دانشمندان MIT ، مولکول هایی به شکل بطری ساخته اند که می توانند گروه هایی از داروهای مختلف سرطان را با نسبت مناسب حمل کنند.
به گزارش تکناک، داروهای سرطان موجود، می توانند در برابر بیماری موثر باشند، اما متأسفانه آنها همیشه دقیقاً در جایی که نیاز است، در مقادیر مناسب تحویل داده نمی شوند و منجر به طیف وسیعی از عوارض جانبی منفی می شوند. گروه‌هایی از داروها می‌توانند پتانسیل مبارزه با سرطان را چند برابر کنند ، اما نزدیک کردن آن ها به هدف کار آسانی نیست.
جرمیا جانسون، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: اگر سه دارو به بدن تزریق شود، احتمال اینکه میزان درستی از آن داروها همزمان به سلول سرطانی برسند می تواند بسیار کم باشد. این داروها دارای خواص متفاوتی هستند که باعث می‌شود آنها به مکان‌های مختلف بروند و همین مسئله باعث می‌شود که نسبت‌های دارویی موردنظر، کاربرد مناسب خود را اعمال نکنند.
بنابراین تیم MIT نوعی مولکول را توسعه داد که می‌توان آن را به گونه‌ای اصلاح کرد که حاوی چندین نوع دارو دقیقاً با نسبت‌های مناسب باشد و آنها را تا زمانی که به سلول‌های سرطانی برسند، بی‌حرکت نگه دارند. مولکول های دارو به مونومرها متصل می شوند، سپس همگی با هم مخلوط می شوند تا بلوک های سازنده پلیمرها را تشکیل دهند. این فرآیند، یک نوع زنجیره با داروهای غیرفعال ایجاد می کند.
این تیم، ابتدا حامل های این داروی داخل بطری را علیه سلول های سرطانی در ظروف آزمایشگاهی آزمایش کردند تا مؤثرترین نسبت های سه داروی سرطان مورد استفاده برای درمان مولتیپل میلوما را آزمایش کنند که این داروها عبارتند از بورتزومیب که یک داروی محرک سیستم ایمنی به نام پومالیدومید است، و یک داروی ضد التهاب به نام دگزامتازون.
هنگامی که محققان نسبت‌های ایده‌آل را شناسایی کردند، داروها را از طریق مولکول‌های بطری بر روی موش‌های مبتلا به مولتیپل میلوما آزمایش کردند. بطری‌های حاوی هر سه دارو به طور قابل توجهی رشد تومور را در مقایسه با اینکه داروها را با نسبت‌های مشابه آزاد می‌کردند یا هر سه دارو را در بطری‌های مخصوص خود به موش ها می‌دادند، کاهش دادند.
این تیم همچنین متوجه شد که بطری های حاوی فقط بورتزومیب بهتر از زمانی که دارو به شکل آزاد داده می‌شود، عمل می‌کند. همچنین با این روش عوارض جانبی داروها کاهش پیدا می کند، زیرا این دارو می تواند در گلبول های قرمز خون و همچنین سلول های سرطانی تجمع یافته و به آنها آسیب برساند.
درست است که این روش جالب است، اما باید به خاطر داشت که این مطالعات هنوز در مراحل اولیه هستند و نتایج بدست آمده روی موش ها همیشه به انسان منتقل نمی شوند. محققان قصد دارند به توسعه این روش تحویل دارو درجهت آزمایش‌های بالینی نهایی ادامه دهند و همچنین ترکیب‌های دارویی دیگری را که می‌توانند حامل باشند، بررسی کنند. این روش می تواند شامل سایر روش های درمانی مانند آنتی بادی ها و mRNA نیز باشد.
