پیری فرآیندی اجتناب ناپذیر است که با کاهش تدریجی عملکرد سلول، بافت و اندام مشخص می شود. تحقیقات نشان داده پیری با طیفی از بیماری ها مانند دیابت، چاقی، بیماری های قلبی، تخریب عصبی و سرطان مرتبط است.
به گزارش تکناک، از آنجایی که دانشمندان و پزشکان به طور خستگی ناپذیر، هدف بلندپروازانه کاهش سرعت پیری را دنبال می کنند، همواره زوال سلولی به عنوان مکانیزم پیچیده مرتبط با پیری سلول ها و بافت ها در مرکز توجه قرار می گیرد.
اگر سلول های داخل بدن را مانند کارخانه هایی کوچک تصور کنیم، پس در داخل این کارخانه ها نیروگاه های کوچکی به نام میتوکندری وجود دارد. این نیروگاه ها به بدن ما کمک می کنند تا قند را به انرژی تبدیل کند که مانند سوخت برای سلول های ما است. اما در حین انجام این کار، مواد زائدی ایجاد می کنند که می توانند مضر باشند.
با گذشت زمان، این مواد زائد می توانند تجمع کنند و به ماشین های ظریف داخل میتوکندری آسیب وارد کنند. این آسیب یکی از دلایلی است که بدن ما شروع به نشان دادن علائم پیری می کند.
همانطور که مشخص است، میتوکندری ها تحت تأثیر آنتی بیوتیک ها قرار می گیرند، به گونه ای که میتوکندری ها را به طور کامل از بین نمی برند، اما کمی سرعت آن ها را کاهش می دهند.
بنابراین دانشمندان در حال مطالعه یک کرم کوچک به نام Caenorhabditis elegans هستند که شباهت هایی به پستانداران دارد تا پیری را بهتر درک کنند.
محققان در مطالعه‌ای که در مجله Aging منتشر شده است، داروهای مختلفی را روی این کرم‌ها آزمایش کرده‌اند تا ببینند آیا این کرم‌ها می‌توانند عمر طولانی‌تری داشته باشند و سالم‌تر شوند. داروهایی مانند داکسی‌سایکلین و آزیترومایسین که قبلاً توسط سازمان غذا و دارو تأیید شده‌اند، برای این کرم‌ها تجویز شده‌اند.
این تیم در اولین آزمایش های خود از داکسی سایکلین استفاده کردند که با آزمایش آن نشان داده شد کرم ها درصورت مصرف آن عمر طولانی تری دارند. دوز کمتر داکسی سایکلین باعث شد کرم ها 72.8٪ بیشتر عمر کنند، در حالی که دوز زیادتر باعث شد آنها 63.64٪ بیشتر از کرم های تحت کنترل که داکسی سایکلین مصرف نکرده بودند، عمر کنند. کرم‌های تحت کنترل حدود 11 روز زندگی کردند، در حالی که کرم‌هایی که با دوز کمتر داکسی‌سایکلین درمان شدند 19 روز و کرم‌هایی که دوز بیشتر دریافت کردند، 18 روز زندگی کردند.
همچنین این تیم تحقیقاتی از نوع خاصی از نور برای بررسی میزان رنگدانه ای به نام لیپوفوسین استفاده کردند که با افزایش سن کرم ها افزایش می یابد. پس از درمان کرم ها با داکسی سایکلین به مدت 13 روز، محققان به این نتیجه رسیدند که دوز کمتر لیپوفوسسین را حدود 50 درصد کاهش می دهد و دوز بیشتر آن را حدود 90 درصد کاهش می دهد.
آزمایش با آزیترومایسین
در مجموعه آزمایش های بعدی، تیم از آزیترومایسین استفاده کرد. نتایج آنها نشان داد که وقتی کرم های ریز با آزیترومایسین درمان شدند، طول عمر آنها افزایش یافت.
دوز کمتر باعث می شود آنها 50٪ بیشتر عمر کنند، در حالی که دوز بیشتر باعث می شود 17٪ بیشتر عمر کنند. کرم‌های تحت کنترل بدون مصرف آزیترومایسین حدود 12 روز زندگی کردند، در حالی که کرم‌های تحت درمان با آزیترومایسین در دوز کم، 18 روز و آن‌هایی که دوز بیشتری مصرف کردند، 14 روز عمر کردند.
محققان در مطالعه خود گفتند: این یافته ها از این نظریه حمایت می کنند که میتوکندری ها به شدت در فرآیند پیری نقش دارند، اگرچه این موضوع خیلی جای بحث دارد.
