راهکار جدید دانشمندان برای جلوگیری از ششمین انقراض بزرگ حیات

در تحقیق جدیدی که منتشر شده است، پژوهشگران بر لزوم حفاظت از ۱.۲ درصد از سطح زمین تأکید دارند تا از ششمین انقراض دسته‌جمعی جانداران زمین جلوگیری شود.

به گزارش تک‌ناک، این مطالعه نشان می‌دهد که حفاظت از این مناطق، که شامل مکان‌های حیات‌بخش برای گونه‌های در معرض خطر است، می‌تواند به حفظ تنوع زیستی و جلوگیری از انقراض‌های آینده کمک کند. برای این پروژه هزینه‌ای حدود ۳۴ میلیارد دلار در سال تخمین زده شده است.

حفظ نقاط مهم برای تنوع زیستی که تنها 1.22 درصد از سطح زمین را تشکیل می‌دهند، می‌تواند انقراض را متوقف و از کرۀ زمین برای نسل‌های آینده محافظت کند.

در یک مطالعۀ انقلابی جدید، گروهی از حافظان محیط‌زیست و دانشمندان نشان داده‌اند که با حفظ بخش کوچکی از سطح زمین، می‌توانیم از تنوع زیستی باقی‌مانده محافظت کنیم. این استراتژی مقرون به‌صرفه و عملی می‌‌تواند به نجات گونه‌های در خطر انقراض کمک کند و حفاظت از حیات وحش زمین را برای نسل‌های آینده تضمین نماید.

دکتر اریک دینرستین، نویسندۀ اصلی این مقاله که در مجلۀ Frontiers in Science منتشر شده است، گفت: بیشتر گونه‌های روی زمین نادر هستند. در تحقیق خود با بزرگنمایی بر روی این نادر بودن، متوجه شدیم که برای جلوگیری از ششمین انقراض بزرگ حیات روی زمین، تنها به 1.2 درصد از سطح زمین نیاز داریم.

نجات کرۀ زمین اولویت اصلی است

برای دستیابی به اهداف بلندپروازانۀ حفاظتی، 1.2 میلیون کیلومتر مربع دیگر از زمین بین سال‌های 2018 تا 2023 محافظت شد. امّا آیا این مناطق حفاظتی جدید به‌طور مؤثر از تنوع زیستی حیاتی محافظت می‌کنند؟ دینرستین و همکارانش تخمین زدند، گسترشی که در سال‌های 2018-2023 انجام شد، تنها 0.11 میلیون کیلومتر مربع را با گونه‌های محدود و در معرض خطر پوشش می‌دهد. برنامۀ حفظ حیات وحش نیز کلیدی برای توقف و معکوس کردن بحران آب و هوا است.

دانشمندان کار خود را با نقشه‌برداری از کل جهان، با استفاده از شش لایه دادۀ تنوع زیستی جهانی آغاز کردند. با ترکیب این لایه‌های داده با نقشه‌های مناطق حفاظت‌شدۀ موجود و تجزیه و تحلیل کسری پوشش زمین، با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای برای شناسایی زیستگاه باقی‌ماندۀ موجود برای گونه‌های کمیاب و در معرض تهدید، دانشمندان توانستند بحرانی‌ترین و در حال حاضر حفاظت‌نشده‌ترین مناطق تنوع زیستی را شناسایی کنند. آنها این موارد را الزامات حفاظتی نامیدند، که یک طرح جهانی برای کمک به کشورها و مناطق برای برنامه‌ریزی حفاظت در سطح محلی‌تر است.

این 16825 منطقه که حدود 164 مگا هکتار را پوشش می‌دهند، می‌توانند از تمام انقراض‌های پیش‌بینی‌ شده در صورت حفاظت کافی، جلوگیری کنند. فقط حفاظت از مکان‌های یافت‌ شده در مناطق استوایی می‌تواند از اکثر انقراض‌های پیش‌بینی شده جلوگیری نماید. 38 درصد از الزامات حفاظتی نیز بسیار نزدیک به مناطق حفاظت شده از قبل هستند، که همین موضوع می‌تواند جذب آنها در مناطق حفاظت شده یا یافتن راه‌های دیگر برای حفاظت از آنها را آسان‌تر کند.

اندی لی که یکی از پژوهشگران در این زمینه گفت: این مناطق خواستگاه بیش از 4700 گونه در معرض تهدید در برخی از متنوع‌ترین گونه‌های زیستی و در عین حال در معرض خطر اکوسیستم‌های جهان هستند. این مناطق نه تنها شامل پستانداران و پرندگانی می‌شوند که به زیستگاه‌های بزرگ دست نخورده متکی هستند (مانند: تامارا در فیلیپین و ماکاک سلبس در سولاوسی اندونزی)، بلکه شامل دوزیستان محدود شده و گونه‌های گیاهی کمیاب نیز می‌شوند.

هزینۀ حفاظت

برای محاسبۀ هزینۀ این حفاظت، دانشمندان با استفاده از داده‌های صدها پروژۀ حفاظت از زمین در طول 14 سال، تخمین هزینه را برآورد کردند. تجزیه و تحلیل آنها برای نوع و مقدار زمین به دست آمده، همچنین عوامل اقتصادی خاص هر کشور محاسبه می‌شود. این اعداد تقریبی هستند، چرا که گزینه‌های خرید زمین یا اجارۀ بلندمدت هر کدام هزینه‌های متفاوتی دارند. ذی‌نفعان در سراسر جهان از جمله مردم بومی، جوامع دارای صلاحیت قضایی بر مناطق حفاظتی ضروری و سایر اعضای جامعه، باید تصمیم بگیرند که کدام گزینه برای آنها بهتر است.

لی بیان کرد: تحلیل ما تخمین زد که حفاظت از الزامات حفاظتی در مناطق استوایی حدود 34 میلیارد دلار در سال طی پنج سال آینده هزینه خواهد داشت. این رقم کمتر از 0.2 درصد تولید ناخالص داخلی ایالات متحده، کمتر از 9 درصد از یارانه‌های سالانه برای صنعت سوخت‌های فسیلی جهانی و کسری از درآمد حاصل از صنایع معدنی و کشاورزی در هر سال است.

حفظ تنوع زیستی به معنای حفاظت از پوشش جنگلی زمین است، که به عنوان یک مخزن کربن عمل می‌کند. با حفاظت از مناطق جنگلی غنی از کربن و حیات وحش، از گونه‌های در معرض تهدید و انسان‌ها محافظت می‌شود. اولین قدم حیاتی تأمین امنیت الزامات حفاظتی است.

دینرستین تأکید کرد: ما برای نسل‌های آینده خود چه چیزی به جا می‌گذاریم؟ یک زمین سالم و پر جنب و جوش برای نسل‌های آینده حیاتی است. پس ما باید از بحران انقراض جلوگیری کنیم. الزامات حفاظتی، ما را به انجام این کار سوق می‌دهند. ‌برنامه‌ریزی حفظ مناطق حفاظت شده بسیار مهم است و تضمین می‌کند که منابع کرۀ زمین تا حد امکان حفظ می‌شود.