فهرست مطالب
دانشمندان دانشگاه بریتیش کلمبیا (UBC) روش جدیدی برای رساندن انسولین به بدن ایجاد کرده‌اند، که در آن بیماران فقط چند قطره انسولین را زیر زبان خود می‌ریزند.
به گزارش تکناک، دانشمندان به‌تازگی یک جایگزین احتمالی و کم‌تهاجمی برای بیماران دیابتی که از تزریق روزانه رنج می‌برند، پیدا کرده‌اند.
یکی از مشخصه‌های دیابت، ناتوانی در تولید انسولین کافی برای تنظیم میزان گلوکز خون است. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، چند بار در روز به انسولین نیاز دارند، که معمولاً از طریق تزریق زیرپوستی آن را به بدن خود می‌رسانند. این کار نه تنها آزاردهنده است، بلکه امکان دارد پایبندی به آن برای بیماران سخت باشد و باعث ایجاد زباله‌های زیستی خطرناک می‌شود.
امروزه روش‌های کمتر تهاجمی با میزان موفقیت‌های مختلف، در حال توسعه هستند. تکنیک‌های تجربی شامل توسعۀ ایمپلنت‌های قابل کنترل یا تکه‌های اولتراسوند است، که داروها را به صورت مستقیم از طریق پوست به بدن می‌رسانند، امّا هدف اصلی این تحقیق جدید، تحویل انسولین خوراکی است. مصرف یک قرص ساده بدون درد، کاری است که در حال حاضر بسیاری از مردم روزانه انجام می‌دهند.
01
از 01موانع و راهکارها
با وجود این هنوز چند مشکل در این مورد وجود دارد. انسولین یک مولکول شکننده است که در حرکت از طریق معده به روده زنده نمی‌ماند و امکان دارد در آنجا به جریان خون جذب شود. کپسوله کردن آن در مواد مختلف می‌تواند مؤثر باشد، امّا انسولین ابتدا از طریق کبد متابولیزه می‌شود که شاید ساختار آن را تغییر دهد.
محققان در مطالعۀ جدید سیستم نوینی را توسعه دادند که ممکن است همچنان انسولین خوراکی نامیده شود، فقط به جای اینکه بلعیده شود، به شکل قطره‌هایی در زیر زبان قرار می‌گیرد. این روش که به عنوان تجویز زیرزبانی شناخته می‌شود، برای داروهایی که در معده زنده نمی‌مانند مفید است. این روش مؤثر می‌باشد، چرا که بافت زیر زبان حاوی مویرگ‌های زیادی است که به دارو اجازه می‌دهد به سرعت در جریان خون منتشر شود.
به‌طور معمول این روش برای انسولین خوب کار نمی‌کند، چرا که انسولین یک مولکول بزرگ است که نمی‌تواند به راحتی از سلول‌ها عبور کند. بنابراین محققان آن را با یک پپتید نافذ به سلول (CPP) که از محصولات جانبی ماهی ساخته شده است، مطابقت دادند که سلول‌ها را متخلخل‌تر می‌کند.
محققان این تکنیک را بر روی موش‌ها آزمایش کردند. هنگامی که انسولین با CPP جفت شد، با موفقیت به جریان خون رسید و میزان گلوکز خون را تقریباً به میزان انسولین تزریقی، کنترل کرد. بدون پپتید راهنما، انسولین مقداری در مخاط دهان گیر می‌کرد.
محققان اکنون درحال کار برای گرفتن مجوز این فناوری هستند.
این سیستم در دو مقالۀ جدید در مجلۀ Journal of Controlled Release توضیح و منتشر شده است.
