یک مطالعه جدید نشان می‌دهد ایفوسفامید (داروی رایج شیمی درمانی) می‌تواند اثرات منفی بر فرزندان و نوادگان بازماندگان سرطانی که حتی در دوران نوجوانی خود شیمی‌درمانی کرده‌اند، داشته باشد.
به گزارش تکناک، بر اساس نتایج این کارآزمایی بالینی، فرزندان و نوادگان موش‌های صحرایی نر که در دوران نوجوانی ایفوسفامید دریافت کرده‌اند، حساسیت بیشتری به بیماری داشتند.
تحقیقات قبلی پیش‌تر نشان داد با درمان سرطان احتمال افزایش ابتلای بیماران به دیگر بیماری در مراحل بعدی زندگی وجود دارد، اما این مطالعه به دلیل اینکه اولین تحقیقات شناخته‌شده‌‌ای است که نشان دهنده انتقال حساسیت به نسل سوم فرزندانی است که در معرض دارو قرار نگرفته‌اند، بسیار مهم است.
مایکل اسکینر، زیست شناس دانشگاه ایالتی واشنگتن و نویسنده مسئول مطالعه می گوید: یافته ها نشان می دهد اگر یک بیمار شیمی درمانی دریافت کند و بعداً صاحب فرزند شود، فرزندان و حتی نوه هایش ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض شیمی درمانی اجدادشان حساسیت بیشتری به بیماری داشته باشند.
با این حال، اسکینر همچنین تاکید کرد شیمی درمانی می تواند یک درمان بسیار موثر باشد، بنابراین این یافته ها نباید بیماران سرطانی را از دریافت آن منصرف کند.
به عنوان یک اقدام احتیاطی برای بیماران سرطانی که قصد دارند بعداً بچه دار شوند، محققان توصیه می کنند قبل از دریافت شیمی درمانی، برای منجمد کردن سلول های زاینده اقدام کنند.
تقلید از دوره شیمی درمانی یک بیمار انسانی
شیمی درمانی انواع مختلفی دارد، اما همه آنها برای جلوگیری از تکثیر سلول‌های سرطانی طراحی شده‌اند و از رشد و گسترش آنها در بدن جلوگیری می‌کند.
از سوی دیگر، ایفوسفامید یک داروی شیمی درمانی برای درمان بسیاری از انواع سرطان مانند سرطان بیضه، سارکوم بافت نرم، استئوسارکوم، سرطان مثانه، سرطان ریه سلول کوچک، سرطان دهانه رحم و سرطان تخمدان استفاده می شود.
محققان برای تقلید از دوره درمانی که یک بیمار سرطانی انسان نوجوان دریافت می‌کند، موش‌های نر جوان را طی سه روز در معرض ایفوسفامید قرار دادند و سپس آنها را با موش‌های ماده‌ای که هرگز در معرض این دارو قرار نگرفته‌اند، پرورش دادند. سپس نوه‌های آنها با دیگر موش های صحرایی که آنها نیز در معرض دارو قرار نگرفته بودند پرورش داده شدند.
نتایج پژوهشگران را شگفت زده کرد زیرا نه تنها نسل اول، بلکه نسل دوم نیز شیوع بیماری زیادی داشتند. اگرچه برخی از تغییرات نسلی و جنسیتی هم وجود داشت، اما موش‌ها مشکلاتی مانند بروز بیشتر بیماری‌های کلیوی و بیضه و همچنین تاخیر در شروع بلوغ و اضطراب پایین غیرطبیعی که نشان‌دهنده کاهش توانایی در ارزیابی خطر است، داشتند.
درک عمیق تری از تغییرات اپی ژنتیک ناشی از شیمی درمانی ممکن است به بیماران کمک کند تا خطر ابتلا به بیماری های خاص خود را درک کنند و راه را برای روش های پیشگیری و درمان اولیه باز کند.
او گفت: به طور بالقوه می‌توان تعیین کرد که قرار گرفتن فرد در معرض این تغییرات اپی ژنتیک احتمال ابتلا به چه بیماری‌هایی را موجب می‌شود و به طور بالقوه چه مواردی را به نوه‌های خود منتقل خواهد کرد. همچنین می توان از اپی ژنتیک برای کمک به تشخیص استعداد آنها در ابتلا به بیماری استفاده کرد.
