اولین ایمپلنت صرع در جهان برای کنترل تشنج با موفقیت بر روی جمجمۀ پسر جوانی که از صرع شدید رنج می‌برد، کاشته و در تاریخ ثبت شد.
به گزارش تکناک، این محرک عصبی که سیگنال‌های الکتریکی را به عمق مغز ارسال می‌کند، با موفقیت تشنج این بیمار جوان به نام اوران نولسون را در طول روز تا 80 درصد کاهش داده است.
مادر او، جاستین می‌گوید که اوران اکنون شادتر است و از کیفیت زندگی بسیار بهتری بهره می‌برد.
این جراحی در ماه اکتبر به عنوان بخشی از یک آزمایش در بیمارستان گریت اورموند استریت لندن انجام شد و در آن زمان اوران که اکنون 13 سال دارد، 12 ساله بود. اوران مبتلا به سندرم لنوکس-گاستوت بود که نوعی صرع مقاوم به درمان است و از سه سالگی او شروع شد. از آن زمان به بعد، او روزانه چندین تشنج را متحمل شده است.
فهرست مطالب
درمان صرع شدید
بی‌بی‌سی در گفت‌وگو با مادر نولسون گزارش داد: این بیماری تمام دوران کودکی اوران را ربوده است.
جاستین می‌گوید: اوران انواع مختلفی از تشنج‌ها را تجربه کرد، از جمله حملاتی که در آن به زمین می‌افتاد و هوشیاری خود را از دست می‌داد. گاهی اوقات تنفس او قطع می‌شد و برای احیا به داروهای اورژانسی نیاز داشت.
اوران در پروژۀ CADET شرکت کرد که مجموعه‌ای از آزمایش‌هایی است که ایمنی و اثربخشی تحریک عمیق مغز را برای صرع شدید ارزیابی می‌کند.
حملات صرع ناشی از انفجار غیرطبیعی فعالیت الکتریکی در مغز است. این دستگاه که به‌طور مداوم یک پالس جریان را ساطع می‌کند، قصد دارد این سیگنال‌های غیرعادی را مسدود یا مختل کند.
جزئیات روش جدید
این عمل که حدود هشت ساعت به طول انجامید، در اکتبر 2023 انجام شد. تیم جراحی به رهبری مارتین تیسدال، دو الکترود را در اعماق مغز اوران کاشتند و تالاموس را که یک ایستگاه رلۀ حیاتی برای اطلاعات عصبی است، هدف قرار دادند. دقت لازم برای قرار دادن سرب، کمتر از یک میلی‌متر بود.
انتهای الکترودها به یک محرک عصبی که یک دستگاه مربعی 3.5 سانتی‌متری با ضخامت 0.6 سانتی‌متری بود، متصل شد که در شکاف جمجمۀ اوران و در جایی که استخوان برداشته شده بود، قرار گرفت. سپس محرک عصبی به‌طور ایمن در جمجمه پیچ شد تا در جای خود ثابت شود.
قبل از اینکه محرک عصبی فعال شود به اوران یک ماه فرصت داده شد تا پس از عمل بهبود یابد. هنگامی که آن را روشن کردند، اوران اصلا آن را احساس نمی‌کرد و اکنون می‌تواند روزانه با استفاده از هدفون‌های بی‌سیم در حالی که مشغول فعالیت‌هایی است که دوست دارد مانند تماشای تلویزیون، دستگاه را شارژ کند.
هفت ماه پس از عمل، اوران هشیارتر است و هیچ تشنجی را در طول روز تجربه نمی‌کند.
محرک عصبی پیکوستیم
پروژۀ ™-DyNeuMo Picostim ابزارهای علمی را در یک ضربان‌ساز کوچک جمجمه‌ای یکپارچه می‌کند تا نقش ریتم‌های شبانه‌روزی، حرکت و سیگنال‌های مغز را در توسعه و درمان بیماری مورد مطالعه قرار دهد. این دستگاه نه تنها به علوم اساسی بالینی کمک می‌کند، بلکه قابل تنظیم است تا با واکنش به سیگنال‌های فیزیولوژیکی مثل حرکت بیمار، درمان را بهینه کند.
محققان دانشگاه آکسفورد از این پلتفرم تحقیقاتی ابتکاری برای بررسی نقش هستۀ پدانکولوپونتین (PPN) که یک ناحیه در ساقۀ مغز است، در آتروفی سیستم‌های متعدد شبیه پارکینسون (MSA)، علاوه بر استفاده از آن در درمان صرع Knowlson استفاده کرده‌اند.
