رقابت ایلان ماسک و جف بزوس برای ساخت ایستگاه‌های سوخت‌گیری مداری

شرکت‌های اسپیس‌ایکس ایلان ماسک و بلو اوریجین جف بزوس در حال توسعه فناوری‌های پیشرفته‌ای برای ساخت اولین جایگاه‌های سوخت مداری هستند.

به گزارش تک‌ناک، ایلان ماسک و جف بزوس در رقابتی تازه به‌دنبال ساخت ایستگاه‌های سوخت‌گیری مداری هستند. فناوری‌ یادشده می‌تواند سفرهای فضایی بشر به ماه و مریخ و اعماق منظومه شمسی را متحول کند. شرکت اسپیس‌ایکس به رهبری ماسک و شرکت بلو اوریجین به رهبری بزوس هر‌کدام به‌طور جداگانه در حال طراحی سامانه‌هایی هستند که امکان سوخت‌گیری مجدد فضاپیماها پس‌از پرتاب از زمین را فراهم می‌کند. این ایده‌ نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ مطرح شد و حالا به هسته اصلی برنامه‌های بلندپروازانه شرکت‌های خصوصی فضایی تبدیل شده است.

به نقل از تک‌اسپات، یکی از موانع بزرگ‌ سفرهای فضایی، محدودیت سوخت است. در برنامه آپولو، موشک ساترن ۵ با وزن ۶/۵ میلیون پوند پرتاب شد که ۵/۵ میلیون پوند آن فقط سوخت بود. مهندسان معتقدند که با امکان سوخت‌گیری در مدار، می‌توان محموله‌های سنگین‌تر و فضانوردان بیشتری را به اعماق فضا اعزام کرد. با‌این‌حال، مدیریت سوخت‌های مایع در دماهای بسیار پایین، مشکل اصلی این فناوری است. این سوخت‌ها در شرایط خلأ به‌سرعت گرم و تبخیر می‌شوند و به سامانه‌های سرمایشی پیشرفته نیاز دارند. مدیرعامل بلو اوریجین اعلام کرده است که شرکتش پیشرفت‌های درخورتوجهی در جلوگیری از تبخیر سوخت کرده است؛ اما کارشناسان همچنان بر پیچیدگی‌های فنی و رفتار پیش‌بینی‌نشدنی مایعات در شرایط بی‌وزنی تأکید می‌کنند.

اسپیس‌ایکس تاکنون چندین آزمایش اولیه درزمینه انتقال سوخت در فضا انجام داده است. این شرکت قصد دارد با استفاده از ناوگان استارشیپ، انبار سوخت مداری ایجاد کند که با پروازهای مکرر تانکرها تکمیل می‌شود و سپس فضاپیمای حامل فضانوردان را برای سفر به ماه سوخت‌گیری کند. تخمین‌ها نشان می‌دهد که هر مأموریت ممکن است نیازمند ۱۰ تا ۴۰ پرتاب باشد. در مقابل، بلو اوریجین برنامه‌ای متفاوت دارد. این شرکت از وسیله «ترانسپورتر» استفاده خواهد کرد که با موشک سنگین «New Glenn» به مدار پرتاب می‌شود. ترانسپورتر وظیفه انتقال سوخت به مدار ماه را برعهده دارد تا فضاپیمای فرودگر دیگری را برای مأموریت‌های سرنشین‌دار آماده کند. ناسا هم‌اکنون این طرح را در چهارچوب برنامه آرتمیس بررسی می‌کند.

اگرچه برخی از کارشناسان صنعت فضا درباره آمادگی این فناوری در بازه زمانی تعیین‌شده برای مأموریت‌های ناسا ابراز تردید کرده‌اند، اسپیس‌ایکس و بلو اوریجین با جدیت مسیر توسعه را ادامه می‌دهند. ایلان ماسک نیز اخیراً اعلام کرده است که احتمال پرواز استارشیپ به مریخ در سال ۲۰۲۶ «بسیار اندک» است و نخستین پرواز بدون سرنشین در سه‌ونیم سال آینده و نخستین پرواز سرنشین‌دار در حدود پنج‌ونیم سال آینده محتمل‌تر خواهد بود. همچنین، او ایجاد شهر خودکفای مریخی را در بازه ۲۰ تا ۳۰ سال آینده امکان‌پذیر دانست.

به باور متخصصان، تحقق فناوری سوخت‌گیری مداری نه‌تنها برای دستیابی به مریخ، بلکه برای گسترش حضور پایدار بشر در فضا حیاتی است. همان‌طورکه کارشناسان تأکید می‌کنند، بدون ایستگاه‌های سوخت‌گیری مداری آینده سفرهای فضایی انسان با محدودیت‌های جدی مواجه خواهد شد.