محققان دانشگاه فودان ادعا می کنند که با بهره گیری از یک باتری قابل کاشت، روشی جدید در درمان سرطان ابداع کرده‌اند که بیماران را با عوارض جانبی و رنج فیزیکی کمتری نسبت به شیمی درمانی و سایر درمان های اصلی این بیماری مواجه می کند.
به گزارش تکناک، آنها یک باتری کوچک قابل کاشت را توسعه داده‌اند که می‌تواند محیط های کم اکسیژن در بدن انسان را که از فعالیت سرطان پشتیبانی می‌کند، شناسایی کند. این سیستم باتری شامل یک باتری خودشارژشونده آب شور و داروی ضدسرطان تیراپازامین (TPZ) است.
سیستم داروسازی مبتنی بر باتری، به جای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی به صورت جداگانه، به محیطی حمله می‌کند که بسیاری از تومورهای سرطانی از آن منشأ می‌گیرند و رشد می‌کنند. در یک مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شده، محققان سیستم ضد سرطانی خود را در موش‌های آزمایشگاهی دارای تومور سرطانی نیز آزمایش کرده‌اند و نتایج هیجان‌انگیزی به دست آورده‌اند.
باتری آب شور از اکسیژن برای مقابله با سرطان استفاده می کند
کمبود اکسیژن در سلول‌های سرطانی و محیط اطراف آنها، تمایز شناخته شده‌ای بین آنها و سلول‌های سالم بدن است. مطالعات گذشته نیز تایید کرده‌اند که هیپوکسی یا کمبود اکسیژن به پیشرفت سلول‌های سرطانی کمک می‌کند.
تأثیر هیپوکسی بر سلول‌های سرطانی و ریزمحیط تومور، نقش اساسی در روند پیشرفت و انتشار سرطان دارد. در یک مطالعه صورت گرفته در سال 2015، نویسندگان به بررسی رابطه بین سرطان و هیپوکسی پرداختند و نشان دادند که هیپوکسی نئوواسکولاریزاسیون تومور، متابولیسم، بقای سلولی و مرگ سلولی را تنظیم می‌کند.
محققان دانشگاه فوگان با توجه به ارتباط میان هیپوکسی و پیشرفت سرطان، به ساخت یک سیستم باتری پرداختند که می تواند مناطق سرطانی را شناسایی و همزمان از هیپوکسی علیه تومورها استفاده کند.
سیستم باتری شامل یک باتری خودشارژشونده آب شور است که ریزمحیط های تومور با کمبود اکسیژن را تشخیص می دهد. سپس، این سیستم هیپوکسی را در آن مناطق حفظ می کند تا زمانی که داروی ضد سرطان TPZ سلول های سرطانی را از بین ببرد.
با توجه به اینکه سیستم باتری توانست شرایط تومور را کنترل کند و TPZ فقط سلول ها را در شرایط کم اکسیژن مورد هدف قرار می دهد، هیچ سلول سالم دیگری در طول این فرآیند آسیب نمی بیند.
سیستم باتری در پنج مورد موش آزمایش شده و در طی دو هفته، حجم تومور سرطانی در چهار مورد به میزان 90 درصد کاهش یافت. اکثر سلول های سرطانی کشته شدند و هیچ عارضه جانبی قابل توجهی مشاهده نشد. برخلاف زمانی که موش‌ها تحت درمان استاندارد سرطان قرار می‌گیرند، این بار نه وزن کم کردند و نه تغییری در مو، پوست یا سایر اندام‌های خود مشاهده کردند.
محققان این مطالعه می گویند: این نتایج نشان می‌دهد که استفاده از این نوع باتری برای ایجاد یک محیط کم اکسیژن طولانی مدت می‌تواند اثر ضد توموری TPZ را تا حد زیادی افزایش دهد. علاوه بر این، هیچ تغییر واضحی در وزن بدن و مورفولوژی بافتی اندام های اصلی موش مشاهده نشد و این امر ایمنی سیستم باتری را ثابت می کند.
کاشتن باتری-TPZ نوید درمان سرطان بدون دردسر را می دهد
به گفته محققان دانشگاه فوگان، سیستم باتری قابل کاشت آنها زیست سازگار است و می تواند شرایط هیپوکسی را در سلول سرطانی برای بیش از 14 روز تنظیم کند. این رویکرد درمانی هنوز بر روی انسان آزمایش نشده است، اما اگر همان نتایج مشابه موش ها را بر انسان هم نشان دهد، راهگشا خواهد بود.
فن ژانگ و یونگ یاو شیا، نویسندگان این مطالعه، به مدیکال اکسپرس گفتند: بیماران سرطانی مجبور نیستند که عوارض جانبی دردناک رایج شیمی درمانی و سایر درمان های استاندارد سرطان را تحمل کنند. استفاده از دستگاه‌های قابل کاشت برای تنظیم ریزمحیط تومور ممکن است راه مؤثرتری برای درمان سرطان باشد.
با این حال، تحقیقات بیشتری برای بهبود عملکرد سیستم باتری و آماده سازی آن برای استفاده انسانی مورد نیاز است. امیدواریم این نوآوری، ما را به درمان سرطان بدون درد و بدون عوارض جانبی نزدیک کند.
