تازگی منتشر کرده، موفق شد بازی محبوب ماینکرفت (Minecraft) را با استفاده از چاپگر حرارتی رسید به‌عنوان تنها نمایشگر خود اجرا و بازی کند.

این تجربه که در ویدئو او ثبت شده است، نشان می‌دهد که اسمیلی اوقات چندان خوشی را در دنیای مکعبی ماینکرفت سپری نمی‌کند. درحالی‌که چاپگر با سرعت درخورتوجهی تصاویر جدید را چاپ می‌کند، نرخ فریم نهایی که حدود ۰/۵ فریم‌برثانیه تخمین زده می‌شود، حتی بزرگ‌ترین مشکل او نیست.

مشکل اصلی که این یوتیوبر در تمام طول ویدئو با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، ماهیت تک‌رنگ و کنتراست شدید تصویری است که چاپگر تولید می‌کند. این دستگاه با تبدیل دنیای رنگارنگ ماینکرفت به تصویر سیاه‌وسفید با آستانه‌بندی شدید، عملاً تشخیص محیط و موانع و دشمنان را ناممکن می‌کند.

اسمیلی در بخشی از ویدئو با ناامیدی می‌گوید: «نمی‌توانم چیزی ببینم. همه‌چیز فقط سفید است.» او در تلاش برای بقا، به‌شدت به نشانه‌های صوتی بازی متکی است تا بفهمد در اطرافش چه می‌گذرد؛ اما این سرنخ‌ها نیز اغلب کافی نیستند.

در اواسط ویدئو، به نظر می‌رسد که او تا حدودی به این دنیای عجیب‌وغریب عادت کرده است؛ اما مشکل بزرگ‌تری در انتظارش بود. زمانی که او تلاش می‌کند تا به بخش موجودی (Inventory) خود دسترسی پیدا کند، فاجعه کامل می‌شود. تصویری که روی کاغذ چاپ می‌شود، شکلی کاملاً تشخیص‌ندادنی است که با فضای خاکستری تیره احاطه شده است.

تامزهاردور می‌نویسد که این اقدام اسمیلی بخشی از فرهنگی دیرینه در میان گیمرهای کامپیوتر است که از به‌چالش‌کشیدن محدودیت‌های سخت‌افزاری لذت می‌برند. این روند که گاهی از روی ضرورت و گاهی صرفاً برای سرگرمی انجام می‌شود، یادآور تلاش‌های بی‌شماری برای اجرای بازی کلاسیک Doom روی دستگاه‌های نامناسبی مانند دستگاه آزمایش بارداری و کلیدهای کیبورد و حتی ماشین‌های چمن‌زنی است.

اقدام اسمیلی باردیگر ثابت می‌کند که برای جامعه خلاق گیمرها، پرسش «آیا می‌توان این کار را انجام داد؟» اغلب مهم‌تر از «چرا باید این کار را انجام داد؟» است و این روحیه کنجکاوی همچنان به خلق لحظات به‌یادماندنی و سرگرم‌کننده در دنیای فناوری ادامه می‌دهد.